Wenselijk

Besta ik wel, of bepaalt jouw blik wie leeft?

Rede is altijd een vreemde geweest,

enkel de waanzin kent me, ziet me,

vraag me niet wie ik ben, zelfs ik

ben onwetend, mijn spiegel is leeg,

je noemt me gek, gelijk heb je,

maar ik ben niet de enige die vergeet

dat ik besta, en dat ik een naam heb,

ook jij, zo dunkt het mij meer en meer,

soms denk je aan me, maar ik weet

dat soms denken niet hetzelfde is

als aan iemand voortdurend denken.

Ben ik wel een iemand, of een iets?

Misschien was jij mijn zon,

terwijl ik slechts je maantje was.