Boruto Gölgelerde kaybolan

bölüm 10 ( eve dönüş part 2 )

Boruto

Geçitten konahaya bir saatlik bir mesafeden çıktım yavaşça yürümeye başladım düşünüyordum insanlar beni ölü olarak biliyorlardı bir anda çıkıp ben geldim diyemem ya yolda bunu düşünüp durdum ilk önce şehre girip insanları izleyecektim kararımı vermiştim bir kaç saat sonra konahaya gizlice girmeyi başarmıştım  cakramı gizlediğim için beni farketmeleri nerede ise imkansızdı gizlice sokaklarda dolaşıyordum insanlar ile temastan kaçınıyordum arkadaşlarımı uzaktan izliyordum  hepsi çok değişmişlerdi biraz daha dolandıktan sonra sarada ve sasuke san gördüm onları hokage binasına kadar takip ettim sasuke san pek değişmemişti nerede ise aynı görünüyordu sarada ise epey değişmişti biran aklımdan çok güzel diye geçirdim ve utandım nasıl böyle düşüne bildimki o benim arkadaşım hokage binasına yaklaştığımda tam oradan uzaklaşacakken himavari ve iki çocuğu gördüm darma duman olmuşlardı ellerinde ise bir kedi vardı bunu görünce kendimi gülmemek için zor tuttum gerçekten çok büyümüştü bunu biraz düşününce bir şey aklıma takıldı benim mezarım bu insanlar beni ölü biliyorlardı elbette bir mezarım olmalı diye düşündüm sonra konaha mezarlığına doğru gitmeye başladım on dakika kadar sonra oraya varmıştım kendi mezarımı aramaya başladım ve buldum önünde kurumuş çiçekler vardı bir anda içimden ağlamak geldi annem , babam , kardeşim ve arkadaşlarımı düşündüm iki yıl önce burada öldüğüm için göz yaşı döktüler birden bir cakra hissettim ve hemen kendimi gizledim gelen annemdi elinde çiçekler vardı ilk önce kurumuş çiçekleri topladı sonra elinde getirdiği çiçekleri mezarın baş ucuna yerleştirdi birkaç dakika sadece boş olan mezara baktı sonra ağlamaya başladı onu görünce içim parçalandı iki yıl boyunca geride bıraktığım kimseyi düşünmemiştim nerede ise kendime lanet okudum biraz daha bekledikten sonra dayanamayıp hemen gidip anneme arkasından sarıldım ilk önce bir irkildi  sonra hemen arkasına dönüp bana baktı çok şaşırmıştı ortam kısa bir süre sessizleşti sessizliği bozan ben oldum " uzun zaman oldu anne " gözleri parladı ondan sonra ağlamaya başlayarak bana sarıldı ilk önce kafasını göğsüme koyup kalp atışlarımı dinledi onu bu hallerini görünce ben de ona sarılıp ağlamaya başladım  on dakika civarında bu şekilde birbirimize sarılarak ağladık sonra annem neredeydin gibi bir sürü soru sormaya başladı onu ilk önce mezarlığın yakınında olan bir banka oturtup iki yıl boyunca olanları anlatmaya başladım her şeyi anlatığımda akşam olmasına az kalmıştı annem gözlerindeki yaşları sildi ve her zamanki gibi gülümsedi " artık buradasın önemli olan bu " dedi ve benim gözyaşlarımı silip " hadi eve gidelim " dedi  koluma girdi eve doğru yürümeye başladık bana yolda yokluğumda olan güzel olayları anlatıyordu en sonunda eve varmıştık içimde bir huzursuzluk vardı içeri girmeye tereddüt ettim bunu anlamış olmalıki annem elimi tutup beni içeri çekti içeri girdiğimizde eski anılar kafamda canlandı hafiften ağlamaya başladım bir anda annem ellerini iki yanağıma koyup gözyaşlarımı sildi " evine hoşgeldin " dedi ona birkez daha sarıldıktan sonra  her zamanki gibi gülümseyip " evet artık evimdeyim dattebasa " dedim biraz evi gezdikten sonra odama girdim herşey aynıydı bıraktığım gibi annem kapı eşiğinden " Naruto kun hiçbir şeye dokunmak istemedi herşeyin aynı kalmasını istedi " dedi çok duygulanmıştım ama bu sefer kendime hakim oldum sonra odadan çıkıp merdivenleri aşağı inmeye başladık annem mutfağa girdi ve akşam yemeği hazırlamaya başladı bende yardım etmek için yanına gittim ve sebzeleri yıkamaya başladım annem ilk önce şaşırdı sonra gülümseyip yemek hazırlamaya devam etti  yemeği hazırlarken muhabbet ediyorduk yemekleri hazırladıktan sonra masayı kurduk ve babamla hima yı beklemeye başladık sonra kapının çalındığını duyduk annem kapıyı açmak için gitti babamlardı yalnız değillerdi babam ve annemin konuşmalarını duyuyordum sonra babam çizmelerimi görünce misafirimiz mi var diye sordu annem tam cevap verirken ben lafa girdim " kendi oğlunu misafir olarak mı görüyorsun dattebasa " diyerek kapı eşiğinden onlara bakmaya başladım herkes şaşkınlıkla donup kalmıştı sessizliği "bor-u-to " diyerek sarada bozdu babam hemen koşup bana sarıldı ağlıyordu" nerelerdeydin dettabayo " o ağlamaya başlayınca bende ağlamaya başladım hima da gelip bana sarıldı oda ağlıyordu sonra kendimi toparlayıp gözlerimi silip " yeter bu kadar ağlamak dattebasa !!" diyerek hafif kızmış gibi yaptım sonra herkes göz yaşlarını sildi kapıdan bize bakan uchiha aileside epey şaşırmıştı bir tek sarada ağlamıştı oda ben kızınca gözlerini silmişdi sonra birden herkesden soru yağmuru başladı  biran annem zorlandığımı anlamış olmalıki " yemeği yerken herşeyi anlata bilir " diyerek herkesi susturmayı başardı sonra herkesi yemek masasına sürükledi sorular devam ediyordu bende onlar sordukca anlatıyordum yemeği bitirdiğimizde karmayı nasıl etkisizleştirdiğimiz doryokumu kontrol etmek için ayda toneri ile olan eğitimden burada onları takip etmeme  kadar onlara herşeyi anlatmıştım sasuke san onu izlediğimi fark edemediği için biraz bozulmuştu babamda onunla yaşlandın artık diye bulaşıyordu sonra kendi aralarında atışmaya başladılar sonra uchiha ailesi bana tekrar hoş geldin diyerek evlerine doğru yola çıktılar bizde biraz daha muhabbet ettikten sonra yatmak için odalarımıza çıkavakken babam yumruğunu göğsüme yavaşça vurarak " tekrar hoşgeldin boruto" dedi bende aynı şekilde yumruğumu göğsüne koydum ve " tekrar hoş bulduk baba " dedim ve odama çıktım çantamdaki kıyafetlerimi giyip uyumak için yatağa yattım uzun süre sonra ilk kez böyle huzurlu hissediyordum biraz bunu düşündükten sonra kendimi uykuya teslim ettim

Umarım beğenirsiniz yeni bölümle ilgili tahminleri bekliyorum 🤩🤩🤩