ABİMİN SEVGİLİSİ (gxg)

25

  Yüzüme vuran güneş ışığıyla yavaşça gözlerimi açtım. Bir an nerede olduğumu anlamayıp telaş yaptım ama daha sonra aklıma gelen farkındalıkla rahatlayıp Suna'ya döndüm. Kollarını sıkıca belime sarmış uyuyordu. Gülümseyip saçlarını okşadım. Çoğu insan yeni uyanınca mala benzerdi ama Suna hala çok güzel duruyordu ya da bana öyle geliyordu bilmiyorum.

"Gece üşümediniz mi?" Diyen sesle irkildim. O tarafa döndüğümde dün fark etmediğim bir tekli koltuğun üzerinde sigarasını içen Barış'ı görmemle rahatladım. Ama az önce ödüm kopmuştu.

"Ben çok üşümedim." kafasını salladı.

"Ee noldu peki dün gece?" sorusunun tersine ciddi bir ifadeyle.

"Bir şey olmadı"

"Sevgili olmadınız mı?" demesiyle şaşırmıştım. O nerden biliyordu ki

"Suna benim en yakın arkadaşım. Her şeyini biliyorum yani"

"Evet sevgiliyiz artık" içten bir şekilde gülümsedi.

"İyi bari sevindim"

"Sende bir şeyler yok mu?"

"Var ama tek taraflı"

"Arda'yı mı seviyorsun?" kafasını salladı. Bu kadar çabuk kabul etmesini beklemiyordum.

"Tanışalı bir hafta olmadı. İlk görüşte aşık mı oldun?"

"Hayır ben onu daha önceden tanıyordum"  nerden tanıdığını soracaktım ki Suna yerinde kıpırdanmaya başladı.

"Günaydın" sesimi duyduğunda kafasını kaldırıp bana baktı. İlk başta yanında olmama şaşırmış sonrasında mutlulukla gülümsemişti.

"uyandığında yanında sevdiğin kişiyi görmek bir başka güzel oluyormuş ya" gülümseyip yanağından öptüm ve ayağa kalktım. Barış da yeni bitirdiği sigarasını küllüğe söndürüp kalktı.

"Hadi aşağı inelim gelirler birazdan" kafa sallayıp Suna'nın elini tutup onu da kaldırdım. Birlikte aşağı indik. Ben elimi yüzümü yıkamak için banyoya geçtiğimde Barış ve Suna da kahvaltı hazırlamak için mutfağa geçtiler. İşimi hallettikten sonra bende yanlarına gidip yardım ettim. Bir süre sonra da zil çaldı. Barış heyecanla elindekileri bırakıp kapıya koştu. Ona gülüp içeri geçtim.

Sırayla abim, Selim abi ve Arda içeriye geçti.

"Hoşgeldiniz" abim kafasını bana döndürdü.

"Lan sen kaçta geldin?" dedi şokla.

"Gece burada kaldım ben" dediğimde daha da şok oldu.

"Niye?"

"Ne demek niye?" mutfaktan çıkan Suna abimin sorusunu duymuştu anlaşılan.

"Basbaya niye burada kaldı?" büyük bir ikilemde kalmıştım. Hem abimlere söylemek istiyordum hem de şimdilik gizli kalsın istiyordum. Bakışlarımla Suna'ya olumsuz anlamda kafamı salladım.

"Senden sonra biz arkadaş kalmaya devam ettik Onur. Dün de kız gecesi yaptık işte." abim kafasını sallayıp içeri geçti. Selim abi de onun arkasından ilerledi. Arda ve Barışsa koridorda durmuş hoşgeldin nasılsın muhabbeti yapıyorlardı. En kısa zamanda barışın onu sevdiğini söylemeliydim Arda'ya. Ama zaten o şimdiye kadar çoktan fark etmiştir.

"Barış hadi içeriye gelin" dedi Suna ve masaya doğru ilerledi. Bende peşinden gittim. Herkes yemek masasının başına toplandığında Barış da kalan tabakları masaya yerleştirip yüzümüze baktı.

"Otursanıza ne bekliyorsunuz" dedi Barış. Dikdörtgen masanın baş kısmına Barış karşısına da Arda geçti. Ben ve Suna da yan yana oturduk tabi abim ve Selim abi de bizim karşımıza oturdular. Herkes tamamen sandalyelere kurulduğunda 'afiyet olsun' diyip kahvaltı etmeye başladık.