𝚃𝚠𝚘 𝚖𝚘𝚗𝚝𝚑𝚜/ Bajifuyu

0.7

"Buna inanıyor musunuz?"
Mikey'in gözleri şaşkınlıkla açıldı.
Mikey, mitsuya, kawata ikizleri, draken, takemichi, hina ve emma.
Herkes hayrete düşmüştü.
Chifuyu'nun annesi olayı duyunca ayrı bir kriz geçirmiş, inanamamıştı. Ve şuan başka bir yataktaydı. Herkes perişan haldeydi.
"İnanmıyorum! O Chifuyu mu? Hayır yapmış olamaz!"
"..."
Nahoya'nın yüzünde öfke mi yoksa üzüntü mü belli olmayan bir ifade vardı.
Souya dolu dolu, kocaman gözleriyle odanın kapısına bakıyordu.
"İnanamıyorum, bu kadar şey olurken yıllardır onun yanında olan Baji nerede?!"
Draken mırıldandıyordu. Öfkeli gibiydi.
Baji neredeydi?
Baji Chifuyu'nun odasında kalmayı tercih etmişti.
...
Baji'nin bakış açısı*

Chifuyu'nun dolabının önünde oturmuş, hıçkıra hıçkıra ağlıyordum.
Kıyafetlerine sarıldım, orospu çocuğu gibi davranmıştım.
"Affet beni...!"
Kıyafetlerine baktım.
Bakmaya devam ettim.
Bedeni mi küçüldü?
Nasıl küçülebilir?
İmkansız.
Neler yaşadı?
Neleri düşündü?
Kendine ne yaptı?
Oturduğum yerden fırladım.
"Onu görmem gerek!"
Bu ani kararla üzerime ceketi geçirdim.
...
"Matsuno! Mantsuno Chifuyu'yu görmek istiyorum!"
"Beyefendi, sakin olun  lütfen."
"Tamam! Tamam! Oda numarasını söyleyin. Lütfen!"
"3. Kat, 173. Oda."
"Teşekkürler!"
"Bekleyin! Onu şuan göreme-"
Asansör kapısı kapandı.
"3. Kat"
Hızlıca asansörden çıktım, 173. Odayı aramaya başladım ve önünde bekleyen insanlar sayesinde çabucak buldum.
Herkes bana hapisten yeni çıkan bir katilmişim gibi bakıyordu.
"Neredeydin?"
Mikey konuştu.
"Sizi ilgilendirmez!"
Kapıya doğru bir hamle yaptım.
"Şuan giremezsin! Bekleyeceksin!" Köşeden Mitsuya'nın sesi geldi.
"Uf!"
Kapının karşısında bir sandalyeye geçip beklemeye başladım.
Bekledikçe gözlerim doluyordu.
"Benim suçum..."
Göz yaşları ellerime damladı.
...
"Durumu nasıl?! İyi, değil mi?!"
"Baji, sakin ol lütfen!"
Mikey yanıma geldi, hemşire konuşmaya başladı;
"Hayati tehlikesi yok, hatta durumu iyi bile denebilir-"
"Onu ne zaman görebilirim?"
"Uyanmasını beklemelisiniz."
Durumu iyi! Tehlikede değil!
Hemşire gittikten sonra odanın önünde beklemeye başladım.
Mutluluğum uzun sürmedi, Chifuyu'nun yaşadığı şeyi düşününce daha da üzülüyorum. Kendime daha çok kızıyorum. İğrenç bir insan olduğumu bile bile beni sevdi, beni sevdiğini bile bile ona kötü davrandım. Canını acıttım. Berbat hissediyorum.
Birkaç dakika sonra içeriye birisi girdi, kapıya biraz daha yanaştım. Konuşma sesleri geliyordu ama anlayamıyordum.
Yine bir süre sonra adam dışarıya çıktı ve hemşire içeri girdi.
"Onu görebilirsiniz"
Herkesin başı kapıya çevrildi.
Ben ise dışarıda kaldım.
Onu görmek istemediğimden değil, onunla yalnız kalmak istiyordum.
...
Dakikalar sonra kapı açıldı.
"Hadi gidelim Kenchin!"
Mikey'in yüzünde garip bir ifade vardı, mutlu mu üzgün mü çıkaramıyordum.
Ardından Takemichi, Hina,Emma ikizler ve mitsuya çıkmaya başladı.
diğerleri giderken mitsuya bana baktı
"İçeri de girmedin, ne yapıyorsun Baji?"
Cevap vermedim.
Oda umursamayıp gitti.
Herkes çıktıktan sonra içeri girdim
...
Chifuyu başını yastığa dayamıştı, tavana bakıyordu.
"Chifuyu...?"
Suratı hala soluktu.
"Baji?"
Gözlerini bana çevirdi. Bana mı öyle geliyor bilmiyorum, ama gözleri çok boş bakıyordu.
Duvara bakar gibi.
"Chifuyu... CHİFUYU ÖZÜR DİLERİM!"
Ağlayarak Chifuyu'nun yanına atıldım.
"İĞRENÇ DAVRANDIM BİLİYORUM! LÜTFEN CHİFUYU BENİ AFFET! SENİ SEVİYORUM! SENİ ÇOK SEVİYORUM! TAMAMEN BENİM SUÇUM BİLİYORUM!BİR DAHA OLMAYACAK!"
Chifuyu'ya sarıldım.
Yüz ifadesinde en ufak değişiklik yoktu.
"Sana güvenemiyorum Baji-san."
Gözleri dolmuştu.
"Söz veriyorum b-"
"Sözlerin çok boş."
Şok içindeyim.
Konuşan kişi Chifuyu mu?
"Anlıyorum..."
"..."
"Beni artık sevmiyor musun Chifuyu?"
Başını çevirdi.
"Bana bak lütfen."
Başını kendime doğru çevirdim.
Gözlerinden yaşlar geliyordu.
"Hayır! Lütfen ağlama!"
"Baji-san... Beni sevdiğine emin misin?"
Ağlıyordu.
Daha da sıkı sarıldım.
"Çok seviyorum!"
Kollarını belime doladı.
"Bende...Bende seni çok seviyorum Baji-san!"
"Ağlama artık,üzülüyorum."
Daha ne kadar o şekilde kaldık bilmiyorum.
Kapı çaldı.
"Benim gitmem gerek. Çabucak iyileş! Tamam mı?"
Islak gözleriyle gülümseyerek başını salladı:
"Görüşürüz Baji-san! İyileşeceğim!"
İstemeye istemeye odadan çıktım. Konuşma esnasında onu kontrol edemediğimi yeni fark ettim.
"Hiç değilse şuan daha mutlu... umarım."
Onu ne kadar sevdiğimi fark edemediğimi anladım. Değerini unutmuşum, aptalım. Aslında beni niye sevdiğini bile bilmiyorum.
Sadece artık mutlu olmasını istiyorum.
...
2 gün sonra Chifuyu taburcu oldu.
Ve bugün okula gidecek.
Gideceğiz.
Yataktan çıkmak için bir nedenim var.
Yani hızlıca çıktım.
Üstümü değiştirdim.
Ağzıma birşeyler tıkıp çıktım.
"O daha çıkmamış. Bekleyelim..."
Yaklaşık bir iki dakika sonra o da çıktı .
"Günaydın!"
"Günaydın Baji-san!"
...

Sabahin  yedisinde yaziyorum benden bu kadar