Chapter 1

46 2 0
                                    

Chapter 1

Charles' Pov
ငါ့အဖေက ငါ့ကျောကိုပွတ်ပေးတယ်။

"အဲ့တာက အဆင်ပြေသွားပါလိမ့်မယ် အသည်းလေး၊ ဒါက ကောလိပ်လေးပဲလေ " အဖေက ပြုံးတယ် ။

"ဒါက ကြီးမားတဲ့ သဘောတူညီချက် အဖေ " သူက အဖေ့ကို အမူအရာလုပ်ပြတယ်။

"အိုကေ အဖေတောင်းပန်ပါတယ်၊ သားအရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားတာ အဖေသိပါတယ် ဒါပေမယ့် သားက အရည်အချင်းရှိတယ်လေ

သားစကားမပြောတာက  ပြဿနာတစ်ခုမဟုတ်ဘူးလို့  ဌာနမှူးက ပြောတယ်

သားက စကားပြောမယ့်အစား စာမေးပွဲမှာ စာရေးပြီး ဖြေလို့ရတယ်လေ

သူကအရမ်းကောင်းပေးတာပဲ "

ငါ့မျက်လုံးကို လှန်လိုက်တယ်။  " အင်း သူက သူ့ဆီမှာ နေမကောင်းတဲ့ကျောင်းသားရှိတော့ သူ့ရဲ့ကျောင်းကပိုပြီး ကြည့်ကောင်းလာမှာကို ၀မ်းသာတာ ဖြစ်နိုင်တယ်"

"သားကနေမကောင်းတဲ့သူမဟုတ်ပါဘူး" အဖေက ငါ့ဆံပင်ကို ဖွလိုက်တယ်။

"တော်တော့လေ အဖေ"

"အိုကေ ဒါပေမယ့် သားကိုယ်သား မကောင်းမပြောရဘူး၊ လူတွေက သားကို စကားပြောဖို့ကြိုးစားလာကြလို့ရှိရင် သားရဲ့ပါးစပ်ကို ပြပြီးတော့ လက်လှုပ်ရှားမှုအချို့ကိုလုပ်ပြလိုက်ပါ ဒါဆို သူတို့နားလည်ပါတယ်"

"ကောင်းတာပေါ့၊ ဒီနည်းလမ်းက ဘယ်သူမှ ကျွန်တော့်ကို စကားပြောတော့မှာမဟုတ်ဘူး"

"ဌာနမှူးကပြောတယ် သားရဲ့အခန်းဖော်က အမူအရာ ဘာသာစကားကို သိတယ်တဲ့၊ သူကသားကို အဖော်ပြုတော့ သားလည်း စကားပြောနိုင်ပြီး......ကောင်းပြီ  ကောင်လေးက ထူးချွန်တဲ့ကျောင်းသားတော့မဟုတ်ဘူး လို့ပြောတယ်

စာနဲ့ပတ်သက်ပြီး သားသူ့ကို ကူညီနိုင်တယ်၊ သားဘယ်လိုထင်လဲ? "

"ကျွန်တော်က ဘာလုပ်နိုင်လို့လဲ? "

"အိုကေ၊ သားရဲ့အိတ်တွေသယ်ဖို့ သားရဲ့အခန်းကို ခေါ်သွားပေးရမလား"

"ကျွန်တော့အသက်က ၂၀ပါ၊ သေချာတယ်၊ ကျွန်တော့်ကိုအချို့ ကလေးတွေလိုမျိုး ဘာမှမလုပ်တတ်ဘူးလို့ လူတိုင်းက ထင်နေလိမ့်တယ် "

စကားလုံးများမပါဘဲ စကားပြောခြင်း [ မြန်မာဘာသာပြန်]Where stories live. Discover now