Adrien
Merhaba biriciğimBu gün tam bir buçuk ay kaldı, seni tekrar görmek için
Tekrar senin olmam için
Bu sahte evlilikten artık iyice yoruldum
Sensizlik, hüzün, vicdan azabı, göz yaşları...
Artık aglayamıyorum, göz yaşlarım tükendi
Uyuyamıyorum, sadece bazen bir yerlerde uyuyup kalırsam uyuyabiliyorum
Şarkı dinleyemiyorum, hepsi bir anımızı hatırlatıyor
Yarın psikolog randevum var biriciğim
Şimdilik hoşçakal
23.59Bir sonra gün
22.57
Adrien
Merhaba biriciğimBu gün kötü haberlerim var
Psikolok depresyonda olduğumu söyledi.
O saçma yatak yorgan depresyonlardan da değil.
Ciddi bir durummuş
Birkaç ilaç verdi ve istirahat etmemi söyledi
Eve döndüğümden beri uyuyormuşum
Marinette söyledi
O da benim kadar kötü durumda
Ama o çalışmayınca rahatsız olduğu için asla durmuyor. Sanırım kendini oyalıyor
Luka
Konum gönder gizlice gireceğimArtık dayanamıyorum
Sen böyleyken, ben böyleyken daha fazla ayrı kalmak sadece bize zaar veriyor.
Bu kadar dayanabildim özür dilerim
Adrien
KonumSeni bekliyor olacağım
İyi gizlen biriciğim
Gören olmasın
Luka
Elimden gelenin en iyisini yapacağım kedicikŞanssız kara kedime ikinci şansı vermek için gelmek zorundayım değil mi?
Adrien
Evet buna mecbursunKapının çalmasıyla Marinette çalışma odasından çıktı ve kapıyı açtı.
Bu gün evden çalışıyordu. Çünkü bay Agreste böyle istemişti. Marinette de mecburen bu karara uyumuştu.
Kapıyı açtığında karsisinda kendinden uzun bir adam gördü.
Adam yüzündeki maskeyi azıcık aşağıya indirdi.
"Luka?"
"Üzgünüm, o hastayken duramadım. Bay Agreste'e söyleme lütfen."
Marinette zoraki bir şekilde güldü.
"Tamam. Söylemem."
Marinette kapının önünden çekildi ve luka'nın içeri girmesini sağladı. Sonra da kapıyı kapattı.
Umarım kimse görmemiştir, diye geçirdi içinden.
"Adrien'in odası hangisi?"
Marinette "beni takip et." Dedi ve ilerledi.
Sonunda ikinci katta bir kapının önüne geçti.
"Burası ama pek iyi sayılmaz."
"Sen de sayılmazsın."
"Belki de..."
Marinette, Luka'yı kapının önünde bırakıp gitti.
Luka birkaç saniye kendini hazırladı ardında kapının kolunu tutup aşağı doğru bastırıp kapıyı açtı.
Adrien yatağının üzerinde oturmuştu, sırtı luka'ya dönüktü. Heyecanla biriciğini bekliyordu.
"Adrien?"
Adrien tereddütle arkasına döndü.
"Luka..."
Adrien'in gözleri doldu ve taştı. Luka koşarak kediciğine ulaştı ve kollarını incecik bedenine sardı.
"Zayıflamışsın..."
Söylenecek o kadar çok sey varken ağızları zorlikla açılıp kelimelieri dışarı bırakabiliyorlardı.
"Evet, senin yüzünden..."
Adrien gülümseyerek konuştu.
"Özür dilerim Adrien. Ben korkaklık ettim."
"Ben de özür dilerim."
Gözleri, birbirine hapsoldu ve ardından da dudakları. Uzun zamandır birbirine karışmayan bedenleri birbirine karıştı.
Sabah yine uzun zaman sonra yan yana uyandıklar.
"Günaydın sevgilim."
~372 kelime~
Ohohohoh neler oluyor burada?
Son bölümlere kadar aşırı boş yaptım farkındayım
Neyse bölümü nasıl buldunuz? Uzun zaman sonra soruyorum gibi hissediyorum ya.
Nasılsınız bu arada?
Sonraki bölümde görüşmek üzere 👋 🧡
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Aşk Evliliği? Hayır, Aşkın için evlilik~ |MLB| [Marigami / Lukadrien] ✓
Fanfiction-Bizim özel hayatimizi bilmemeliler. onlara göre biz sadece evli bir çiftiz. -Haklısın karıcığım~ -Adrien şunu demeyi kes. Yoksa ben de sana Kocacım mı deyim? -Tamam, tamam sustum. Onlar duyarsa kızabilirler. -Evet sonuçta kalbimizde ki eşlerimiz o...