MİR | bxb |

0.3(Yekta Acar)

Merhaba...

Şimdiden söyleyeyim her gün bölüm atmayacağım. Ama arada böyle sürprizler yapabilirim. Hikayeyi tanımanız ve biraz konunun belirginleşmesi için ilk bölümler sıklıkla gelecek...😘

Keyifli Okumalar...

💮💮

Önündeki adama hiç acımadan bir yumruk daha vurdu. Böyle konularda asla affı yoktu. Zaten kaç günün yorgunluğunu gideremeden mekana uğramak zorunda kalmıştı. Şimdi hem yaptığı şeyin cezasını hem de kendi sınırını gidermek için ekstra bir efor sarf ediyordu.

İş seyahatinden geldiği gibi mekanında ki adamı Sarp sorun olduğunu ve yaşananları anlatmıştı.
Görüntüleri izlemeye gerek yoktu Sarp'ın asla hata yapmayacağını bildiği için kendi yöntemleriyle o adamı bitirecekti.

Ama önce sinirini atması için biraz daha yumruk attı. Attığı yumrukla bir an eli ağrısa da umursamadı. Sertçe burnunu çekti. Sarp'a dönüp

"Bilgilerini topladınız mı?"diye sert e konuştu.

"Evet patron zaten ne kadar pis iş varsa yapmış. İflasın eşiğinde. Senin tek emrin yeter "

"Tamam. Sen ne yapman gerektiğini biliyorsun Sarp. Sadece. Yap."

Sarp başını sallayıp patronunu onayladı.

Yekta günlerin vermiş olduğu yorgunlukla hemen orada çıktı. Dar koridorda ilerleyerek üst kata çıkmaya başladı. Dans eden insanların arasından geçip merdivenlere ilerledi. Localardan birine gitti ve orada demir korkuluklara tutunarak aşağıdaki fütursuzca eğlenen insanlara baktı. Sanki yarınları yokmuş gibi eğleniyorlardı. O da böyle olmak isterdi ama hayat herkese tozpembe değildi.

Böyle olmayı o seçmemişti. Yekta'yı böyle  olmaya mecbur etmişlerdi! Çok şey yaşatmışlardı. Annesini,babasını ve canından çok sevdiği kardeşini gözleri önünde öldürmüşlerdi. Peki ne için bir avuç toprak,hırs ve para için. Ailesini bunun uğruna katletmişlerdi. Ama onu yaşatarak çok büyük bir hata yapmışlardı. Hem de hayatlarının hatasını. Ve o da onların sonu olmak için yaşıyordu sadece. Babasından kalan herşeyi daha çok büyütmüş ve herkesin ondan korkacağı hale gelmişti. Ve eninde sonunda onların sonu olacak ve kendide onlarla beraber ya ölecekti ya da ölecekti. Başka çıkarı yoktu.

Locadan aşağıya bakarak konuşmaya başladı. "Bundan sonra hata istemiyorum Ferdi. Yoksa olacaklardan sorumlu değilim!"

Ferdi, tedirgin bir şekilde cevap verdi.

"Peki abi. Emredersin!"

Ferdi yıllardır yanındaydı. Yekta için canını vermeye gözü kapalı giderdi. Bunu biliyordu Yekta . Can borcu vardı Yekta'ya çünkü. Zamanın da Yekta ne kadar zorluk çektiyse Ferdi'de zorluk çekmişti. Babasının belaları yüzünden başı dertteydi ve onu öldüreceklerdi.

Yekta'dan yardım istedi ve ona sığındı. Ve onların dostlukları,kardeslikleri böylece başlamış oldu. Yekta'ya beraber çok çalıştı ve bu konuma geldi. Şimdi ise yeri geldiğinde Yekta'dan bile daha sert ve daha acımasızdı birisi oluyordu.

"Ben odama gidiyorum. Sorun istemiyorum."diye konuşup başka birşey soylemeden arkasını döndü ve odasına doğru ilerledi. Şifreyi girip içeri girdi. Günlerin yorgunluğunu atmak için banyoya ilerleyip soğuk bir duş alıp kendini yatağa bıraktı.

Yatağın yanındaki komidinde. Cavit beyden aldığı yeni uyku ilaçlarını icti ne kadar ise yaradığı tartışılırdı ama yine de bir kaç saat uyku bile yetiyordu ona.

Bu düzen ve alışkanlıklar böyleydi Yekta için..

💮💮💮💮