1.7

520 46 40
                                    

Adrien
Merhaba biriciğim

Bu gün tam bir buçuk ay kaldı, seni tekrar görmek için

Tekrar senin olmam için

Bu sahte evlilikten artık iyice yoruldum

Sensizlik, hüzün, vicdan azabı, göz yaşları...

Artık aglayamıyorum, göz yaşlarım tükendi

Uyuyamıyorum, sadece bazen bir yerlerde uyuyup kalırsam uyuyabiliyorum

Şarkı dinleyemiyorum, hepsi bir anımızı hatırlatıyor

Yarın psikolog randevum var biriciğim

Şimdilik hoşçakal
23.59

Bir sonra gün
22.57
Adrien
Merhaba biriciğim

Bu gün kötü haberlerim var

Psikolok depresyonda olduğumu söyledi.

O saçma yatak yorgan depresyonlardan da değil.

Ciddi bir durummuş

Birkaç ilaç verdi ve istirahat etmemi söyledi

Eve döndüğümden beri uyuyormuşum

Marinette söyledi

O da benim kadar kötü durumda

Ama o çalışmayınca rahatsız olduğu için asla durmuyor. Sanırım kendini oyalıyor

Luka
Konum gönder gizlice gireceğim

Artık dayanamıyorum

Sen böyleyken, ben böyleyken daha fazla ayrı kalmak sadece bize zaar veriyor.

Bu kadar dayanabildim özür dilerim

Adrien
Konum

Seni bekliyor olacağım

İyi gizlen biriciğim

Gören olmasın

Luka
Elimden gelenin en iyisini yapacağım kedicik

Şanssız kara kedime ikinci şansı vermek için gelmek zorundayım değil mi?

Adrien
Evet buna mecbursun

Kapının çalmasıyla Marinette çalışma odasından çıktı ve kapıyı açtı.

Bu gün evden çalışıyordu. Çünkü bay Agreste böyle istemişti. Marinette de mecburen bu karara uyumuştu.

Kapıyı açtığında karsisinda kendinden uzun bir adam gördü.

Adam yüzündeki maskeyi azıcık aşağıya indirdi.

"Luka?"

"Üzgünüm, o hastayken duramadım. Bay Agreste'e söyleme lütfen."

Marinette zoraki bir şekilde güldü.

"Tamam. Söylemem."

Marinette kapının önünden çekildi ve luka'nın içeri girmesini sağladı. Sonra da kapıyı kapattı.

Umarım kimse görmemiştir, diye geçirdi içinden.

"Adrien'in odası hangisi?"

Marinette "beni takip et." Dedi ve ilerledi.

Sonunda ikinci katta bir kapının önüne geçti.

"Burası ama pek iyi sayılmaz."

"Sen de sayılmazsın."

"Belki de..."

Marinette, Luka'yı kapının önünde bırakıp gitti.

Luka birkaç saniye kendini hazırladı ardında kapının kolunu tutup aşağı doğru bastırıp kapıyı açtı.

Adrien yatağının üzerinde oturmuştu, sırtı luka'ya dönüktü. Heyecanla biriciğini bekliyordu.

"Adrien?"

Adrien tereddütle arkasına döndü.

"Luka..."

Adrien'in gözleri doldu ve taştı. Luka koşarak kediciğine ulaştı ve kollarını incecik bedenine sardı.

"Zayıflamışsın..."

Söylenecek o kadar çok sey varken ağızları zorlikla açılıp kelimelieri dışarı bırakabiliyorlardı.

"Evet, senin yüzünden..."

Adrien gülümseyerek konuştu.

"Özür dilerim Adrien. Ben korkaklık ettim."

"Ben de özür dilerim."

Gözleri, birbirine hapsoldu ve ardından da dudakları. Uzun zamandır birbirine karışmayan bedenleri birbirine karıştı.

Sabah yine uzun zaman sonra yan yana uyandıklar.

"Günaydın sevgilim."

~372 kelime~

Ohohohoh neler oluyor burada?

Son bölümlere kadar aşırı boş yaptım farkındayım

Neyse bölümü nasıl buldunuz? Uzun zaman sonra soruyorum gibi hissediyorum ya.

Nasılsınız bu arada?

Sonraki bölümde görüşmek üzere 👋 🧡

Aşk Evliliği? Hayır, Aşkın için evlilik~ |MLB| [Marigami / Lukadrien] ✓ Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin