Rede is altijd een vreemde geweest,enkel de waanzin kent me, ziet me,
vraag me niet wie ik ben, zelfs ik
ben onwetend, mijn spiegel is leeg,
je noemt me gek, gelijk heb je,
maar ik ben niet de enige die vergeet
dat ik besta, en dat ik een naam heb,
ook jij, zo dunkt het mij meer en meer,
soms denk je aan me, maar ik weet
dat soms denken niet hetzelfde is
als aan iemand voortdurend denken.
Ben ik wel een iemand, of een iets?
Misschien was jij mijn zon,
terwijl ik slechts je maantje was.
JE LEEST
Wenselijk
PoesieIk heb lang geen poëzie meer geschreven, omdat telkens wanneer ik iets af had, ik het gevoel had dat wat ik schreef, slecht was. Nu echter wil ik schrijven, Schrijven zonder er over na te denken, publiceren wat in mijn hoofd zit, Geen angst meer...