DilHun & kelime bahçesi(2tarz yazı 1kitap)

6.bölüm

Selin
sonunda eve gelebildim.bu ev,selçuk beyin evi.babam ve hasta annemle birlikte 3 yıl önce köyden bu eve taşındık.babam mehmet amcanın yanında çalışmaya başlamıştı,tabi azıcık mağışı ev masraflarına ve annemin ilaçlarını almak için anca yetiyodu ama yinede hayatımızı sürdürüyorduk ta ki geçen yıla kadar...
geçen yıl benim kabusumdu,hala nasıl ayakta durabilmişim o günden sonra,şaşkınım...
geçen yıl,nisan ayında annemi hastalık yüzünden kaybettim.evet doğru annemi kaybedince dünya başıma yıkılmıştı ama doktorların annemin bi kaç yıllık ömrü kaldığını söylediğinden beri,kendimi alıştırmıştım ölümüne ama asıl olay ondan sonra oldu...
ben annemin üzüntüsünden hala çıkamamışken,aniden banyodan bi ses geldi.babam duş almaya gitdiği için tedirgin oldum ve hemen banyoya koştum.başta bi kaç kez seslendim ama ses gelmeyince iyice korkmaya başladım ve kalbim küt küt atmaya başladı.kapıyı açınca korktuğum şey başıma gelmişti ve babam intihar etmişti...
annem ile babam birbirlerinin ilk aşklarıydılar,o yüzden sevgileri bi başkaydı.annemin ilk kez hastalığını öğrendığimizde,babamın aniden solmasından anlamıştım böyle olay olacağını ve babamın annemsiz bu hayatda yaşayabilemeyeceğini...
o günden sonra artık yapayanlızdım,depresyona girmiştim.kaç ay öylece odada kaldığımı hatırlamıyorum ama saolsun komşum asiye teyze hep bana uğramaya geliyodu.her defasında hem yemekleriyle hem moral vermesiyle hemde kirayı emekli mağışıyla ödemesiyle bana destek veriyodu ta ki o güne kadar...
o gün asiye teyzenin telefonu çaldı.arayan oğlu emirdi.
emir:”anne nerdesin yaaa,herzamanki gibi yine o manyak komşundasın dimi,hemen gelip alıyorum seni ordan.”
asiye:”oğluu...”
sözünü bile tamamladan kapatmıştı telephonu.ben bazen anlıyodum emirin asiye teyzenin bana destek olmasından rahatsız olduğunu ama kendi acım o kadar ağırdı ki,diğer şeyleri takmıyodum pek.
asiye:”ya buda benim deli oğlan işte,hep kızacak şey buluyo bana,bakalım busefer ne yapmışım acabaaa”
soğuk bi gülümsemeyle bitirdi cümlesini ama ben herşeyi biliyodum zaten...
zil çalınca asiye teyze kapıya yöneldi.açınca emir sinirli bi halde bağırmaya başladı,asiye teyze ne kadar da sus kız işitecek desede nafileydi.
emir:”anne valla yeter yaaa,nezamana kadar bu piskolojik deli kıza yardım edeceksin.bana bile bukadar destek olmadın,ya kendine gelsin yada hastaneye yatırmasını biliriz”
asiye teyze utancından kıp kırmızı olmuş halde, hemen odaya gelip “kızım emirin galiba önemli işi var ben şimdilik gidiyim yarın yine gelirim tamam mı” diyip emirin daha fazla laf etmemesi için hemen çıktı evden.
evet baya acı vericiydi emirin sözleri ama benim kendime gelmem için sebep oldu.
kalktım aynaya baktım,bu yüz ifadesinin tanıdık olduğunu farketdim.evet,kayayı kaybetdiğim gün...
ahhh kaya,kim bilir nerelerdesin şimdi,seni kaybetdiğim günden beri hiç yüzüm gülmedi...
ama ailem için atlatdım ve hayatıma devam etdim,şimdide aynı şekilde yoluma devam edicem ama bu sefer kendim için.
O günden sonra heryerde iş aramaya başladım ama yeterli eğitim almadığım için bir yer bulamadım.tamı tamına bir ay çabaladıktan sonra sonunda pes edip eve döndüm.uyumadan önce dua etdim allahıma çünki hemen iş bulmazsam,yaşayacak yerimde kalmayacaktı.
sabah zil çalınca kapıya gitdim ama açınca korkudan yutkunmama hakim olamadım.
Selçuk:”meraba selin hanım,kirayı alabilirmiyim”
“şeeey...,ben gelecek ay bi iş bulup iki ayın kirasını beraber ödesem olurmu?”
Alnımdan soğuk terler teker teker kaşlarıma doğru süzülüyodu
Selçuk:”selin hanım,sizi tanıdığım kadarıyla eğitiminiz yok ve bu şartlarla iş bulmanız imkansız,malesef evi başkasına vermek zorundayım”
Kendimi tutamayıp ağlamaya başladım,ben evsiz napardım
“selçuk bey nolur bir ay daha zaman verin.söz veriyorum ödiyicem”
Selçuk:”aslında bi iş var ama kabul edermisin etmezmisin oda sana kalmış”
“ay ne olursa kabul ederim”
Okadar çaresizdim ki,kabul etmemek için bir sebebim yoktu.
Selçuk:”bizim hizmetcimiz yaşlandı artık istediğimiz tepkiyi alamıyoruz ondan,istersen seni onun yerine aliyim ama mağışının yarısını vericem,yarısı kiraya gidecek”
Okadar güzel bi teklifti ki,hemen kabul edip bir gün sonra işe başladım.
Buda benim hayatım.kayadan sonra çok kötü olaylar yaşadım doğru ama bu iş allahın bana yeniden hayata tutunmak için verdiği en büyük şansdı...