Part 20

1.1K 75 3
                                    

Zawgyi code

မငိုခ်င္ဘူး...ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ရည္ႂတြေမင္ၾကရင္ကၽြန္ေတာ္ဟာအေျခာက္ဆိုတဲ့စကားအျပင္အထင္ေသးျခင္းေတြပါခံရဦးမွာ...
မငိုနဲ႔ႏွောင္း...မင္းငိုလို႔မျဖစ္ဘူး....မငိုလိုက္နဲ႔

စာမူခေတြကိုေရတြက္ၾကၫ့္ေတာ့ထင္ထားတာထပ္ပိုမ်ားေနသည္။တိုက္ခန္းတစ္ခန္းဝယ္လို႔ရတဲ့အေနထားရိွသည္။ ကၽြန္ေတာ္စဉ္းစားမိလိုက္တယ္....ကၽြန္ေတာ္ဟာgayမွန္း
လူေတြမသိႏိုင္တဲ့ေနရာတစ္ခုကိုသြားေနဖို႔....ေတြးမိျပန္တယ္

*အကုန္လံုကိုအဆက္သြယ္ျဖတ္ႏိုင္ခဲ့ရင္ေတာ့ ငါအဆင္ေျပမွာပါ*

အခန္းတစ္ခုတည္းမွာေငြထုပ္ကိုပိုက္ရင္းမ်က္ရည္က်ေနတဲ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရဲ့ခံစားခ်က္နဲ႔အတူ
ေဆာင္းေလကလဲ အၿငိဳးႀကီးစြာတိုက္ခတ္ေနျပန္သည္။

*ဘဝမွာလိုတာ ေငြလဲမဟုတ္ျပန္ဘူး*

အရင္ကေတာ့ေငြေၾကာင့္လားဆိုၿပီးေငြရေအာင္ရွာခဲ့တာအခုက်ေတာ့ေငြလဲမဟုတ္ျပန္ဘူးဘဲ.....ကၽြန္ေတာ္အဝတ္စားေတြကို ခရီးေဆာင္အိတ္တစ္ခုထဲကိုထၫ့္ရင္းအေတြးမ်ားမိျပန္သည္။

"သား...သားေရ...တံခါးဖြင့္ပါဦးသားရဲ့"

အေမရဲ့အသံကဆူပူေနခ်ိန္ႏွင့္မတူဘဲခ်ိဳသာေနသည္။တစ္စံုတစ္ခုမ်ားထူးျခားေလသလားဆိုၿပီးလိုင္းဖြင့္ၾကၫ့္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္စာအုပ္ေလးရဲ့ Reviewေတြနဲ႔ကၽြန္ေတာ့္အေၾကာင္းဖဲြ႔ႏဲြ႔ထားျခင္းpost ေတြကိုျမင္ရသည္။

*ဟက္....အဓိကလိုခ်င္ေနတာ ဂုဏ္ေပါ့*

မဲ့ႃပံုးတစ္ခုကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာတြင္ေပၚလာ၏...မိခင္ကိုေစာ္ကားေနသည္မွာ ဘယ္ႏွႀကိမ္မွန္းမသိပါ...သို႔ေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္ကရမ္းကားျခင္းမဟုတ္...အေမတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ သားသမီးကိုနားမလည္ေပးျခင္းကစသည္။

ကၽြန္ေတာ္တံခါးဖြင့္ကာအေမ့ေရ႔ွတြင္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္အေမထားႏွင့္ရပ္လိုက္၏....ကၽြန္ေတာ့္ကိုႃပံုးၾကၫ့္ရင္း ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာကိုထိကိုင္ရန္ျပင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေရွာင္လႊဲလိုက္သည္။

"ကၽြန္ေတာ္ ထြက္သြားမွာပါ....အေျခာက္တစ္ေယာက္သားေတာ္ခဲ့ရတဲ့အတြက္ ေတာင္းပန္ပါတယ္"

🌹ချစ်နေခွင့်🌹 (Completed)🌹Where stories live. Discover now