Çirkin

2.Bölüm "Özür dilerim"

Son derse girmeden eve gitmeye karar verdim. Burak'la konuştuğumuz o konuşmadan sonra ikimizde sessizliğe bürünmüştük. Bütün derslere girip derslere katılmıştım. Ama son der o kadar çok bunalmıştım ki, kaçmaya karar verdim. Zaman geçsin diye de eve yürüyerek gittim. Ama yine de çıkış saatine kadar yürüyemedim. Evde kimsenin olmamasını umarak anahtarı kapının deliğine soktum. Yavaşça kapıyı açtım. Görünürde kimse yoktu. Bende sessizce ayakkabılarımı çıkarıp parmak ucumda yürüyerek merdivenlere yönelirken bir öksürme sesi duydum. Yakalanma hissiyle gözlerimi sıkı sıkı kapadım. Yavaşca açarken arkama döndüm. Karşımda biyolojik babam vardı. Ondan korkmuyordum ama yine de onun yanında yaşadığım için rahatsız oluyorum.
"Neden okuldan kaçtın?"  dedi soğuk bir sesle. Büyük ihtimal okuldan mesaj gelmişti. "Canım sıkılmıştı." dedim aynı soğuklukla. "Okul istediğin zaman girebileceğin, istediğin zaman çıkabileceğin bir yer değil küçük hanım." Küçük hanım mı dedi o az önce bana? "Bana küçük hanım deme." ifadesiz bir şekilde demiştim. "Derim." Dersin? "Hayır. Diyemezsin." sesim biraz sert çıkmıştı bu sefer. Sinirlenmiştim artık. Sensin küçük hanım! "İstediğimi derim. Ben senin babanım." Bi söylediği gerçekten (!) komikti. Beni 11 yıldır görmemiş, aramaya tenezzül etmemiş bir baba. Aman ne baba, ne baba! Alayla gülümsedim. "Sen mi benim babamsın?" çok bilmiş bir şekilde kafasını salladı. 11 yıldır neredeydin baba?" 'baba' kelimesini bastırarak söylemiştim. "11 yıl. Tam 11 yıldır seni hiç görmedim. Beni aramadın bile. Şimdi gelip burada 'ben senin babanım' sakın deme." sonra doğru sesim daha çok çıkmıştı. "Yine de.. Bu, senin benim kızım olduğunu değiştirmiyor. " dedi düşünürcesine. "Senin kızın falan değilim!" Çok sinirlenmiştim. Babam falan değil. "Ya sen kendine nasıl baba diyebiliyorsun ya?" sonra düşünceli bir şekilde "Aa pardon. Senin bir kızın var zaten değil mi? Ama ben o değilim. Sen annemi aldattın ya! Sonra o kadınla evlendin ve o kadının kızına babalık yaptın. Sen nerdeydin benim ağladığım zamanlarda? Sen nerdeydin seni özlediğim zamanlarda? Ha? Nerdeydin?" Yüzümde acı bir gülüş belirdi. "Üvey kızının yanında. Tabi. Üvey kız gerçek kızından daha önemli dimi baba!" derin bir soluk aldım. "İlkokulda çocuklar benim saçımı çekerken ben onları anneme şikayet ediyordum. Ama hiçbiri annemden korkmuyordu. Tekrar yapıyorlardı. Seni istedim. Yanımda olmanı istedim." Bir damla yaş aktı gözümden. "Biliyor musun?" 30 saniye kadar sustum. "Çok koydu be. Ben seni yanımda isterken, senin başka birinin çocuğunun yanında olman.." Gözümden ardı ardına yaşlar akarken elinin tersiyle sildim. "Biliyor musun?" dedim tekrar. "Bana hep yatmadan önce kitap okumanı isterdim." küçük bor tebessüm ettim. "Ailecek sahile inip dondurma yemeyi.. Yada parka gidip çarpışan arabalara, dönme dolaplara binmeyi." Hıçkırdım. "Ama ben hep hayal eden taraf oldum. Ben hep istedim. Benim hayal ettiklerimi HEP o yaşadı." 'Hep'i bastırarak söylemiştim. "Seni özlediğim zamanlarda, annemden senin fotoğraflarını açmasını isterdim. O açardı. Yanında hep benim yaşlarımda bi kız." Tekrar hıçkırdım. "Ne kadar acıyordu biliyor musun canım? " Kocaman bir nefes alıp verdim. 11 sene söyleyemediklerimi bir günde söylemiştim. Yine canım acmıştı. Ama söyledim işte. Hep benim canım acıdı. Birazda onun canı acısın. "Yani, bana asla 'ben senin babanım' deme."

Bir şey söylemesine izin vermeden koşarak yukarı çıktım. Odama girip kapıyı kilitledim ve kapıya yaslanıp yere çöktüm. Artık dayanamayıp hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. Sesli sesli, bağıra bağıra ağladım. Büyük ihtimal evde kim varsa sesimi duyuyorlardı ama ağlamayı durduramıyorum.

Yaklaşık 15 dakika sonra sesim kesilmeye başladı. Canım tarif edilmez bir şekilde acıyordu. Çok yanıyordu canım. Bir an hissizleşmek istedim.
Vampire diaries izlediniz mi hiç? Vampir duygularını kapatır. Acı hissetmez. Hiçbirşey hissetmez. Duygusuz olur. İşte öyle. Bende öyle olmak istiyorum.
"Özür dilerim." Kapının arkasından duyduğum ses ile irkildim. "Ben babamı.. Ah pardon. Ben babanı öz babam sanıyordum. Ben de şimdi öğrendim." derin bir nefes aldı. "Babamın, aslında babam olmadığını öğrendim." Hıçkırdı. "En az senin kadar benim de acıyor canım... Benim de çok yanıyor." Tekrar hıçkırdı. "Özür dilerim." Burnunu çekti. "Babanın senden çaldığım için Özür dilerim."

Media Burak.