Μια όχι και τόσο ''ταμάμ'' οικογένεια.

Κεφαλαιο 3

Η ωρα ειχε παει 20:00 επιτελους. Ο Τζεμ πηγε στο δωματιο της Ελλης

Η Ελλη ηταν ξαπλωμενη και επαιζε στο κινητο της

Ε:Επ; Κυριε Οζτουρκ;Θελουμε βοηθεια γιατι δεν ξερουμε τι να κανουμε;

Τζ:Εμ οχι.. ολα ειναι τελεια για να σε ενημερωσω..

Ε:Τεσπα τι θες εδω;

Τζ:Θελω να σου ζητησω συγνωμη για πριν... ημουν πολυ αποτομος και δεν το ηθελα.. λοιπον με συγχωρεις "αδερφουλα" ; *χαμογελασε πλατια*

Ε:Πρωτον.. η συγνωμη σου ειναι δεκτη και δεν πειραζει.. καταλαβαινω *χαμογελασε* και δευτερον μη με ξαναπεις "αδερφουλα" σου..δεν ειμαστε και ουτε προκειται να γινουμε αδερφια

Τζ:Εγινε. Ασχετο, που ειναι η Ντιλεκ;

Ε:Στο κατηχητικο

Τζ:Οκει.. Εγω παω τωρα.. *εντελως τυχαια χτυπησε το κουδουνι τοτε*

Ε:Τρεχαααα!Και καλη τυχη.

Τζ:Ευχαριστωωω. Αμα θες ελα να κατσεις μαζι μας*φωναξε καθως εφευγε για να φτιαξει λιγο το δωματιο του*

Η Μυρτω προλαβε να ανοιξει τη πορτα, και αντικριζει τη Δαφνη.

Μ:Γεια σου*χαμογελαει* πρεπει να εισαι η Δαφνη.

Δ:Ναι αυτη ειμαι. Χαιρω πολυ

Μ:Ειμαι η Μυρτω.. μητερα της Ελλης.

Δ:Ααα τελεια. Εμ..ειναι μεσα ο Τζεμ;

Μ:Ναι περνα. Πηγαινε στο δευτερο δωματιο δεξια *της εδειξε τον διαδρομο*

Δ:Ευχαριστω *και μπηκε στο δωματιο*

*Η Μυρτω καθοταν ορθια και χαμογελουσε στο κενο, κλεισμενη στις σκεψεις της*

Ν:Μαμα; Τι υποτιθεται οτι κανεις;

Ο Νικολακης μπηκε στο δωματιο.

Μ:Νικολακη μου.. ελα κατσε εδω *ακομα χαμογελουσε*

Καθισαν στο καναπε

Μ:Αχχχ..*αναστεναξε* γνωρισες τη Δαφνη;

Ν:Ποια; Αυτη που γουσταρει ο Τζεμ;

Μ:Τι κανει λεει;

Ν:Μη το πεις πουθενα αλλα εχει φαει κολλημα.

Μ:Το ηξεραααα! Βρε αγορι μου αυτη τη στιγμη ειναι στο δωματιο του. Θα δουν ταινια.

Ν:Σοβαρα; Πως τα καταφερε;

Μ:Εμ; Ειδες; Τα παιδια μεγαλωνουν γρηγορα *αναστεναζει* και εσυ ετσι θα τις κανεις ολες να τρεχουν απο πισω σου αγορι μου σε λιγα χρονια