Part 14

1.1K 76 2
                                    

Zawgyi code

3 days later

"သားေရ...မင္းအေဖကိုေခၚလာၿပီ အေျခေနေတာ့မဟန္ဘူး ေသာင္းက်န္းတာအရမ္းဘဲ"

"ကၽြန္ေတာ္ အိမ္မွာေစာင့္ေနမယ္"

အေဖ့အေျခေနမေကာင္းေတာ့မွန္းကၽြန္ေတာ္သိပါတယ္ ဒါေပမဲ့လည္း ေနာက္ဆံုးတစ္ႀကိမ္ေလးဘဲျဖစ္ျဖစ္ကယ္တင္လိုက္ခ်င္တယ္...ႏြံ႔ထဲမွာနစ္ေနတဲ့အေဖ့ကို တစ္ခါေလာက္ေလးဘဲကယ္တင္ေပးခ်င္တယ္…

"ကၽြန္ေတာ္အိပ္ေဆးတိုက္ထားၿပီ...အေမခဏေလာက္သြားေစာင့္ေနပါလား အေဖက ႀကိဳးထံုးေနလို႔ တစ္ခုခုလုပ္လိုက္မွာစိတ္ပူတယ္"

"ရပါတယ္ကြာ...မင္းအေဖအဲ့ေလာက္သတၲိမရိွပါဘူး"

မင္းအေဖအဲ့ေလာက္သတၲိမရိွဘူးဆိုတဲ့စကားကိုကၽြန္ေတာ္ယံုၾကည္လိုက္မိတယ္ ေခါင္းညိတ္ျပၿပီး အိပ္ရာထဲမွာခဏအိပ္စက္လိုက္တယ္။

ဆူဆူညံညံအသံေတြၾကားရလို႔ ကၽြန္ေတာ္အိပ္ရာႏိုးလာတယ္....အသက္၇၀အရြယ္အဖိုးနဲ႔အေမဟာ ကၽြန္ေတာ့္အေဖအိပ္ေနတဲ့အခန္းတံခါးကို တူနဲ႔ထုဖြင့္ေနတယ္။ အေမကေအာ္ဟစ္ငိုယိုေနသလို အဖိုးဟာလဲ ငိုေနတယ္။

"မမ...အဲ့ဒါဘာျဖစ္ေနၾကတာလဲ"

ၿခံထဲမွာရိွတဲ့ေဘးအိမ္ကအစ္မႀကီးကိုကၽြန္ေတာ္ေမးလိုက္တယ္ ဒါေပမဲ့အစ္မႀကီးကလဲ မ်က္ရည္ဝဲရင္းသာေခါင္းခါျပတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တစ္ခုခုကိုသိလာသလို ရင္ထဲကေအာင့္တက္လာသည္။

ကၽြန္ေတာ္ျမင္လိုက္ရတဲ့ျမင္ကြင္းက...မ်က္ႏွာၾကက္ တန္းမွာ ႀကိဳးထံုးေတြနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုသတ္ေသသြားတဲ့အေဖ....

"သားေလး...သား...မင္း..ဒီဟာကိုျမင္ခဲ့ၿပီးအေမ့ကိုေျပာတယ္ဆိုတာကို ဘယ္သူ႔ကိုမွမေျပာရဘူးေနာ္ သား"

ေအာ္...ေလာကႀကီးဟာတရားက်စရာႀကီးပါေလ...
အေမ့ရဲ့အေမ အဖြားျဖစ္သူက ကၽြန္ေတာ့္လက္ေမာင္းကိုဆဲြၿပီး အေဖကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသဖို႔ျပင္ဆင္ခဲ့တာကို ကၽြန္ေတာ္ျမင္ၿပီးအေမ့ကို အသိေပးခဲ့တာကို ဘယ္သူ႔ကိုၿမွပန္မေျပာဖို႔ေတာင္းဆိုသည္။

အင္းေလ...ကၽြန္ေတာ္ေျပာလိုက္ရင္လဲကၽြန္ေတာ့္အေမကအပစ္ေပးခံရဦးမွာမို႔ ကၽြန္ေတာ္အဖြားေျပာတာကိုလက္ခံလိုက္တယ္။

🌹ချစ်နေခွင့်🌹 (Completed)🌹Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang