𝙷𝚘𝚖𝚎 || 𝚂. 𝚂𝚊𝚗𝚘

Bölüm 5: Baba

***

Yıl: 2004

Genç kadın yine mezara geldi. Bu sefer yanındaki üç çocuğa ek birde kucağında ufak bir kız vardı. Tüllü elbisesi ve minik tacıyla merakla kucağında olduğu kadına bakıyordu.

Genç kadın ağlamamak için zor durarken eğilip kızı indirdi kucağından. Elini tutup mezarlığı işaret etti. "Babaya merhaba de Shin." Dolu gözlerini kırpıştırıp yaşları geri itti.

Küçük kız mezara baktığında kimsenin fark etmediği o beyazlar içindeki adamı fark etti. Kendisine gülümsüyordu. Siyah saçları ve siyah gözleriyle annesinin duvara çizdiği adama benziyordu.

Annesinin elinden bir elini kurtarıp uzattı adama doğru. Kendisine gelen beyazlar içindeki adam kıza gülümseyip saçlarını okşadı. Etrafındakiler görmedi ama küçük kız hissetti.

Diğer elini de annesinden kurtarıp karşısındaki beyazlar içindeki adamın elini tuttu. Normalde henüz yürümeyi öğrenmemişti ama onu tutan adam sayesinde yürüyordu.

Genç kadın göz yaşlarına boğlurken Emma kadının bir yanında, Manjiro diğer yanından kadını teselli ediyordu. Izana ise dolan gözlerini saklamaya çalışıyordu.

Küçük kız karşısındaki meleğe bakıp güldüğünde Shinichiro kızın anlını öptü. "Merhaba güzel kızım. Ben babanım."

Küçük kız heyecanla yerinde zıplamaya çalışırken Shinichiro kızının sıcak ellerini tutuyordu. Gülümsemesi sevgilisine benziyordu.

"Annen artık prenseslikten kraliçeliğe terfi etti. Prensesim artık sensin. Merak etme prensesim seni her zaman koruyacağım." Shinichiro'nun büyüleyici sesi kızı mest ederken sadece babasına odaklandı. Sanki ne dediğini anlıyormuş gibiydi.

Küçük kız arkasını dönüp annesine baktığında ağladığını fark etti. Shinichiro'nun ellerini bırakmadan, onu yürüten adam sayesinde annesine ulaştı. Küçük ellerini annesine dolarken kadının kolları kızını sardı.

Saniyelikti belki ama kadın kızına sarılırken görmüştü Shinichiro'yu. Ona şefkatle bakıyordu. Öyle güzel bakıyordu ki kadın gülümsemeden edemedi. Başını yukarı kaldırıp gözlerini kapattı. "Tanrı'ya şükürler olsun."

Izana en sonunda göz yaşlarını kontrol altına alıp kadına sarıldı. Sonra Emma sarıldı, en son Mikey hepsine kolları yettiğince sarıldı.

Shinichiro bu görüntü karşısında daha çok gülümsedi. Küçük kızının onu gördüğünü biliyordu ama keşke dedi. Keşke diğerleri de kısa bir anlığına görebilse dedi içinden.

Bir süre birbirlerine sarılı kalan aile geri çekildiklerinde hepsinin yüzünde gülümseme vardı. Manjiro ortamın havasını değiştirmek için ufak kızı kucağına alıp yanağını ısırarak koşturdu. "Benim oldu!"

Emma çocuğun peşinden öfkeyle koşmaya başladı. "Manjiro o oyuncak değil!"

İkisi gittiğinde Izana kadına bakıp arkasını döndü. Manjiro ve Emma'ya bakarak peşlerinden ilerledi. "Çocuğu düşüreceksiniz."

Genç kadın mezarlığın başında yanlız kaldığında oturup gülümsedi. "Bugün anıları mezarında hatırlamayacağım aşkım. Bugün Manjiro, arkadaşları, Izana ve onun arkadaşlarını davet ettim. Kocaman bir masa kuracağız. Hep birlikte seni tanımayan veya tanıyan fark etmiyor herkese seni anlatacağız. Bugün sensiz ikinci yılımı doldurduğum gün."

Saçlarını düzeltti kadın. Gözlerini arabanın etrafında küçük kızla oynayan çocuklara bakıp güldü. "Seni sevdiğim için pişman değilim. Tek pişmanlığım kızımızı sensiz büyütecek olmam. Ama biliyorum sen hep yanımızdasın." Ardından dolan gözleriyle kıkırdadı. "Biliyor musun? Kızımız motorlara çok ilgi duyuyor. Sürekli motorlara bakıyor ve televizyonda motor yarışı görürse değiştirmemize izin vermiyor."

Kadın ayağa kalktı. Mezar taşını okşayıp öptü. "Seni seviyorum sevgilim. Kızımıza senin ne kadar mükemmel bir insan olduğunu anlatarak büyüteceğimden emin ol."

Ayağa kalktığında Shinichiro kadının duymasını umarak kalpten fısıldadı. "Bende seni seviyorum."

Genç kadın duraksayıp mezara baktı. Ardından yüzündeki gülümsemeyle arbaya ilerledi. Yanlış duymamıştı. Shinichiro söylemişti. Buna emindi.

"Nee-chan! Emma Taiyaku almamakla beni tehdit ediyor!" Manjiro'nun mızmız sesi kadının kulaklarına dolduğunda kadın yanlarına gelmişti.

"Merak etme alacağız."

Kadın ve çocuklar aralarında gülüşürken küçük kız babasına el salladı. Babasınında ona el salladığını görünce iki ön dişiyle güldü...

***

Bitti ve ben ağlıyorum. Psikolojim iyi değil artık. Teşekkürler...