ZİNDAN

II.BÖLÜM: "YARIM KALINMIŞ HESAP"

II. BÖLÜM

"YARIM KALINMIŞ HESAP"

YİRMİBİR - YAŞAMAK BİRAZ ZOR

VEDAT ÖZKAYA / ÇAĞAN ŞENGÜL ­- KÖR KUYULAR

MAHKEME GÜNÜ 2012

FERYAL LEMANAZENİN

Adaletin olmadığı ve sorgulanmadığı yerde, hiçbir zaman kendimizi haklı durumda bulamayacağız. Suçlu da olsak suçsuz da baştan sona mahvolsak da hayatımızı kaydıran sebepler hep geleceğimize mâni olmaya çalışacak.

Kapı açıldı ve adım seslenildi.
"Sanık Feryal Lemanazenin avukatı Zeynep avcı"

İçeri adım attığımda artık bir şeyden emin olmuştum. Babam ve annem salon içerisinde arka tarafta dikkatle beni izlerken ben onları bu duruma düşürdüğüm için kendime lanetler yağdırıyordum acaba bensiz kaç gündür yemek yemiyordular. O kadar çökmüştüler ki bu uzaklıkta bile durumlarını görüyordum. Onlar kahrolurken ben mahvoluyordum.
Ben ayakta dikilmiş ellerim önde kelepçeli beni yıkacak olan haberi beklerken sessizdim. Sessizliğim içimde beni kahrederken yavaş yavaş aslında tıpkı bir volkan gibi patlayacağım anı bekler olmuştum.

Kanıt olsa bile yeterli değildi. O şerefsizin evine girerken site de görülen kamera kayıtları vardı ama ondan sonrası yoktu. Çaresizlik diye fısıldadım içimden.
Sonumu bekliyordum. Hayatımın elimden nasıl kaydığını bizzat izleyerek görüyordum. "Kasten öldürme suçunun TCK m.81'de yer alan temel/basit şekline teşebbüs halinde, failin cezası 9 yıldan 15 yıla kadar hapis cezasıdır. Cinsel istismara mağduru olan sanık ceza indirim ile 5 yıl kadar tutuklu yargılanmasına karar verilmiştir. Duruşma bitmiştir."

Adaletin olmadığı yer de bizi savunacak biri olmayacağını söylemiştim değil mi? Peki bu yüzümdeki sıcaklı neydi? Ağlıyor muydum? Bunları hak etmesem de hak etmişim gibi gösterilmiştim. Annemin salondaki ağlayışını duyuyordum babamın sessiz iç çekişlerini anlık cesaretimle bile yüzlerine bakamamıştım.
Başım ve omuzlarım babamın öğrettiği gibi dikti. Yanlış bir şeye vesile olsam da haklı bir sebepten ötürü yapmıştım. O pisliğin bana bıraktığı emareleri hiçbir zaman unutamayacak beynim de tümör gibi işleyecekti.
Lakin o yine de ölüp kurtulmuştu. Peki ben ne olacaktım bana bırakmış olduğu etkiden haberi var mıydı?

Annem ve babam bana yaklaşmaya çalışsa da yanımdaki askerler izin vermemişti. Onlara sarılabilecek miydim? Yaşamak hiç bu kadar zor olmamıştı.

"Baba." Diye seslendim. "Sen Kahraman Lemanazenin'sin. Adın gibi kızının kahramanı. Peki baba neden şimdi kahramanım olamıyorsun."

Babamın o an tek yaptığı şey gözlerini acıyla yummak olmuştu.

MAHKEMEDEN BİR GÜN ÖNCE
SABAH SEKİZ SULARINDA

"Buradan çıkamayacağım." Dedim boğuk çıkan sesimle. Ellerim titriyordu. Karanlıktı ve hiç ışık yoktu zindan da o an ölmüş gibi hissetmiştim. Ta ki babamın mavi boncuklarını önüme getirene dek. Ellerim, dizlerim hatta tüm bedenim titriyordu. Yarın mahkeme günüydü ve ne olacağını bilmek istemesem de şimdiden kafamın içinde geziniyordu.

Babam ellerimden tutup parmak boğumlarından tek tek öptü ellerim de kan yoktu babam kirlenmesindi. "Seni en çok ben biliyor en çok da ben tanıyorum. Biliyordum senin hiçbir şey yapmadığını sen yapmasaydın inan ki ben öldürürdüm o iti ama kızımın gençliğini de burada geçmemesi içinde elimden gelen her şeyi yapmaya çalışacağım tamam mı? Can parçam." Dedi merhametli çıkan sesiyle. Utanmazsam göğsüne yerleşip ömür boyu orada kalacağımı söylerdim. Babamın ellerinden tuttum. "Korkuyorum baba. Karanlıktan en çok da annem ve sen yanımda olmayacağı için çok korkuyorum." Dedim ağlamaklı çıkan sesimle.