PROJECT UNDERCOVER!

Hoofstuk 3 ~nieuwe school, een nieuw begin~

Hallo welkom Nika
Wil je je even voorstellen vroeg de leerkracht.

Hallo ik ben Nika , 18 jaar oud en ik ben hier naar toe verhuisd met mijn familie. Ik kom oorspronkelijk uit Belgie.

Ik hoorde de leerlingen lachen en stilletjes zeggen dat ik beter in België was gebleven. De leerkracht wees een plek aan waar ik mocht gaan zitten ( dit belooft een lange en ongemakkelijke dag te worden)
Na een tijdje was het pauze, ik liep langs een klas genoot, Hij stak zijn voet uit. Natuurlijk struikelde ik erover daar lag ik dan. Iedereen begon me uit te lachen behalve Eliyah hij helpte me gelukkig direct recht. Ik dacht in mijn eigen goeie eerste indruk Nika. Ik keek om me heen om te kijken of er nog iemand zou komen helpen maar nee de rest vond het zo leuk om me uit te lachen. Plots keek ik de kant op van een andere klas genoot zijn vrienden waren me ook aan het uit lachen, hij keek me medelevend aan en ik zag in zijn blik dat hij het heel erg vond, Maar hij durfde me niet te komen helpen want hij was bang voor de reactie van zijn vrienden, Ik ging staan en begon te Wenen ik keek hem wenend aan, Hij kreeg het ook moeilijk zag ik maar hij deed niets, dus liep ik huilend weg, Die dag kwam ik niet meer terug naar school ik schaamde me dood. Het werd al snel de volgende dag. We zaten terug in de les tot nu toe hadden ze niets gedaan buiten roddelen dan, als je het roddelen kan noemen als je alles kan horen wat ze zeggen. Het was pauze iedereen ging bij hun vrienden zitten, Wie zat er heel alleen deze meid! Gelukkig kwam Eliyah bij me zitten mijn reddende engel.
Ik zag terug dat alle ogen op mij waren gericht het kon me niet schelen dat ze allemaal aan het kijken waren. Ik weet niet waarom maar toch keek ik om me heen om te kijken als ik die klas genoot niet zag zitten. Waarmee ik gisteren oogcontact had ja hoor daar zat hij dan aan de andere kant van de eetzaal
hij keek ook opeens mij kant op maar deze keer keek hij bezorgd mijn kant op, Ik snapte er niets van maar ik dacht wat komt er nu weer, Hij probeerde me een soort van te waarschuwen dat er iemand achter me stond, Die pestkop uit mijn klas, Goot ineens een fles water over mijn hoofd heen en als dat nog niet erg genoeg was probeerde hij ook nog melk over me heen te gooien, Ik kon net op tijd ontsnappen ik liep zo snel mogelijk naar het toilet en sloot me daar op, Gelukkig had ik nog reserve kledij bij. Ik moest even bekomen daarna ging ik me omkleden en ergens alleen terug gaan zitten, De pestkoppen en hun meelopers waren hun natuurlijk nog aan het kapot lachen. En Eliyah vroeg hem af waar ik was want op het moment dat het gebeurde was hij naar het toilet.
En zo ging het de komende dagen verder, tot dat Noucah er genoeg van had hij kwam op een dag opeens bij me zitten ik zat na een maand nog steeds alleen met Eliyah aan een tafel