stay with me | gxg

30 [final]

4 ay sonra.

hava soğuktu.
hemde çok soğuk, aralık ayına girmiştik ve ben iki gündür yoğun kar yağışı nedeniyle sevgilimi göremiyordum. elimde ki sıcak çayı tutup pencereden dışarıyı izlemeye başladım.

kim bilebilirdi ki bir kıza aşık olabileceğimi?

bu dört ay içinde daha fazla yakınlaşmıştık küçük öpücükler çalmıştık birbirimizden, gizlice kapı arkalarında hiç tatmadığım zevkleri tatmıştım.

hâlâ korkuyordum, bu yüzden benim güzel sevgilim melisa asla acele etmiyordu.

çalıştığım kütüphaneye geliyor kitap okumak yerine beni izliyordu. sürekli kek yapıp getiriyordu ve doğrusunu söylemek gerekirse onun keklerine aşıktım.

hiç arkadaşım olmayan bu dünya da aşık olduğum kadın sayesinde iki arkadaş edinmiştim. nisa ve ayça.

sürekli kavga eden, ama asla birbirini kırmayan ve her gece sarmaş dolaş uyuyan arkadaşlardı. tabii biz melisa ile onların arkadaş olmadıklarına emindik ama neyse.

şaşırtıcı bir biçimde babam ile sevgilim çok iyi anlaşmıştı. melisa her bize geldiğinde ikisi gülüp konuşur ve beni utandıran imalar yaparlardı.

annem melisa'yı çok seviyordu, hatta benden çok seviyor desem yeridir. çünkü melisa sayesinde babam abimi kabullenmiş onu hergün arar olmuştu. eh! yıllardır evladını görmeyen annem ise şükürler edip duruyordu.

ben ise değişmemiştim.
dini sorumluluklarımı yerine getiriyor ama güzel sevgilimle de ilgileniyordum. yakında tayinim çıkacaktı ve melisa'nın bulunduğu okulda birinci sınıflara ders verecektim.

din kültürü öğretmeni olduğumu düşünüyorsunuz değil mi? hayır aslında ingilizce öğretmeniyim. yabancı dile olan tutkum çok fazla.

dışarı izlemeye dalmışken dışarıdan sesler duymaya başladım. perdeyi hafifçe aralayınca muhteşem üçlüyü gördüm ve şaşkınlıkla oturduğum koltukta dizlerim üstünde durdum.

melisa bir beşiktaş fanatiği olarak tamamen siyah beyaz giyinmişti. sorun şu ki ben galatasaray'ı destekliyordum.

"NİSA NE YAPIYORSUN YEME O KEKLERİ. ZERRİN'İME GETİRDİM ONLARI."

nisa kekleri yemeye çalışınca bağırıp ona yerde ki karlardan atmıştı. ben kahkahamı tutamayınca annem merakla içeri girdi.

"zerrin'im ne oldu?"

utangaç bir şekilde gülümseyip dışarıyı gösterdim. "melisa kek yapmış bana, arkadaşları da yemeye çalışıyor ona güldüm anne."

kıkırdadı ve pencereyi açıp aşağıda ki şaşkınlara seslendi. "yavrularım gelin yukarı hava soğuk, gelinimin üşütmesini istemiyorum!"

o an onunla göz göze geldim. nasıl bakıyordum bilmiyorum ama heyecanla olduğu yerde zıpladı ve dudaklarını kıpırdatarak iyiki sen dedi. bende onu taklit ederek dudaklarımı oynattım.

iyiki sen.

๑๑๑

"hoşgeldiniz."