Genoeg tijd

218 15 19
                                    

Luna’s P.O.V.

Ik schrik wakker. Nee nee nee nee dit kan niet dit mag niet dit hoort niet. Het zal vast niet zo zijn. Ik verbeeld het me vast weer. Rot dromen ook, kom ik ooit nog van ze af? Ik knijp voor de zekerheid in mijn arm. Ja ik ben nu toch echt wakker.

Ik loop even naar de keuken om een plens water in mijn gezicht te gooien. Wat heb ik net ook alweer allemaal gedroomd. Ja een botsing maar dat kenteken kwam me zo bekend voor. Ik heb zo’n vreemd voor gevoel. Zoals ik de laatste tijd wel vaker heb. Ik weet gewoon dat er wat naars gaat gebeuren maar hoe moet ik het tegen houden.

Dan schrik ik op uit mijn eigen gedachten doordat ik twee armen om mijn middel heen voel.

“Goedemorgen schoonheid”

En ik moet gelijk glimlachen door het woord schoonheid.

Ik draai me om in Davids armen zodat ik hem kan aankijken en geef hem een kus op zijn mond.

“Goedemorgen” zeg ik.

“Gaat het wel? Je ziet zo wit.” En dan verdwijnt mijn glimlach weer.

Want nee het gaat inderdaad niet goed. Maar hoe zeg ik nou dat ik wéér een vreemde droom en een naar voor gevoel heb en niet eens weet voor wie.

“Ik heb gewoon weer naar gedroomd” zeg ik dan maar

“Heb je een bekend iemand gezien of zo?”

“Nee, maar wel een kenteken dat me heel bekend  voor kwam”

“Nou wat gebeurde daarmee en waar gebeurde dat?”

“Ik zag een hele grote kettingbotsing en het was op een snelweg”

“Dan zou ik me niet zo druk maken want ik hoef straks geen snelweg op om naar huis te gaan hoor”

Hij gaf me een knipoog en een van zijn halve scheve lachjes. Ik voel me gelijk iets beter maar nog steeds niet helemaal gerust.

“Ik denk dat ik even aan Sjoerd ga vragen of hij het kenteken kent”

Net als ik me uit Davids armen probeer los te wurmen wordt zijn greep strakker en kom ik dus niet weg.

“Luna je kan nú naar boven gaan en je hebt geen idee wat je daar zal aantreffen. Of je wacht tot ze zelf naar beneden komen en vraagt het dan” Oké dat maakt me wel aan het lachen

“Ik wacht wel even dan” En glimlach naar David.

“Maar niet alleen daarom vind ik dat je moet wachten. Ook omdat we dan misschien zelf eerst nog wat leuks kunnen doen.” En hij grijnst naar me.

Nu word ik me pas heel erg bewust hoe weinig kleding hij aan heeft en ik zelf ook. Ik voel mijn wangen gelijk rood worden en trek mijn topje iets beter omhoog.

David tilt me op en ik moet inwendig keihard giechelen. Hij gooit me op de bank en gaat bovenop me zitten en fluistert in mijn oor “Zal ik je eens een volledige massage geven?” Shit waarom moet ik nu zo erg blozen. Hij kust me dan in mijn nek “Ik neem dat maar aan als een ja.”

Hij schuift mijn shirtje iets omhoog, waar ik van schrik en hem dus gelijk weer terug naar beneden trek waardoor mijn beha juist zichtbaar wordt. Ik probeer hopeloos alles een beetje te verbergen. Shit waarom heb ik nou geen normale pyjama aangetrokken.

“Relax Luna je denkt toch niet dat ik je helemaal ga uitkleden” Maar ik kan nog steeds geen woord uitbrengen. Dit is allemaal gewoon zo nieuw voor me. Ja ik heb wel eens een jongen gekust maar nog nooit dit.

David schuift mijn topje weer iets omhoog en plant kusjes vlak boven mijn heupen. Dit voelt eigenlijk juist heel fijn. Hij schuift mijn topje nog iets verder omhoog en geeft een kus op mijn navel. Ik geniet steeds meer bij iedere aanraking en vergeet even alles om me heen.

gave of gekWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu