☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
"ජන්කුක්.."
අදත් වෙනදා වගේම එයා පරක්කුයි. ජිමින් ජන්කුක්ගෙ වාසගමට හිමිකම් කියන්න අරගෙන ගෙවුනු සිව් වසරක කාලය යුවලටම ගොඩක් ආදරණීය කාලයක් උනත් මෑතක සිට ඇති වෙමින් තිබුනු ජන්කුක්ගෙ වෙනස ජිමින්ව ඕනවටත් වඩා වට්ටලා තිබුනා. හරියටම කිව්වොත් එකම කෑම වේලක්වත් වරද්දන්නෙ නැති ජිමින් මේ වෙනකොට හැම වේලක්ම මග අරින්න තරම් මානසිකව වැටිලයි හිටියෙ.
"ඔහ් ඔයා ඇහැරිලද? ඇයි නිදි මරන්නෙ?"
ෂර්ට් එක ගලවමින් ශබ්ද නෑසෙන්න වග බලාගෙන කාමරය තුළට වැදුනු ජන්කුක්ට හුස්මක් පිට උනේ ජිමින්ව මග ඇරීමට ගත් උත්සාහය අදත් වැරදුනු බව තේරුම් ගියාට පස්සෙ.
"මට ඔයා එක්ක කතා කරන්න ඕන ජන්කුක්."
"ඕකේ. මම වොශ් එකක් දාගෙන එන්නම්."
~ කොහොමද ජන්කුක් ඔයා මුකුත්ම ප්රශ්නයක් නැති ගානට හැසිරෙන්නෙ?
~ ඇත්තටම ප්රශ්නයක් නැද්ද?
~ එතකොට මමද මෙතන ප්රශ්නෙ?
~ ඇයි මෙහෙම වෙනස් වෙන්නෙ?
~ ඔයාගෙ පොඩි වෙනස උනත් මට දරාගන්න අමාරුයි කියලා තේරුම් ගන්නෙ නැත්තෙ ඇයි මැණික?
ඇයි මෙහෙම දුක් දෙන්නෙ?
☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
YOU ARE READING
ᴛᴇʟᴇᴘᴀᴛʜʏ • ᴍɪɴɢᴜᴋ [ᴄᴏᴍᴘʟᴇᴛᴇᴅ]
FanfictionEverything's fine, right? You're doing well, right?