DilHun & kelime bahçesi(2tarz yazı 1kitap)

3.bölüm

KAYA

evet, sonunda geldim , yeni makan,yeni şehir ve yeni hayat...

aklımda deli sorularla birlikte babamın arkadaşının evine gitdim.üniversite hayatım boyunca orda kalacaktım.kapının zilini çalınca mehmet amca kapıyı açtı ve güler yüzle "hoş geldin oğlum,buyur,bizde seni bekliyoduk " dedi ve içeriye aldı beni.mehmet amcanın eşi yıllar önce vefat etmişti ve oğlu emre ile birlikte bu evde yaşıyolardı.emreyle küçükken köye geldiklerinde oynardık va tabiki selinde vardı.ahh selin yine aklıma geldin herzamanki gibi...

emre:"hoş geldin kardeşim,noldu yüzün neden düştü evimizi beğenmedin mi yoksa?"

emrenin konuşmasıyla kendime geldim."yok yok,çok beğendim,beni evinizde ağrladığınız için çok teşekür ederim,4 sene size baya zahmat olucak"

mehmet amca:" yok be oğlum senle emrenin benim için bi farki yok,kendi evinmiş gibi takıl yoksa alınırım ona göre"

dedi ve omzuma vurdu,bende utanmakla karışık gülümsemeyle karşılık verdim.

emre:"hadi gel kanka odanı gösteriyim biraz dinlen uzun yoldan gelmişsin,uyanınca bolbol muhabbet ederiz,taaam mi?"

dediğini onayladıktan sonra,benim için hazırladıkları odaya geçtik.güzel odaydı,denize karşı manzarası olan bir penceresi vardı.emreye yeniden teşekür etdikten sonra odadan çıktı.bende valizimi yatağın kenarına koydum ve deniz manzarasına daldım.okadar güzel ve iç açıcıydı ki.öyle manzaraya dalmıştım ki aniden gözüm deniz kenarında elinde poşet olan güzel kıza takıldı.aman tanrım bu o olabilirmiydi,yoksa hayal mi görüyorum yorgunluktan.gözlerimi bi kaç kez ovaladıktan sonra kız çoktan uzaklaşmıştı bile.şaşkınlık içerisinde yatağa uzandım ve düşüncelere daldım.

ya oysa,ya o kız benim selinimse...

kaya kendine gel allah aşkına,kaç yıl oldu.unut artık o kızı.şimdi kim bilir kimin eşi,belki anne bile olmuştur, ama aklımın bir köşesi yine o sahildeki kızdaydı ki aniden emrenin sesiyle uyandım

"uyan artık uykucu,gece oldu,yemek vakti..."