Suffering from inoperable lung cancer, Aubree already accepted that her life appears to be literally out of breath. Amidst her critical condition, there's Seith, her violinist boyfriend, who continued to tightly grasp her hand and stayed at her side...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
August 20, 2013 | Tuesday | 12:46 PM
AUBREE
As Sheena, Mae, and I, entered the school, bunch of eyes were already locked on our presences. At that moment, alam kong may hindi na naman magandang mangyayari.
"Aubree, Mae, my mind's wondering what would they do t--ahhhhhh what the hell."
Sabi ko na nga ba.
Hindi ko napansing may patibong pala siyang lubid sa baba kaya napahandusay ako nang biglaan. Gano'n din sina Sheena at Mae.
Mula sa pagkakadapa'y mabilis akong napatayo upang harapin ang nakangising hari ng mga unggoy.
Dalawang linggo na rin ang nakalipas simula nang magbayangan kami rito sa eskuwelahan. Iba't-ibang paraan ang ginagawa namin upang hindi maging komportable o kaya'y masaktan ang isa't-isa.
Hindi ko naman siya aatrasan, as if namang magpapatalo ako sa kaniya. . . Pero hindi na maganda ang mga nangyayari ngayon dahil nadadamay na sina Sheena at Mae.
"Akala ko ba tayo lang ang magka-away rito? You said that you would curled up my staight-lined life 'di ba? May 'my' so I'm just confused kung bakit dinadamay mo sila."
Napahagikhik siya at pinagpagan pa ang balikat ko. "Mirror your actions, babaeng adik. Kung hindi mo dinamay ang kaibigan ko kahapon sa pagbuhos ng sandamakmak na tubig, e 'di sana hindi ko na rin dinamay itong mga kaibigan mo ngayon."
"It was an accident!"
"Well, kagaya sa rason mo, aksidente ko lang ding naisama itong mga kaibigan mo ngayon."
Sarcasm was screaming on his words.
Susumbatan ko pa sana siya nang biglang hawakan nina Sheena at Mae ang kamay ko.
"Let's go, Aubree. Mae and I are fine. Besides. . ." The bell suddenly rang. "See? Male-late tayo sa first afternoon subject natin, kung mas lalo pa tayong magtatagal dito. Tara na."
Both of them knows what happened that friday night. Kinuwento ko sa kanila. They gave me advices such as, 'wag na lang patulan dahil mas lalo lang lalala, but no, ayokong magpatalo sa pervert na 'yon, knowing na dahil sa kaniya, nahihiya na akong pumunta sa plaza, at mas lalong naging matunog ang pangalan ko rito sa school bilang isang pabayang babae.
Oh, well, I mean medyo pabaya naman ako noon pa, 'di lang nakakalat.
"Good afternoon, students."
Lahat kaming estudyante sa room ay sabay na napatayo para tugunan ng pagbati si Ms. Gonzaga, ang MAPEH teacher namin,
"Okay, you may now take your seat."
Sabay naman kaming napa-upo matapos marinig ang sinabi niya.
"All of you, focus on me or I will give you a clean seventy on your cards."
