Family is where the home is

Chapter 2

manang pano kung hindi natin mahanap ang anak ko? Kabadong tanong ko

"Greggy, magtiwala ka sa kanya (reffering to GOD) tutulungan niya tayo wag kang panghinaan ng loob, maski ako mabigat ang pakiramdam ko pero mag dasal nalang tayo" manang said

nag fake smile na lang ako kay manang pero sa loob loob ko ay kabado kabado pa rin ako, mawala ba naman anak mo sino ba namang hindi.

ilang minuto pa nakarating na kami sa isa sa mga police station dito sa area kung saan malapit sa building kung saan Nawala si celestine, while waiting for updates, nabalitaan naming sinunog ang event para walang makitang bakas ng ebidensiya ng mga kidnapper at kung sino ang naglagay ng bomb treat kaya agad naman akong mas lalong nag panic, yung tipong iba na ang pakiramdam ko nang nalaman ang balita

Halos hindi ko maigalaw ang buong katawan ko sa aking nasagap na balita. At hanggang ngayon ay llumulutang sa ere ang ang pag iisip.

MANY MANY HOURS LATER NG PAGHAHANAP

IRENE'S POV

Nabalitaan naming sinunog ang event at nakaramdam ako ng mabigat na mabigat na pangamba yung tipong ikahihimatay ko kaya agad akong napa upo at naluha ng hindi ko maipaliwanag kaya agad akong binigyan ng tubig at pang pakalma ni bonget

"Oh eto irene uminom ka ng tubig magpahinga ka na muna at ako na muna dito bibigyan nalang kita ng lead" bonget said

"no kuya, my daughter is what we're talking about here, hindi tayo pwedeng huminto,hindi ako pwedeng matulog, hinda ako pwedeng umupo na lang dito at mag hintay, at sa palagay mo ba kuya makakatulog ako ng maayos ngayo'y nawawala ang aking anak, sige nga kuya sabihin mo matatahimik ka ba at payapa kang makakatulog kung nawawala ang anak mo, diba hindi "I almost shout while crying

"okay okay i undersatand but irene you have to atleastrest para may lakas ka sa pag hahanap, dint worry hindi naman kami humihinyo sa pag hahanap, and btw ok ka lang ba talaga?, Irene makinig ka ano man mangyari please kayanin mo para sa dalawa mong anak hah" bonget said

"oo kuya halika na ituloy na natin ang pag hahanap nasasayang ang...''bago ko pa man maituloy ang aking sasabihin ay biglang dumating ang isa sa mga ng iinbistiga sa event at laking gulat ko ang sinabi niya na nagpatigil ng aking mundo.

"maam ikinalulungkot ko pong sabihin pero nahanap na po namin ang iyong anak peroooo..." investigator said

"Pero anoooo, sabihin mo na" kabadong sabi ni bonget

"pero po kasama po yung anak niyo sa nasunog" investigator said

"hah, no no no no please tell me this is all lie pleaseeee tell me!!!!...galit kong sinabi habang naghahagulgol ako sa iyak.

-Meanwhile nahimatay si irene...

BONGET'S POV
Nang malaman namin ang balita agad akong nanghina gayun na din si irene na nagsisisigaw sa iyak at nagwawala sa prisinto, sino bang hindi diba, wala akong magawa, hindi ko siya mapigilan, hindi rin naman ako pwedeng makisabay sa kanyang umiyak dahil mas lalong magsasabay ang nararamdaman namin kaya tinawagan ko nalang si manang para ipaalam ang balita...sa hindi inaasahang pangyayari biglang nahimatay si irene habang kausap ko sa telepono si manang at hindi ako nagkamali alam na rin nila ang tungkol kay celestine...pero habang kausap si manang ayon na nga nahimatay si irene at sinabi ko kay manang na pumunta sa pinaka malapit na hospital.

GREGGY'S POV
Madaling araw na Nang malaman namin ang balita sa investigasyon na nagpahinto sa aking paligid, kaya agad kaming dumeretso ni manang sa prisento para I clarify ang lahat dahil hanggang ngayon ay hindi ako makapaniwala.

"Greggy tinawagan ako ni bonget at alam na rin ni irene, pero kailangan na natin magmadali pumunta ng hospital dahil si irene daw ay nahimatay" pagmamadali saakin ni manang imee

Agad naman kaming pumunta sa hospital at Nakita ko si bonget na naka bantay kay irene habang natutulog (yes oo stable na siya).

"Oh anjan na pala kayo o siya mauna na ako at aasikasuhin ko pa yng kay celestine, halika na manang bago pa magising si irene" bonget said saka sila umalis

At ako naman ang naiwan kay irene para magbantay.. Ilang minuto pa ay nagising na ang dragon este ang aking asawa at nagpupumilit na makita si celestine. Aaminin kong masama ang tingin niya sa akin dahil ako parin ang sinisisi nya sa pagkawala ng aming anak. Aaminin kong nalingat lang ako ng tingin dahil nagkakagulo sa event at sa pagkalingat kong iyon ay hindi ko naman aakalaing mangyayari yon.

"Irene kumain ka na muna'' i said

"ayaw kong kumain at pwede pa I want to leave here as soon as possible gusto kong makita ang anak ko" Irene said

"irene ano ba wala na si celestine" I uttered

"kasalanan mo ito eh, kung binantayan mo ng maayos ang anak natin di sana hindi mangyayari lahat ng ito" irene said

"irene naman my dalawa pa tayong anak na ene evacute that time...sige nga think about it, alam mo ba nating mangyayari lahat ng ito" I said

"ano ba bat ba ang dali para sayo ang na sabihin na wala na si celestine, greggy for God sake celestine is our daughter our angel tas hindi ko pa sya nakakasama ng matagal, hindi ko pa nakikita ang paglaki niya,hindi ko pa naririnig ang first word niya,hindi ko pa nariring na tawagin niya akong mommy!!!!" irene shouted

"sa tingin mo ba ginusto kong mawala ang anak natin hah!, kung pwede lang na akong pumalit sakanya I will do it irene, I will do it!" I said in a loud voice

"PERO HINDI PWEDEEE!!! Hindi pwede diba, hindi pwede greggy dahil nangyari na,nangyari na ang nangyari! Nawala na ang anak natin,wala na si celestine" irene said while crying

Natahimik ako at hinawakan ang kamay niya pero iniiwas niya ito

"greggy pwede bang iwan mo muna ako" irene said not looking at me

"Pero irene-'" I isaid

"Gregorio pwede ba,umalis ka muna!" Irene shouted

umalis na lang ako at hinayaan siyang pahupain ang kanyang galit, nang makasalubong ko sa labasan sila mama meldy,liza,bonget,tommy,manang imee,at ang mga bata kaya nagbeso beso ako sa kanilang lahat at binulungan ako ni bonget na samahan siya kay celestine para maiayos na ang funeral niya, at agad naman kaming nag paalam kanila mama meldy