Llamas ❤ french fries

Random

Ik weet niet wat ik moet schrijven. Ik zit hier, in mijn roos shirt waar een stokstaartje opstaat met een radio en een joggingbroek gecombineerd met warrige haren.

Niet dat het wat jullie interesseert maar ik ben al wakker sinds 13 uur. Ja, ik ben gisteren weer laat gaan slapen. Maandag begint school weer en ik weet niet hoe ik het ga overleven om zo vroeg op te staan.

Als ik eerlijk moet zijn, heb ik totaal geen zin in school. Maar wie wel? Huiswerk, vroeg opstaan, heel de dag je vervelen op school... Dat is ook niet bepaald een bemoedigend vooruitzicht.

Dan heb je nog het feit dat ik totaal geen zin heb om verder te werken aan mijn verhalen. Ik ben weer uit mijn writers mood gesprongen, recht in mijn drawing mood.

Ja, deze vakantie heb ik best veel getekend. Geschreven niet zoveel. Jammer, eigenlijk.

Ik ben gewoon niet van plan mezelf te gaan dwingen om te schrijven want dat gaat ook niet veel helpen. Dan ga ik geen goede dingen schrijven. Deze rant interesseert echt nobody, dus ik heb geen idee waarom ik dit allemaal opschrijf.

Ik verveel me gewoon en moet aan mijn huiswerk werken, waar ik totaal geen zin in heb. Daarom schrijf ik maar aan deze random rant. De laatste tijd, vooral als ik alleen in bed lig, voel ik me eenzaam. Waardeloos. Ik denk dat iedereen zich wel eens zo voelt. Het is een moment in je leven waar je beseft dat er veel minpunten zijn aan jezelf. Alleen is het nog de kunst, om in zo'n periodes, te kijken naar je pluspunten.

Ik weet gewoon niet hoe het voelt om zelfzeker te zijn van jezelf. Altijd al heb ik me zo onzeker gevoeld. Is het slechts een periode? Dat onzeker zijn? Dat je niet in jezelf kan geloven? Of blijft het heel je leven lang zo?

Het is gewoon stom, om je soms zo down te voelen. Ik wil gewoon stoppen met dat negatief denken en te kijken naar alle goede dingen in het leven. Want er zijn veel leuke en goede dingen gaande in mijn leven.

Er zijn mensen die het veel slechter hebben dan ik. Dus waarom kan ik gewoon niet blij zijn dat ik niet in een land ben geboren waar je geen toekomst hebt? Of waar je elke dag moet vrezen voor je leven? Waarom, o waarom, kan dat down voelen gewoon niet ophouden...

Nu, terwijl ik dit typ, voel ik me goed. Misschien komt dat deels omdat ik net een broodje heb gegeten met kaas, maar ook omdat de zon vrolijk schijnt. Omdat vandaag een dag is dat ik nog tot rust kan komen voordat school weer begint.

Jullie moeten zich geen zorgen maken om me. Het is gewoon een periode waar ik doorheen moet. Ik weet niet eens zeker of ik deze rant wel zou plaatsen. Misschien gaan mensen denken dat ik dit allemaal typ voor aandacht? Wat dus niet zo is.

Iedereen, maar echt iedereen, voelt zich wel eens minder.

Maar op een dag, ga ik in mezelf geloven. Zeker weten doe ik dat niet, toch ga ik mijn best doen om eens wat zelfverzekerder te worden. Want dat onzeker zijn is nergens goed voor.

Moest iemand zich ook onzeker voelen, of wat down, je kunt altijd bij me terecht en je valt e er echt niet mee lastig :) Mensen zeggen dat ik een goede luisteraar ben haha.

Ik ga ophouden met typen, moet nu echt eens aan mijn huiswerk beginnen.