Sarada
İki yıl oldu bugün şehre geri dönüyoruz aslında çok heyecanlıyım annemi arkadaşlarımı hepsini çok özledim kesinlikle herkes çok şaşıracak 13 yaşında bir çocuk olarak ayrıldığım şehre 15 yaşında bir genç kız olarak dönüyorum acaba arkadaşlarım nasıllar çok merak ediyorum yaklaşık bir kaç saat boyunca bunları düşünerek ilerlemeye devam ettim ve en sonunda konoha kapılarına vardık babam heyecanımı anlamış olmalıki çantamı aldı ve" arkadaşlarını görmeye gidebilirsin akşam evde görüşürüz." dedi. sarıldım ve teşekkür edip hızla yanından ayrıldım babamsa arkamdan sadece gülümsedi ve evi yolunu tuttu bense sokaklarda dolaşıyordum eskileri hatırlamaya çalışıyordum bir kaç dakika sonra karşıma üç tane çocuk çıktı çocuklardan biri himavariydi beni görünce biran duraksadı ondan sonra koşup bana sarıldı" sarada niisan dönmüşsün! " çok mutlu olmuştu arkadaşları ile vedalaştıkdan sonra birlikte konuşarak dolaşmaya başladık genin olarak çoktan görevlere çıkmaya başlamıştı bir kaç saat boyunca birlikte dolaşmaya devam ettik bu sürede arkadaşlarımla tekrar görüştüm hepsi çok değişmişlerdi akşama kadar birlikte dolaştıktan sonra eve gitmek üzere ayrıldık eve vardığımda beni annem karşılamıştı hemen beni boğacak gibi sarıldı aslında bir noktadan sonra boğulduğumu sandım ama babam hemen müdahale etti o gece eski odamda uyudum hiçbir şey değişmemişti çok mutluydum ama içimde bir hüzün vardı çünkü bütün arkadaşlarım arasında sadece boruto yoktu iki yıl geçmesine rağmen hala kendimi suçluyordum sonra karar verdim annemlerle birlikte yarından sonra bir buluşma için 7. gitmek bunu yarın yapmak çok yorucu olur çünkü babamla daha uzunca bir rapor hazırlamak zorundayız nede olsa iki yıl boyunca gezmek için gitmedik otsutsuki kalıntılarını araştırmak içindi bu yolculuk bu fikrimi sabah babam ve annemle paylaştım babam pek istekli değildi ama annem onu ikna etmişti bunun üzerine bende raporumu yazmaya başladım raporum bittiğinde nerdeyse bitmiştim akşam yemeğini yiyip hemen yattım sabah kahvaltı yapıp raporumuzu teslim etmek için hokage ofisine doğru yola çıktık ofise girdiğimizde 7. çok şaşırmıştı raporu teslim edip bu akşam için ki planımı anlattım kabul etti akşam saatlerinde 7. , himavari , annem, babam ve ben uzumaki evine doğru gidiyorduk himavari önümüzde yorulduğu için oflaya oflaya gidiyordu bizde ona bakıp bakıp gülüyorduk bir kaç dakika sonra uzumaki evine vardık 7. kapıyı çaldı biraz bekledikten sonra hinata teyze kapıyı açtı çok mutlu görünüyordu 7. " ne o hinata bugün çok mutlusun " dedi hinata teyze ise "çok güzel birşey oldu da o yüzden" kimse anlam veremedi içeri girdiğimizde içeride bi çift çizme vardı 7. " hinata misafirimiz mi var ?" dedi tam hinata teyze konuşacakken arkadan gelen bir sesle sözü kesildi"kendi oğlunu misafir olarak mı görüyorsun dattebasa " sesin sahibi salonun kapı eşiğiden bize bakıyordu herkes donup kalmıştı ağzımdan tek kelime çıktı"bor-u-to".
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Boruto Gölgelerde kaybolan
Randomilk yazım olacağı için pek imlaya felan bakamıcam o yüzden umarım beğenirsiniz