ALPHA BROTHERS #1 LUTHER VERSOUL

KABANATA 4

KINABUKASAN ay agad akong ginising ng mga katulong para mabihisan.

They are in hurry and very competitive. Inaasikaso nila ako at halata ang taranta sa mga mata nila pero hindi naman nila sinasabi kung ano ang rason sa pagkataranta nila.

"What's happening?" Tanong ko sa isang kasambahay na nag-aayos sa sapatos ko.

"Breakfast po." Sagot niya.

"Breakfast?" Gulat kong tanong at pinagmasdan ang sarili sa salamin.

"Do I have to be presentable? I mean... It's just breakfast." Naguguluhang sabi ko sakanila. What are they up to?

Breakfast lang naman bakit kailangan pa akong bihisan?

"This way po." Aya nila saakin habang nilalahad ang kamay sa direction kung saan ako dapat lumakad.

I'm wearing a blue dress that it's perfect for my white skin.

Pagkarating ko sa dining table ay agad akong nagulat dahil iba na ulit ulit. Hindi kagaya ng kahapon. It has a different ambiance. It's green, like nature.

Dahan-dahan akong umupo habang pinagmamasdan ang ambiance ng lugar. It is perfect for breakfast.

Tumigil ang mata ko sa harapan kung nasaan si luther. He's staring at me.

"Hey." Bati ko at umupo na. Hindi ko na siya tinapunan ng tingin baka magalit na naman siya.

I looked at the food that has presented. There's no egg. Kumunot ang noo ko at nag-angat ng tingin kay luther. He's staring at me.

"Walang egg?" Tanong ko.

He looked at the maid signaling them to make what I want.

"You are going to train later." He said.

"Train for what?" Taas kilay kong tanong habang uminom ng gatas.

"I don't need a weak for a luna." Seryosong sabi niya. "I want you to have a strength. You need to be in my line, anoa." Malamig na sabi niya.

Hindi ako nakasagot sakanya at binaling ang tingin sa mga maid na sineserve ang nga itlog na gusto ko.

I didn't even get to say thank you to them because my emotions are blocking me from speaking.

I don't know being a luna is hard.

The sad part is... I can't just leave this position.

We were quite while eating. No one dared to talk. Nawalan ako ng gana sa pagkain pero pinilit ko nalang ang sariling kumain.

"Can I visit my parents atleast once?" Tanong ko sakanya.

"No." He said.

"Why?" Tanong ko pero pinipigilan ang sarili magtunog inis.

"Just obey what I said." Nag-angat siya ng tingin. He glared at me.

Bumuntong hininga ako at tumayo.

"I'm full." Sabi ko at akmang aalis sa hapag kaininan pero nagsalita siya.

"Anoa." Nagtitimping tawag niya.
"You haven't touched your food."

"Ano naman?" Inis kong sabi.

"Don't make ma angry." He coldy said that put shivers on me.

"L-luna." Ani ng maid. Napatingin ako sakanya at tinaasan siya ng kilay.

"J-just do as he s-said." Sabi niya na may halong pagmamakaawa.