evvel zaman içinde bir yaşlı ağaç yaşarmış,bu yaşlı ağacın şahit olduğu bir sürü hayat hikayesi varmış ama en değerlisi bir türlü kavuşamayan ama yine birbirlerinin kaderi olan çifte ayitmiş. ozaman banada bu hikayeyi sizinle paylaşmak düşer...
.
.
AĞAÇ
ben bu köyün en yaşlı ağacıyım ve tohum olduğumdan beri bu köydeyim,neler geçti burda neler...
ama şimdi iki ergen çiftin buluşma mekanıyım. erkek olanın ismi kaya,kızın ise ismi selin,bu ikisi çocukluktan beri benim gölgemin altında hep oyun oynarlardı,şimdi ise köyün iki aşık güvercini diye tanınıyolar.
ben hep bu ikisi gelince sözlerini dinleyip neşelenirim,o kadar alıştım ki onlara bir dakika geç kalınca,hüzün basıyor beni,yapraklarım soluyor,ama gelince kendime geliyorum. evet isimlerinin ilk harflerini benim üzerimde kazırken canım çok acıdı baya kızdım ama onlarsız yapamıyorum işte.
selin ve kayanın bir sözleri vardı birbirlerine,yaşları gelince evlenip,aşklarına imza atacaklardı ta ki o güne kadar...
o gün tam saat 5 de kaya geldi ama selinden haber çıkmadı,bu hiç beklenmedik bi durumdu çünkü şimdiye kadar selin böyle geç kalmamıştı,kaya baya tedirgin olmaya başladı,az kaldı selinin evine gidecekti ki sonunda selin ağlamaktan şişen gözleriyle kayanın yanına gelip,titrek sesle şu lafı söyledi
"kaya ben burdan gitmek zorundayım..."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DilHun & kelime bahçesi(2tarz yazı 1kitap)
Romancebaşka açıdan kelimeler ve o kelimelerden oluşan bi aşk hikayesi