Double Trouble Mafias| Taekook

𖣔︎0.4𖣔︎

Herkese mutlu yıllar💜
Umarım sevdiklerinizle birlikte upuzun sağlıklı ve mutlu bir ömür geçirirsiniz. 

Gözümün önünde benim olana el sürmek ha! Park Jimin bunu çok fena bir şekilde ödeyeceksin.

Jimin'i Sevgilime dokunurken görmek beni delirtmişti o an ne yapacağımı bilememiş, olduğum yer de donup kalmıştım.

O ise suratına takındığı piçim vari gülümsemesiyle beni iyice delirtmişti.

Daha fazla dayanamayıp içeriye girdim ve boğazına sarılıp havaya kaldırdım.

"Sen ne yaptığını zannediyorsun lan orospu çocuğu!?"

Yüzüne geçirdiğim yumruklara rağmen hala sırıtıp beni sinir ediyordu.

"Nasıl girdin buraya fahişe konuşsana?"

Boğazını sıktığımdan dolayı yüzü morarmıştı. Burnundan fışkıran kanla yere fırlatıp geri kalan işimi yerde tamamlamaya karar vermiştim.

Bir yandan tekme atıyor bir yandan bağırıyordum. O sırada Taehyung uyanmıştı.

"Jungkook!"

Duyduğum boğuk ve kalın sesle irkildim ama pislik yuvasını dövmeye devam ettim. O şerefsizi öldürecektim.

"JUNGKOOK YETER!"

Taehyung'un ikinci bağırmasından sonra durmuştum.

"BANA BAĞIRMA!" Derin bir nefes alıp konuşmaya devam ettim.

"Bu kaltak senin başını okşuyordu senin ya senin. Başucuna oturmuş saçlarına dokunuyordu onu doğduğuna pişman edeceğim."

Öfkem hala geçmiş değil di o Taehyung 'Dur' demese onu burada öldürecektim.

"Onu buraya ben çağırdım."

Duyduğum şeyle gözlerimi tekrar araladığımda bir süre önce hissettiğim heyecan ve nefret duygusunun bir kez daha bütün iliklerimde yayıldığını hissettim.

Ne yani Jimin'i benim sevgilim Taehyung mu çağırmıştı?

"N-ne ama neden Taehyung neden?"

Beynim kaynıyordu sanki, tüm vücudum titriyor, başım dönüyordu. Söylediği şeyleri boğuk boğuk duyuyordum.

"Bayıldı mı?" Taehyung'un sorusuyla yerde yatan leş bedenine ayağımla dürttüm.

"Hmm." gözümü devirip konuştuğumda Taehyung konuşmak için doğruldu.

"Neden söyleyeyim çünkü konuşmak istiyordum ama sen her şeyi mahvettin."

Taehyung konuştukça beynim daha da sıcak oluyordu düşmemek için sandalyeye oturdum. Başımı öne eğip sakinleşmeye çalıştım.

"Ben mahvettim öyle mi?"

"Bak öyle demek istemedim. Şimdi derin bir nefes al ve beni sabırla dinle."

Dediğini yapıp sakin olmaya çalıştım. Bu zamana kadar yaptığı her hamle sonucunda biz kazanmıştık. Şimdi de öyle olacağını biliyordum ama kendime yediremiyordum.

"Önce hemşirelerden birini çağıracağım Jimin'i götürsün sonra konuşacağız. Tamam mı? "

Yüzüne bakmak istemiyordum ama lanet olsun ki ona kıyamıyordum.

"Bebeğim tamam mı?"

Gözlerimi yerden kaldırıp yüzüne baktığımda ilk defa onu bu kadar solgun görmüştüm.