Μια όχι και τόσο ''ταμάμ'' οικογένεια.

Κεφαλαιο 23

Ολοι κατεβηκαν στο σαλονι.. για να φανε μεσημεριανο..

Τε: Συγνωμη αλλα εγω δεν μπορω να καθισω αλλο

Μυ: Γιατι βρε Τεο μου; Τουλαχιστον να φαμε μαζι

Τε: Ξερετε.. με πηραν τηλεφωνο οι γονεις μου. Ευχαριστω μια αλλη φορα

Ντ: Εεε.. γεια

Ο Τεο της χαμογελασε

Τε: Γεια σας!
Ολοι εγνεψαν για να τον αποχαιρετησουν

Τζ: Θα σε παρω τηλ ρε

Τε: Οκ κολλητε

Και εφυγε.

Ολοι εφαγαν λαζανια τα οποια τα ειχε φτιαξει η Μυρτω. Ηταν πολυ καλα σε σχεση με τις αλλες φορες ομως. Κατα τη διαρκεια του φαγητου επικρατουσε απολυτη ησυχια. Κανεις δεν μιλουσε. Ο Μετιν ειδικα φαινοταν οτι ειναι αρκετα στα κατω του.

Μολις τελειωσαν το φαγητο..
Τα παιδια σηκωθηκαν απο το τραπεζι και πηγαν στα δωματια τους..

Η Μυρτω μαζευε το τραπεζι και ταυτοχρονα μιλουσε με τον Μετιν

Μυ: Μετιν μην εχεις τετοια μουτρα σε παρακαλω

Με: Τι να κανω βρε Μυρτω;

Η Μυρτω αναστεναξε

Μυ: Το ξερω οτι ειναι δυσκολο να το αποδεχτεις.. απλα σκεψου αυτα που σου ειπα.

Με: Μα δεν ειναι λογικο σου λεω...

Μυ: Μετιν.. εγω θελω η κορη μου να ειναι ευτυχισμενη. Δεν με ενδιαφερει με "ποιον" ακομα και αν αυτος ειναι ο Τζεμ. Εσυ θες ο Τζεμ να ειναι ευτυχισμενος;

Με: Θελω αλλα δεν....

Μυ: Ηρεμισε. Απλα σκεψου το καλα σε παρααλω και θα τα πουμε αργοτερα.

Ο Μετιν δεν ειπε τιποτα..απλως αναστεναξε και πηγε στην κρεβατοκαμαρα.

Η Κατερινα ηταν με την Ελλη στο δωματιο της. Η Ντιλεκ εβαζε πλυντηριο.

Ε: Λοιποοον;; Κατερινακι; Πως σου φαινεται ολο αυτο;;

Κατ: Τελειο!! Και μετα εσυ με ζηλευεις

Ε: Μμμμ.. σιγα. Τι κανει η μαμα σου; Μου ελειψε και αυτη

Κ: Ωω μια χαρα ειναι. Θα την δεις αυριο που θα φυγω..

Ε: Τιιι;;; Δε θα καθισεις αλλο βρε χαζο;;

Κ: Δυστηχως... πρεπει να επιστρεψουμε..

Ε: Αφου εχουμε τοσο λιγο καιρο τοτε πρεπει να τον περασουμε μαζι. Σημερα. Το απογευμα. Θα σε ξεναγησω στο κεντρο της Αθηνας!!