A: Ne yaptınız gece?
A: Kelepçeler havada uçuşmuş mu?
+9054...: Hatırlamıyorum ama
+9054...: Omzunda ciddi kızarıklıklar vardı
+9054...: Ona zarar vermiş olabilirim
A: Gerçekten buna mı takıldın
A: Sana aptal derken yanılmıyormuşum
A: Bir şey olmaz
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
💧
"Serkan git buradan ya... Sıkıldım artık yüzünü görmekten."
Karşımdaki koltukta daha da yayılıp bir bacağını diğerinin üstüne attı. Sabah işe beraber geldiğimiz yetmiyormuş gibi peşimden ayrılmamış, odama da gelmişti. İkide bir dikkatimi dağıtıyordu ve kapıdan yaka paça fırlatmama çok az kalmıştı.
"Odan minikmiş." dedi beni umursamadan. "Baban sana bunu mu layık görmüş?"
"Minik değil." Yerimden kalktığımda dışarıdaki gözlerin benim odamda dolanıp durduğunu fark ettim. Gerçekten ikinci günden odaya erkek attığımın düşünülmesini istemiyordum. Emre olsa tamamdı ama...
"Dışarıdaki kızlar sana hayran kaldı... Bir çıkıp boyunu göstersene."
"Yok." Burnunu kıvırışına hayretle baktım. "Bu aralar başka birine taktım, diğerleri peki ilgimi çekmiyor."
"Hadi ya."
"Öyle..." Sinirimi zıplattığı yetmiyormuş gibi sırıtarak yerinden kalktı. "Bu pembe, çocuksu haller sana yakışmadı haberin olsun."
"Nedenmiş?"
Bakışlarını kapıya, yani çalışan diğer kızlara doğru çevirdi. Dışarıdan içerisi görünmediği için kimse bakışlarının farkında değil gibiydi.
"Seni rakip olarak görmezler... Çocuksu olursan saf dışı kabul ederler."
Kol düğmelerini çözüp gömleğini katlamaya başladı. Doğru diyordu, beni rakip olarak görmüyorlardı.
"Ya benim de istediğim buysa?" dedim sesimdeki kurnazlığı gizlemeden. "Onları istediğim gibi yönetmem için bu halime ihtiyacım var, yoksa yönetilirim."
"Umarım pişman olmazsın." dedi gülerek.
Pişman olmayacaktım. Şimdiye kadar hep kendim olduğum için insanlar arasında dışlanmış, adam akıllı arkadaşlıklar edinememiştim ama artık aklımı kullanacaktım. Emre benimdi. Ben nasıl kendimi ona ait hissediyorsam Emre de bana aitti. Onunla yatak hayalleri olan kızları tek tek önümden çekecektim.
"Artık gitsen mi?"
"Hazırlan." dediğinde boş boş yüzüne baktım. "Bir toplantıya gireceğiz, baban da gelmeni istiyor."
Serkan nihayetinde odamdan çıktığında ne yapacağımı bilemedim. Yani ilk defa kendi şirketimizde bir toplantıda bulunacaktım ve hazırlık bile yapmamıştım. Üstümdeki pembe elbisemi düzeltip koltuğa bıraktığım blazer ceketi aldım.
💧
"Sözleşmeleri yarına kadar hazırla Yaman... Karşılıklı olarak zarar etmeyeceğimiz bir şekilde olsun. Fazla talepte bulunabilecek bir şirket değiller." Babam dikkatle Emre'ye bir şeyler söylemeye devam etti. Önümdeki açık bilgisayarda az önce genç bir adamın yaptığı sunum açıktı ve hiçbir şey anlamadan ekranı izliyordum.
