Boruto Gölgelerde kaybolan

bölüm 4 ( kaderden kaçış )

Boruto

Nerede ise hiç uyuyamıyorum eğer başarısız olursam olacakları düşünüyorum kalbim sıkışıyor ne yapmalıyım hiç bir fikrim yok arkadaşlarımı bu işin içine bulaştırmak istemiyorum ne yapmalıyım "eeee düşünmenin faydası yok " diye sessizce bağırıp yataktan doğruldum ve çantamı hazırlamaya başladım ve sabaha kadar odada dönüp durdum sonra belirlediğimiz saat yaklaşın hemen sessizce evden çıkıp koşmaya başladım çünkü nedense içimde bir huzursuzluk vardı birşeyler ters gidecekmiş gibi onbeş dakika sonra belirlediğimiz yerdeki bir ağaç altında oturmaya başladım beş dakika sonra herkes gelmeye başladı ve planı gözden geçirdik ve bende "yola çıkmak için herşey hazır " dedim ama Cho-cho lafa girerek "her şey değil" dedi bende " başka nevar " der demez herkes bize sarıldı ve kendimize dikkat etmemizi istediler biraz duygulanmıştım ama belli etmeden her zamanki gibi gülümseyip hemen dönecekmiş gibi "yakında görüşmek üzere dattebasa" dedim ve yola çıkmak için ayrıldık ...
yolda ilerlemeye devam ediyorduk nerede ise öğle olmuştu kaçtığımızı farketmişlerdi büyük ihtimalle o yüzden çok huzursuzdum hem bu sebeple hem sebebini bir türlü anlayamadığım bir şey yüzünden biraz daha ilerledikten sonra mitsukinin etrafa gözcü yılan bırakması için durduk yılanları bırakma sebebi bizi bulmak için harekete geçen shinobilerden haberdar olmaktı mitsuki işinin bittiğini söyleyip devam edebileceğimizi söyledi hızla devam ediyorduk birden elimde bir acı hissettim ve bir kahkaha sesi duydum korkmuştum çünkü olabileceklerin en kötüsü oldu Momoshiki kontrolü ele geçiriyordu ve şöyle konuştu" sanırım arkadaşlarına bir teşekkür etmeliyim" dedi bu iyice korkmama neden olmuştu çünkü gözleri şimdi her şey bitti diyordu.

Sarada

Yolda ilerlemeye devam ediyorduk birden boruto acıyla bağırıp yere düştü ne olduğunu anlamak için yaklaştığımızda sessizce gülüyordu sonra birde bize bakıp " kaçmaya başlayın veletler" dedi karması tamamen aktifdi ve kafasında kırık bir boynuzu vardı olabilecek en kötü şey olmuştu ve biz bunu olacağını hiç düşünmedik aptallığın daniskası bu çocuk bu yüzden muhürlenecekti ve biz bunu düşünmedik hemen arkamızı dönüp koşmaya başladık arkamızdan kahkaha atarak yavaş adımlarla yürüyordu biz ondan uzaklaşabildimiz kadar uzaklaşmaya çalışıyorduk ve en sonunda aşağısında çok güçlü bir nehir akan bir uçurumun önünde durmak zorunda kaldık "shannaroo!!" diye bağırdım ve birden arkadan gelen alayçı bir kahkaha ile soğuk soğuk terlemeye başladım "demek buraya kadarmış aslında sizi öldürmezdim ama hokagenin ve rineganlının hakkımda yumuşak biri olduğumu düşünmesini istemem " dedi ve yüzündeki gülümseyen suratı artık öldünüz diyen bir hâl aldı ve üzerime doğru atıldı birden mitsuki beni çekip kendime gelmemi söyledi bir an korkudan kas katı kesilen vücudum kendine geldi ve elime bi kunai alıp kendimi korumak için pozisyon aldım ve üzerine atıldık birkaç dakika sonra tamamen bitmiş durumdaydık sanki bizimle oynuyordu ve birden önümde belirdi ve" bu kadar oyun yeter sanırım" ve bana doğru hamle yapacıkken  bir tedirgin olmuş bir ifade ile geriye fırladı çünkü ona doğru şhuriken fırlatılmıştı ve onu gördüm çalıların arasından geldi bu babamdı " bir sen eksiktin rineganlı "
diye sinirle tısladı momoshiki ve pozisyon aldı ve babamda karşılık vererek pozisyon aldı ve  " anlaşılan başka çare yok bugün öğrencime verdiğim sözü tutmak zorundayım !!"diye cevapladı.

Nasıldı beğenirseniz devam ediyor beğenmezseniz bırakıyorum.