Part 18

938 68 1
                                    

Zawgyi code

အခုဆိုကိုမာန္နဲ႔မေတြ့ရတာ ၁၀ရက္ေတာင္ရိွေရာေပါ့ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲက ဟာတာတာျဖစ္ေနတဲ့ခံစားခ်က္ကို ခံစားေနရတာ ၁၀ရက္ေတာင္ရိွေနၿပီ....

အိပ္ရာႏိုးတာနဲ႔ကိုမာန႔္အေၾကာင္းေတြးမိသည္။ခဏေနေတာ့အိမ္ေရ႔ွမွာဖုန္းေျပာေနတဲ့ အဖြားရဲ့ စကားေတြၾကားက ကကၽြန္ေတာ့္နာမည္ကိုၾကားလိုက္တာေၾကာင့္အာရံုစိုက္လိုက္သည္။

*သူကအခန္းထဲမွာဘဲေနေနတာ*

*သူ႔အေဖလိုစိတၲဇျဖစ္ေနၿပီလားမသိဘူး*

*သူလဲ စိတၲဇေဝဒနာရွင္လား*

ကၽြန္ေတာ့္ကိုဘာေၾကာင့္ဒီလိုထိမုန္းတီးေနလဲ ကၽြန္ေတာ္နားမလည္ႏိုင္ေတာ့ဘူး...ဒါေပမဲ့ သူတို႔က ကၽြန္ေတာ္ဘာလုပ္လုပ္ေျပာေနမွာမို႔ ကၽြန္ေတာ္ပံုမွန္အတိုင္းေနဖို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။

"ကိုမာန္...ကၽြန္ေတာ္တို႔အျပင္သြားရေအာင္"

"ဟုတ္ၿပီဗ်ာ ကိုယ္လာေခၚမယ္ေနာ္ ေနွာင္းေလးခဏေလးဘဲေစာင့္"

ဖုန္းသံျမည္တာနဲ႔ရင္ဘတ္ထဲကအေကာင္ေပါက္ကသခင္ကိုျမင္တဲ့ေခြးလို ဝရုန္းသုန္းကားနဲ႔ ခုန္ေပါက္ေနျပန္သည္။ အခုလဲ ေနွာင္းရဲ့ အျပင္သြားရေအာင္ဆိုတဲ့ စကားနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ခုန္ႏႈန္းႂတြေမန္ေနသည္။

ပင္ပန္းေနတဲ့ပံုစံမထြက္ေအာင္ မ်က္ႏွာသစ္လိုက္ၿပီး ေရေမႊးဆႊတ္လိုက္သည္။ ရံုးပံုမွန္တက္ေနေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္မလန္းဆန္းတာ၁၀ရက္ေလာက္ရိွေနၿပီမလို႔ အခုမွသာ လန္းလန္းဆန္းဆန္းပံုစံရေအာင္မနည္းဖမ္းယူလိုက္သည္။

"ေနွာင္းအိမ္ေရ႔ွကို ကိုယ္ေရာက္ၿပီေနာ္"

"ဟုတ္ကဲ့ကိုမာန္"

ကိုမာန္​ေရာက္ၿပီဆိုေသာစကားေၾကာင့္ Leather coatအက်ႌေလး ထပ္ဝတ္ၿပီး အျပင္သို႔ထြက္လာလိုက္သည္။ ကာေပၚေရာက္ေတာ့ အေမ့ကိုစာတစ္ေစာင္ပို႔လိုက္သည္။

*ကၽြန္ေတာ္ဒီေန့တေနကုန္အျပင္သြားမွာပါ*

"ေနွာင္း"

ကၽြန္ေတာ့္ေခၚလိုက္ေတာ့ေနွာင္းရဲ့ခႏၶာကိုယ္ေလးတုန္သြားၿပီးလက္ထဲကဖုန္းေလးလဲျပဳတ္က်သြားသည္။

🌹ချစ်နေခွင့်🌹 (Completed)🌹Where stories live. Discover now