Chapter 17.

3.3K 595 62
                                    

අල්ලලා විකන්න තියෙනවනම්

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

අල්ලලා විකන්න තියෙනවනම්..
________________________________________

NO ONE POV

වෙලාව පාන්දර තුනයි. ඒ හීනි කෙදිරිලියි හයියෙන් හති වැටෙන සද්දයි ඇහුනෙ තේහියුන්ගෙ කාමරේ ඇතුලෙන්.

තේහියුන්ග් ඉදියෙ එයාගෙ ඇද විට්ටමට හේත්තු වෙලා, ඇදේ බාගෙට ඇලවෙලා. එතකොට ජන්කුක් ඉදියෙ තේහියුන්ගෙ කකුල් දෙක මැද්දෙ වාඩි වෙලා, එයාගෙ පපුවට පිට තියලා හේතු වෙලා.

ශර්ට් එකක් නැති ජන්කුක්ගෙ පපුව තේහියුන්ග් අත ගෑවෙ හරි පරිස්සමට.

නෑ.. එතන වෙච්ච කිසි දෙයක් romantic නෑ. තේහියුන්ග් ඉදියෙ හොදටම බය වෙලා. තේහියුන්ග් පැය බාගෙකට කලින් නැගිට්ටේ ජන්කුක් වේදනාවෙන් කෙදිරි ගාන සද්දෙට. ජන්කුක්නම් කිව්වෙ එයාගෙ ලෙඩේ නිසා එහෙම එක පාරම පපුව රිදෙන්න ගන්න එක සාමාන්‍ය දෙයක් කියලා. ඒත් තේහියුන්ග්නම් ඉදියෙ ගොඩක් බයෙන්.

"අ-අපි hospital එකට යමුකෝ මැනික. ම්ම්? නැත්තම් මට doctorට කතා කරන්න දෙන්න. එයා ඉක්මනට එයි." තේහියුන්ග් ඒ කිව්වෙ දාසයවෙනි පාරට.

"හියුන්ගී.. මං දැම්ම මැරෙන්නෙ නෑ. ඒ නිසා බය නැතුව ඉන්න." ජන්කුක් කිව්වෙ ලාවට හිනාවෙන ගමන්.

"කට පියාගන්න කූ. මං ඉන්නෙ හොදටම බයෙන්." තේහියුන්ග් කිව්වෙ ටිකක් විතර සැරෙන්.

"ඔයා ඉතින් හැම එකටම බයයිනේ."

"මේක විහිලුවක් නෙමේ ජන්කුක්. ඔයාව හොදටම සීතලයි. මූනත් සුදුමැලි වෙලා. අපි hospital එකට යන්කෝ ලමයෝ." තේහියුන්ග් හැදුවෙම ජන්කුක්ව ඉස්පිරිතාලෙට එක්කගෙන යන්න. ඒත් ජන්කුක්නම් ඒකට කැමති උනේ නැ.

"ඇපෝ බෑ.. hospital වලින් එන්නෙ මෝචරි වලින් එන සුවද. මංනම් යන්නෙ නෑ පැත්ත පලාතෙ." ජන්කුක් කිව්වෙ මූනත් ඇබුල් කරගෙන.

My Kidnapper ♡Taekook Sinhala♡ 《Complete》Where stories live. Discover now