Kondiziorik gabe

13. Zorionez azkar ibili nintzenekoa

Hurrengo goizean Ander esnatu zenean erlojua begiratu eta susto bat eraman zuen. Korrika altzatu eta bere mugikorra bilatzen hasi zen Jontzu ez esnatzen zaiatzen, baina ez zuen lortu eta Jontzu ohean jesarri zen.

-Zer gertatzen da?

-Ezer, ezer, etxera joan behar naiz...

-Zihur?

-Bai, bueno, ez, bueno...

-Ander, edozer gauza kontatu ahal didazu, badakizu.

Bere ondoan jesarri zen ohean eta arnasa zakona hartu zuen.

-Ongi da... Gauza da, badakit esan nizula ez nuela trapitzeoan gehiago ibiliko, baina hori esan nuenean oraindik azken lan bat geratzen zitzaidan mundillo horretatik irtetzeko, eta orain lan hori egitea eskatu didate. Badakit arriskutzua dela, baina egin behar dut, bestela txarragoa izango da. Bakarrik gaur, azkena, eta gero betirako ahaztu egingo dut. Barkatu...- Lurrera begiratu zuen trite.

-Ez duzu barkamenta ezkatu behar, eta hare gutxiago niri, zure familiarengatik egiten zenuen. Zurekin joango naiz eta horrela arinago egingo dugu.

-Ez. Hau ni bakarrik egin behar dut.- Eta logelatik irten egin zen.

Gau horretan Ander kale kaxkar eta ilun batean zegoen, bi tipo kaxkarrekin hitz egiten. Ez zeuden batere pozik eta Ander mehatzatzen hari ziren. Batek ukabila altzatu zuen eta Ander eskuak aurpegiaren aurrean jarri zituen, baina horrek ez zuen ezertarako balio eta besteak tripan ukabilkada bat eman zion. Lurrean bukatu zuen, bi tipoak kolpeka segitzen zuten bitartean, bapatean ohiu bat entzun zenean.

-Eh zuek!! Zer uzte duzue egiten hari zaretela??- Neska gogor baten ahotsa zen. Farolaren argira heldu ziren orduan, eta Anderrek aurpegi ezagunak ikusi zituen. Jontxu zegoen aurrena, bere atzean Eli eta Julen eta ahien atzean Gari eta Markel, azken honek susto aurpegiarekin. Ander irribarre egin zuen. -Hutsi gure laguna, ez dizue ezer gehiago zor.- Gehitu zuen Jontxuk

Bi tipoak Jontxurengana hurbildu ziren, baina Julen eta Eli bere aurrean jarri ziren. Eskerreko tipoak Julenen beso indartzuak ikusi zituen eta kikildu egin zen, baina beste Eli jotzen saiatu zen. Idea txarra. Eli jipoi itzela eman zion eta beste tipo korrika irte zen handik. Jontxu Anderrengana joan zen korrika.

-Ondo zaude??

-Zelan jakin duzu hemen egongo nintzela?

-Jakin dudanean etorriko zinela, zure whatsappetik zuzeneko ubikazioa aktibatu dut gure chat-ean.

-Ezagutzen dudan pertsonarik argiena zara.- Ezan zion Anderrek Jontxuri eta pentsatu gabe eskuekin bere aurpegia hartuta muxu bat eman zion espainetan. Beste guztiak arrituta baina pozik barrezka hasi ziren, eta Jontxu lotsatuta gorri gorri jarri zen. -Barkatu. Es que bizitza salbatu didazu.- Eta denak barrezka hasi ziren.