Elke keer als ik de spiegel van mijn gezicht haal,
en stop met te zijn wie ze willen zien, verlies ik,
niet enkel hun vriendschap, hun liefde,
maar ook mezelf, opnieuw en opnieuw.
Een popje, ben ik, een speelgoedfiguurtje,
mijn verhaal, mijn karakter, mijn eigen leven
is een doelbewust verzonnen fantasie, een schijn
gemaakt door hen die zich rondom me bevinden.
JE LEEST
Wenselijk
PoetryIk heb lang geen poëzie meer geschreven, omdat telkens wanneer ik iets af had, ik het gevoel had dat wat ik schreef, slecht was. Nu echter wil ik schrijven, Schrijven zonder er over na te denken, publiceren wat in mijn hoofd zit, Geen angst meer...
