Ο ΧΑΜΕΝΟΣ ΜΑΦΙΟΖΟΣ

Κεφαλαιο 6

Pov Jimin

Οταν τον ειδα στο μπαρ κοκαλωσα. Δεν ηξερα τι επρεπε να κανω ή αν επρεπε να κανω κατι. Μολις πλησίασε και άρχισε να μιλαει με τον κύριο τον οποίο αρπαχτήκαμε καταλαβα οτι δεν ειναι απλα ενας πελάτης αλλα ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού. Πως γινεται να δουλευω τοσο καιρο εδω και να μην τον εχω δει εστω μια φορα ; Αλλα που ειναι το περίεργο ειναι ενα μεγάλο κεφάλι δεν υπαρχει λόγος να κατέβει στο μπαρ ή γενικώς να βρίσκεται στο κατω μέρος του μαγαζιού. Απο οτι καταλαβαινω δεν ειναι το μονο μαγαζι που εχει στην κατοχή του επρεπε να το περιμενω απο εναν τετοιο ανδρα, ειναι ελκυστικός, όμορφος  μυστήριος και ταυτόχρονα επικίνδυνος. Πολλα μαζι σε ενα πακέτο, το μυαλό λεει μακρυα αλλα η διαίσθηση σε τραβά σε αυτον λες και ειναι μαγνήτης. Απο τις σκέψεις μου με έβγαλε η φωνή του λέγοντας με να τον ακολουθήσω, για ποιο λογο και που,  ακομα δεν καταλαβα. Μολις βγήκαμε εξω και τον ειδα να φοράει το κράνος καταλαβα οτι αυτη η μαύρη σεξυ μηχανη διπλα του ειναι δικη του. Η αληθεια ειναι πως μονο η ιδεα να ανέβω πανω σε αυτη τη μηχανη με τρομάζει ποτε δεν ημουν λάτρης των μεγάλων μηχανών, οχι οτι δεν μου αρεσουν απλα τις φοβαμαι. Δεν ειχα αλλη επιλογή έβλεπα τον Youngi να με κοιτάει με βλέμμα απορίας και δεν ηθελα να καταλαβει οτι φοβαμαι. Μολις ανέβηκα το πρωτο πραγμα που εκανα ηταν να τον αγκαλιάσω τοσο σφιχτά που μαλλον δεν μπορούσε να παρει ανάσα ή δεν θα μπορούσε στο μελλον. Δεν με ένοιαζε αν θα τον ενοχλούσε αυτη η κίνηση ή αν θα με κορόιδευε αλλα αυτη τη στιγμη ο φόβος υπερισχύε, έβαλε μπρος και η καρδιά μου άρχισε να χτυπά τοσο δυνατα που φοβήθηκα πως θα το καταλαβει. Οδηγούσε αρκετα γρηγορα και με αυτον τον τροπο τρόμαζα περισσοτερο αλλα αυτον δεν τον ένοιαζε ιδιαιτερα απλα απολαύανε την διαδρομή. Η μυρωδιά του ηταν τοσο τελεια και τοσο οικία που απλα ηθελα να την νοιωθω πανω μου οσο περισσοτερο μπορουσα. Αφου καταλαβα οτι φτάνουμε του εκανα  νόημα πως καπου εδω μπορει να σταματήσει για να κατεβω. Ενοιωσα να αρχίζει να κατεβάζει ταχύτητα και λιγο πιο κοντα στο σπιτι μου σταμάτησε, αρχισα να κατέβαινω  σιγα σιγα και να επανέρχομαι μετα τη διαδρομή.
- Ευχαριστω κύριε Min που με φέρατε.
- Δεν κανει τιποτα Jimin και απλα Youngi.
- Δεν καταλαβα;
- Μην  με αποκαλείς κύριε Min με κανει να νοιωθω μεγάλος απλα Youngi.
- Ειστε σιγουρος ;
- Ναι ειμαι, μην αγχωνεσαι απο την στιγμη που στο προτείνω εγω κανενα προβλημα.
-Ενταξει τοτε ευχαριστω και παλι.
-Καλο βραδυ Jimin.
-Καλο βραδυ youngi.
Χαμογέλασα, γυρισα την πλάτη και αρχισα να απομακρύνομαι. Θεέ μου ευχομαι να μην κατάλαβε την ανησυχία μου και μαλλον ειμαι κατα κόκκινος. Νοιωθω ακομα την καρδιά μου να χτυπά δυνατα, άσχετο αλλα ειναι τοσο κούκλος και ειδικά με αυτα τα μαύρα ρούχα που φορα το πουκάμισο μισάνοιχτο και αυτο το παντελόνι που του παει τελεια. Το βλέμμα του μαγεύει και το χαμόγελο του τοσο ελκυστικό. Ντρεπομαι που τον σκεφτομαι αλλα δεν μπορω να κρατηθώ νομιζω πως αρχιζω και την πατώ με αυτον τον ανδρα αρχισα να το καταλαβαινω απο την τελευταια φορα που τον ειδα στη σχολη. Αν συνεχιζω να νοιωθω ετσι τοτε την πάτησα, φοβαμαι πως αν γινει κατι μεταξύ μας ο μονος πληγωμένος απο αυτη την ιστορία θα είμαι εγω, αλλα αυτο που με τρομάζει περισσοτερο ειναι πως θελω να γινει κατι μεταξύ μας. Μακάρι να μην απογοητευτώ...Μακάρι.....

