Zeventien, de stempel op mijn jeugd,
jij zou eindelijk jezelf zijn, ziel,
ontdekking, levensvolle vreugde
omarmen het bestaan van de jarige,
maar oh, wat gaat de tijd snel,
en achttien is zij die gisteren was,
vergeten herinneringen en jaren
die in een dag zijn voorbijgegaan,
en ik kan niet anders dan juichen,
tot morgen de negentien valt.
JE LEEST
Wenselijk
PoesíaIk heb lang geen poëzie meer geschreven, omdat telkens wanneer ik iets af had, ik het gevoel had dat wat ik schreef, slecht was. Nu echter wil ik schrijven, Schrijven zonder er over na te denken, publiceren wat in mijn hoofd zit, Geen angst meer...
