( ၁ )
သူထြက္ေျပးလာခဲ့တယ္။ ေလးႏွစ္အ႐ြယ္သမီးေလးကို ပိုက္ၿပီး သူအဲ့ဒီၿမိဳ႕ကေန ထြက္ေျပးလာခဲ့တယ္။
အေႂကြးေတြဆီကေနလည္းထြက္ေျပးလာခဲ့တယ္။ ကံေကာင္းျခင္းတရားဟူ၍ သူ႕အတြက္တစ္စက္တစ္ေလမွ် ျဖစ္ေပၚလာေပးျခင္းမရွိတဲ့ၿမိဳ႕ကေနထြက္လာခဲ့တယ္။ ဇိန္း ဟာ သူ႕ရဲ႕သမီးေလး လူစီ ကို ခ်ီမလိုက္ရင္း သူေနာက္ဆုံးအႀကိမ္ေျမာက္စီးရမဲ့ အေဝးေျပးကားေပၚကို တတ္လာခဲ့လိုက္တယ္။ ဒီအေဝးေျပးကားကိုသာ စီးၿပီးသြားရင္ သူအရမ္းမုန္းတဲ့ ၿမိဳ႕နဲ႕ မိုင္ေထာင္ခ်ီေလာက္ေတာင္ ေဝးေနေလာက္ၿပီ။ကိုယ့္တာဝန္ကိုယ္မယူခ်င္ၿပီး သတၱိေၾကာင္သလို ျဖစ္ေနေပမဲ့
ဇိန္း သူခပ္ေဝးေဝးကို ထြက္ေျပးဖို႔အတြက္ ဆုံးျဖတ္ခဲ့တယ္။
သူဒီတစ္သက္ သည္အေႂကြးကို ဆပ္၍ေၾကနိုင္မည္မဟုတ္သည္မွာ ေသခ်ာသည္။ လူစီ့အေပၚကိုလည္း က်န္ေနေသးသည့္ အေႂကြးမ်ားပုံမေနေစခ်င္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူထြက္ေျပးဖို႔ေ႐ြးခ်ယ္လိုက္ရျခင္းျဖစ္သည္။ ေဆာင္းရာသီတြင္း ပတ္ေျပးသည့္
အေဝးေျပးကားထက္တြင္ လူေတြက ခပ္က်ဲက်ဲ ။ ေရာဂါဆိုးႀကီးကို အနည္းငယ္ ထိန္းခ်ဳပ္နိုင္ၿပီျဖစ္သလို ကာကြယ္ေဆးမ်ားလည္း ထိုးႏွံထားၾကေပမဲ့လည္း Covid စည္းကမ္းမ်ားကေတာ့မေျပာင္းလဲေသး ။ကားေပၚရွိလူမ်ားအားလုံးက ေနရာျခားထိုင္ရၿပီး Mask ေတြတပ္ထားၾကသည္။
ကား တၿငိမ့္ၿငိမ့္ စထြက္ၿပီးသိပ္မၾကာေတာ့တဲ့အခါမွာအေစာပိုင္းက ေပ်ာ္႐ြင္ၿပီး စကားတတြတ္တြတ္ေျပာေနခဲ့တဲ့ လူစီ ေလးဟာ ကားကို စတင္မူးလာၿပီး သူ႕ရင္ခြင္ထဲတြင္မွိန္းေန၏။ အေစာပိုင္းက သိပ္ကိုကစားၿပီး သိပ္ကိုကဲလြန္းလို႔ အေရွ႕ခုံမွာ ထိုင္ေနတဲ့
ဧည့္သည္ကိုေတာင္ အားနာခဲ့ေသးသည္။ အေရွ႕ခုံရွိအမ်ိဳးသမီးပုံကေတာ့ လူစီ ေလးေဆာ့ကစားေနသည္ကို အျမင္မၾကည့္သည့္ ပုံမေပၚေသး။
လူစီေလးမွိန္းေနသည့္အခ်ိန္ ဇိန္း သည္လည္း မ်က္လုံးကိုပိတ္၍ ေခါင္းကိုအေနာက္တြင္မွီလိုက္သည္။
အေႂကြး...အေႂကြးဆိုသည့္အရာကေန သူထြက္ေျပးလာခဲ့သည္။ ထိုအေႂကြးက ဘယ္ကစပါသနည္း ။