Pov Youngi

Για αλλη μια φορα με χαιρέτησε με αυτο το αθώο βλέμμα και το χαριτωμένο χαμόγελο. Ποσες φορες ακομα θα τον βλεπω να απομακρύνεται με αυτον τον τροπο; Ποσο ακομα θα κρατιέμαι μακρυα του διστάζοντας να κανω το πρωτο βήμα; Πολλες ερωτησεις αλλα απαντήσεις δεν υπαρχουν. Ποτε δεν ημουν ετσι, παντα επαιρνα αυτο που ηθελα και οποτε το ηθελα. Δεν σκοπευω να αλλάξω για κανεναν, ομως αυτο το αγορι κατι ξυπνάει μεσα μου το οποίο το εχω θάψει εδω και πολλα χρονια. Μου ξυπνάει την ευαισθησία μου και την καλη πλευρά που ηθελα να ξεχάσω οτι ειχα.Παιζει αγρια με το μυαλο μου και με τρομάζει επειδη δεν ειχα σκοπό θα δεθω με καποιον δεν ηταν στα πλάνα μου, το μονο που ηθελα ηταν να κανω τη δουλεια μου σωστα και να περνάω καλα τιποτα περισσοτερο και τιποτα λιγότερο. Αλλα αυτο το τερατακι ξύπνησε τοσα πολλα συναισθηματα μεσα μου τα οποια θελω να χαρίσω μονο σε αυτον. Το άρωμα του ακομα με στοιχειώνει και εκει που ακουμπούσαν τα χερια του νοιωθω να καίγομαι. Τον θελω ολο και περισσοτερο μερα με τη μερα. Τον θελω γενικώς και απολύτως , μονο αυτον και κανεναν αλλον, θελω να τον φιλάω να τον αγκαλιάζω και να τον πηδάω, μονο αυτον. Τον θελω απόλυτα δικο μου και μονο δικο μου,θα τον κανω να μου ανήκει ολοκληρώματικα. Με αυτες τις σκέψεις δεν καταλαβα καν πως επέστρεψα στο σπιτι, εβαλα ενα ποτο άναψα ενα τσιγάρο και έκατσα στην πολυθρόνα προσπαθώντας να χαλαρώσω. Στη σκέψη μου ξανα γυρνά το βλέμμα του και το χαμόγελο του,ασυναίσθητα ποιανώ το μόριο μου και αρχιζω σιγα σιγα να τον παιζω. Γαμωτο μου, γκαυλωνω μονο που τον φαντάστηκα, ποσο θελω να τον δω να με φίλα και να κατεβαίνει σιγα σιγα προς τα κατω πειράζοντας το μόριο μου,παίζοντας τον με τα χεράκια του και σιγα σιγα να τον παίρνει στο στομα. Μου ξεφεύγει ενας μικρός αναστεναγμός και συνεχιζω να τον παιζω νομίζοντας πως ειναι εδω και το παίρνει στο στομα του, αργα και σταθερα πρωτα το κεφαλάκι μετα να κατεβαίνει προς τα κατω, τα χερια μου τυλίγονται πιο γερά στο μόριο και τον παιζω πιο γρηγορα. Θεέ μου ποσο τελειο ειναι, μακάρι να ηταν πραγματικότητα με αυτην την σκέψη στο μυαλο μου τελειωνω ψιθυρίζοντας το ονομα του. Γαμωτο ειναι η πρωτη φορα μετα απο πολυ καιρο που έπαιξα με το μόριο μου δεν χρειάστηκε ποτε να το κανω αφου παντα ειχα καποιον για να πηδάω. Αυτο το αγορι πραγματικά αρχίζει να με κανει ευάλωτο, τελειωσα το ποτο μου σηκώθηκα και πηγα να κανω ενα μπανιο, πρεπει οπωσδήποτε να κοιμηθω και να ξεκουραστω απο βδομαδα εχω πολυ δουλεια, για την ακριβεια εχω να προπόνηση το τερατακι μου. Αυτο το αγορι που με εκανε να τον παιξω για παρτη του αλλα πιστευω πως δεν θα χρειαστεί να το κανω για πολυ καιρο αυτο, θα το κανει εκεινος για μενα. Καποια στιγμη.... Οπωσδήποτε...