Kidnapped

Kabanata 8

"Why did you bring me here?"

Kalmado na ako kumpara kanina, ayoko rin magwala dahil malayo layo na kami sa pangpang. Baka mainis sya sakin at itapon nya na lang ako bigla, hindi pa naman ako marunong lumangoy.

Nilibot ko ang paningin ko sa yate at di naman ako nadissapoint. Malaki at ang ganda nito.

Tatlong palapag ang yate, ang yaman talaga ng lalaking 'to. I wonder anong negosyo nya.

Andito kami ngayon sa pinaka baba.

I sat down and crossed my legs.

"So we can have some time alone. " Sagot niya at naupo siya sa tapat ko.

"And why do we need to have some time alone?" I rolled my eyes at him. Nanatili ang mata ko sa karagatan.

Tanaw ko pa rin kung saan kami nagmula, hindi pa kami ganon kalayo pero alam konh malalim na dito. Kung tatalon ako ay malamang sa malamang na malulunod ako.

Hindi pa naman ako marunong lumangoy.

I have trauma rin deep amd dark.

"You always amuse me."

"And you always irritate me." Ganti ko,

I don't know kung anong habol niya, hindi ko magets na gagamitin nya ako para bumalik si Kris? Hindi ko rin naman alam kung nasaan si Kris kaya hindi ko makuha kung bakit sinundan nya pa talaga ako rito.

"That's fine. Wala ka namang magagawa kundi ang sumama sakin."

"Saan ba kasi tayo pupunta? Nagbabakasyon ako dito ng tahimik bago manggugulo ka."

Useless lang ang pag tatake ko ng break dahil nasundan nya rin ako.

"Were just gonna chill in the near island. You know swim and talk."

"Wala tayong dapat pagusapan, at tsaka pwede naman ako lumangoy don bakit kailangan pang umalis?"

"Just because. Gutom ka na ba? I prepared a food, kanina ka pa salita ng salita."

"Ayoko nga! Mamaya may kung anong lason pa yan no!"

Tumayo sya at akmang aakyat na sa pangalawang palapag ng yate.

"Are you sure?" May panunuksong ngiti sa labi niya ng tanungin nya ulit ako.

"Sure na sure! Hindi mo'ko makukuha sa suhol mo na pagkain na yan kahit kelan."

"OMG ang sarap talaga nito, alam mo favorite ko 'to!" Natutuwa kong saad habang panay ang subo ko ng pagkain na hinanda nya.

It's chiken curry. May favorite!

Madalas 'to lutuin ni Mom nung bata pa ako dahil nakakarami ako ng kain pag ito ang ulam namin.

"May rice pa ba?" I asked ng hindi tumitingin sa kanya, masyado akong busy sa pagkain na nasa harap ko dahil ang sasarap!

"Really?" Napaangat ako ng tingin at napaayos ako ng upo ng makitang nakangalumbaba sya at nakatitig sa akin.

"Yan ba ang hindi madadala sa pagkain? Pinagdududahan mo pang baka may lason and now you're askin if there's still a rice?" He chuckled then put some rice on my plates.

Napalunok naman ako. I didin't notice na nakarami na ako ng pagkain.

"Thanks. Uh gutom lang t-talaga ako tsaka kumain ka din eh so ibig sabihin walang poison." I reasoned. Then I started eating again.

"Do you have a boyfriend?" Nasamid ako sa biglaan nyang pag tanong.

Sanay na ako sa tanong na ganyan dahil madalas itanong sa mga interviews ko pero pag sya ang nagtanong ay parang kakaiba ang feeling.

"A-Ano ba naman yang tanong mo!"

"So do you?" His mood suddenly changed. Nakakunot na ang nuo niya and I can see that he is annoyed but he's hiding it.

"Stop asking me question while I am eating. Nasaan ang manners mo?"

I tried to act thay I'm annoyed so we can change the topic. Ayokong i confirm at ayoko rin sagutin ang tanong nya.

"So meron nga?" Nauubusan na sya ng pasensya. Ano bang problema at kating kati sya malaman. It's not his business naman ah.

"Ano naman yun sayo? Kung meron man o wala, wala ka ng paki doon."

Sumubo ulet ako ng chiken curry. Grabe talaga ang sarap! Namiss ko 'to.

"What's his name?" Nilabas nya ang cellphone nya habang nagaantay sa sagot ko at ready na mag take note.

Ano to discussion? May pa take note si gago.

"Basta. Stop the question na nga!"

"Ano ngang pangalan nya?"

"Bakit ba? Private relationship kami, hindi mo pwedeng malaman."

"I think you're lying." He smirked. Medyo naasar ako sa ngisi niya dahil napakayabang.

"Why do you think would I lie?"

"Bakit nga ba?" Mas lalong lumawak ang ngisi nya.

"Whatever, basta alam ko ang totoo."

"Ang totoong wala kang boyfriend." Pangaasar niya

"Meron nga sabi!"

"Wala." Pangaasar nya pa.

"Meron!" Ibinaba ko ang aking kutsara at tinidor bago ibinaling sa kanya ang buong atensyon ko.

Gusto nya ng away? Fine.

"Bakit wala kang mabigay na pangalan kung meron?" He raise his one eyebrow.

"Kasi I know na gagamitin mo sya to blackmail me." With that nawala na ang mga naglalarong ngisi sa labi niya. Bumalik na sya sa pagkaseryoso.

"What?" Naniningkit ang mata nyang tanong.

"Ano?" Ako naman ngayon ang ngumiti. I wont let him to get on my nerves,

"Dana, I'm asking you who's that guy?"

Nakita ko kung paano umigting ang panga nya, he stand up and walk towards me. Ngayon ay para syang pader na nakatayo sa harap ko. He can easily overpower me with his height.

"I told you It's none of your business."

"Fine you won't tell me? Then I'm gonna find it out with myself. I will make sure that he will suffer for being your boyfriend." He confessed.

"What? Bakit mo naman sya papahirapan dahil lang boyfriend ko sya! Baliw kaba?" I shouted.

"Hindi pa, pero hindi mo magugustuhan pag nabaliw nako."