UZZIAH DOZED OFF after crying earlier. What she did earlier was so reckless and stupid that she regretted it so much. Kasalanan niya rin naman dahil nagpaubaya ang katawan niya kay Strahmn at naging marupok ito. Wala siyang nagawa marahil na rin binalot siya ng hipnotismo ni Strahmn at nawala siya sa satiling katinuan.
Uzziah stirred in her sleep when someone was shaking her sore-bottom body. She parted her eyes a bit only to discover her twin sister in front of her.
"Ate!" sigaw ni Brialen sa kaniya. "Bakit nilalagnat ka?" tila natataranta na tanong ni Brialen sa tabi. Makikita sa pagmumukha nito ang matinding pag-aalala at pagkainis.
Si Brialen kanina ay may ka-meet up dahil may in-order siyang bag sa online. Pero syempre bago umalis ay hinintay muna niya si Zheorem para sunduin ang pamangkin niyang si Treasure. Pero noong umalis siya hanggang sa pagbalik niya ay nagtaka siya kung bakit wala pa rin ang ate niya. Hanggang nag tanghalian na lang ay wala pa rin ito subalit ang hindi niya pala ay natutulong lang pala ito sa kwarto.
Sa isip ni Brialen kanina ay baka natagalan lang ate niya kaya hinayaan niya na lang. Pero habang tumatagal ay napalitan ng pagaalala ang isipan niya dahil ilang oras na ang lumipas ay wala pa rin talaga ito. Naging kabado na siya at sinubukang tawagan ito hanggang sa marinig niya ang pamilyar na ringtone sa kwarto nito at doon niya na nga nasaksihan si Uzziah.
"What?" Uzziah's voice was slurred and hoarse as if she was coming in a very deep slumber which was kinda true. "What fever? I'm all right."
Sa halip na pansinin ang ate niya, kinuha niya ang kamay nito at pinadamo sa sariling leeg. "See? May lagnat ka!" Sa nakikita ni Brialen, parang lantang gulay ang hitsura ni Uzziah at para bang galing ito sa matinding bakbakan.
Ano ba ginawa ni ate kung kaya't ganito hitsura nito? Akala ko ba may pupuntahan lang siya sandali bakit nilalagnat na pagbalik?
It's already sunset at ngayon pa lang nagising si Uzziah. Akmang gagalaw na siya para umupo nang kumirot ang pagitan ng hita niya. Her eyes almost bulged out while she covered her mouth, realizing why her cherry was hurting. Shit.
"Arghh!" Napadaing siya ng kaunti nang humapdi pa ito lalo. The flashback from earlier is still fresh inside her head. She still can't wrap her head around it.
"Ate, what's wrong?" kabadong tanong ni Brialen at kapagkuwang nakita na lumukot ang mukha ng ate niya sa sakit. "Are you okay?"
Meanwhile, Uzziah's face scrunched even more when she tried to move again. Mas lalo lang tumindi ang sakit ng pagkababae niya kaya hindi niya mapigilang umaray sa sakit.
"Ang hapdi, Bri!" Hindi niya mapigilang sumigaw, Tears welled up in the corner of her eyes. Napakapit siya sa kobre ng kama dahil parang mamamatay na talaga siya sa sakit.
"Shit. Saan ang masakit, ate?" Brialen doesn't know what she'll do to her ate. 'Di alam kung saan banda ang masakit sa katawan nito. May iba pa bang dinadamdam si ate?
"Get my phone and call Zheorem. Sabihin mo dalhin ako sa hospital." kahit papaano ay nakapagsalita pa rin si Uzziah. Kahit anong galaw ginagawa niya ay parang tinutusok ang pagkababae niya.
Darn you, Volkswagen! I'll burn you to hell!
"Saan ang masakit muna, ate?" bakas sa boses ni Brialen ang matinding pagkabahala sa dinadamdam ni Uzziah.
"T*NGINA, BRIALEN! ANG KIPAY KO MASAKIT! TAWAGAN MO NA SI ZHEOREM BAGO KITA MABUGBOG DIYAN! ANG DAMI MONG TANONG!" Uzziah outburst. A tear fell on her cheeks already. Kumimkim ang kamay niya lalo sa kumot.
Si Brialen na kahit bahagyang nagulat at natigil ay kaagad sinunod ang utos ni Uzziah. Pati siya ay naaalarma na sa nangyayari. Kinuha niya ang selpon sa mesa at muntikan pang nahulog ito dahil nanginginig na ang kamay niya. She hurriedly looked for Zheorem's name on Uzziah's contact list and dialed his number. Pero dahil sa pagkataranta at pagmamadali ay hindi niya nakita nang maayos ni kung kaninong pangalan ang napindot niya.
BINABASA MO ANG
XXL SERIES #1: Strahmn Volkswagen (+18)
RomanceHow long would you run for someone even though it will put your heart at stake and make your legs weak? How long would you hold for someone despite being the reason why the rope is loosing yet the reason why you're still gripping? Just like as sure...