Luna’s P.O.V.
Het is donker, zo ontzettend donker dat ik zelfs de contouren van mijn eigen handen niet eens meer kan zien. Dan opeens verschijnt er een enkele lichtstraal. Zoiets als van een spotlight. Ik probeer te zoeken waar de lamp van die straal is maar kan het niet zien. Alsof het gewoon uit het niets is verschenen. Ik loop naar het licht toe en zie daar een grote spiegel staan.
In de spiegel zie ik een meisje staan. Ze lijkt verdacht veel op mezelf, maar ook weer niet. Haar huid is veel bleker dan die van mij. En in plaats van kastanjebruine ogen lijken de ogen wel roodkleurig. Ze heeft ook andere kleren aan dan ikzelf. Ik herken de kleren wel maar ik kan er niet zo goed opkomen waar ik ze van ken.
Dan verschijnt er een jongen naast mijn niet kloppende spiegelbeeld. Ik kijk om me heen maar zie geen jongen naast mezelf staan. De jongen heeft alleen een onderbroek aan. Dan verdwijnt mijn eigen soort van spiegelbeeld en staat alleen de jongen nog tegenover me. Nu ik goed kijk lijkt hij wel een beetje op David.
Het lijkt alsof ik weg wordt getransporteerd want opeens sta ik in een prachtig bos met een meer dat wel bijna magisch lijkt. Ik zie drie jongens het water inspringen, maar er komen er maar twee weer uit. ‘Luna, Luna, Luna.’ Het lijkt alsof iemand mijn naam roept.
“Luna, wordt wakker.”
Ik schrik op en zie dat we nog gewoon in het vliegtuig zitten. Gelukkig het was maar een droom.
“Luna gaat het een beetje?” Davids bezorgde gezicht verschijnt voor die van mij, en ik verdrink gelijk weer in zijn mooie blauwe ogen.
“Luna hoor je me wel?” Wacht ik heb natuurlijk nog steeds niks tegen hem gezegd.
“Ja hoor David, wat is er dan?”
Hij leunt weer terug om normaal te zitten in zijn eigen stoel, maar blijft me ondertussen nog steeds aankijken.
“Terwijl je lag te slapen zat je met je armen te zwaaien en riep je de hele tijd: nee, nee, nee niet doen! Best wel hilarisch als je het zo bekijkt.”
Hij lacht me gewoon uit. Ik wil hem een tik geven maar ik krijg de kans niet. David pakt mijn polsen vast en kust me vol op mijn mond. Wanneer hij terugtrekt laat hij ook mijn polsen los. Zijn gezicht is nog steeds heel dichtbij die van mij. Hij doet zijn ogen dicht om me waarschijnlijk nog een keer te kussen maar dit is mijn kans om hem een tik op zijn achterhoofd te geven. En die kans laat ik niet zomaar liggen.
“Au! Waar was dat voor?”
“Omdat je me uitlachte vanwege mijn beweeglijkheid in mijn slaap.”
Ik hoor hem nog net zachtjes ‘jij vergeet ook nooit zomaar iets’ mompelen voordat er wordt aangekondigd dat we gaan landen.
***
“Welkom thuis zusje.” En mijn broer geeft me een knuffel.
“Zijn papa en mama nog thuis geweest?”
“Serieus!?” Hij trekt 1 wenkbrauw op, dat is zo irritant als mensen dat doen en jijzelf kan het niet. “Je bent 10 seconden thuis waar je lieve broer voor je klaarstaat en het enige dat jij vraagt is of papa en mama thuis zijn geweest.”
“Sorry broertje van me. Het is gewoon voordat ik weg ging was het al weer een paar dagen dat ik ze had gezien en nu was ik ook nog een week weg en heb ik ze nog langer niet gezien. Dus als ze ondertussen langs zijn geweest dan weet ik dat het nog wel even duurt voordat ik ze weer zie. Maar als ze niet langs zijn geweest toen ik weg was dan komen ze waarschijnlijk heel gauw thuis.”
“Rustig aan zusje je ratelt maar door. Ten eerste ik ben niet je broertje maar je broer. Ten tweede nee ze zijn niet langs geweest. Ze zaten in Zwolle en er was een of ander probleem dat te veel mensen tegelijk in hetzelfde hotel ontslag hadden genomen.”
“Oké, nou dan zullen ze binnenkort vast wel een keer komen.”
“Maak je nou maar nergens druk om. Hup pak je tas uit en vraag of Christy en David hier blijven eten en slapen om bij te kletsen.”
“Ahw wat schattig je hebt ze gemist. Wacht eens even sinds wanneer zeg je Christy en David? Normaal zeg jij altijd David en je vriendin.” Ik zie dat mijn broer begint te blozen en dat hij heel hard zijn best doet om het te verbergen.
“Dat zei ik helemaal niet, bel ze nou maar gewoon.” Daarna liep hij naar de woonkamer en zette de tv aan.
***
“Oh my God, zei hij dat serieus!” Nadat ik mijn koffers had uitgepakt belde ik gelijk Christy.
“Ja ik weet zeker dat ik het goed heb gehoord, maar hij ontkende het gewoon.”
Ik verwachte weer een of andere kreet van Christy waardoor ze mijn trommelvliezen zou beschadigen, maar dat deed ze niet. In plaats daarvan was het helemaal stil aan de andere kant van de lijn.
“Hallo Christy, leef je nog of moet ik een ambulance bellen?”
“Uhm, nee natuurlijk niet. Het gaat juist GE-WEL-DIG!!!!” Oké nu gingen mijn trommelvliezen dus wel kapot. “Weet je als dit straks allemaal goed uitpakt kunnen we gewoon gaan dubbel daten!”
“Ho ho wacht eens even Christy. Hoe bedoel je dubbel daten? Ik heb niet eens een vriendje.”
“Oh nee weet je dat heel zeker? Want ik dacht namelijk dat jij aan het zoenen was met David in het vliegtuig, of heb ik het me maar allemaal ingebeeld.”
“Oké oké, ik heb inderdaad gezoend met David, maar hij is nog niet mijn vriendje.”
“Ja precies wat je zegt. *Nog *niet, hij wacht waarschijnlijk gewoon op het goede moment om je te vragen, duh!”
“Misschien heb je gelijk maar niks is nog zeker. En laten we even ophouden over David en mij. Kom je logeren vanavond?”
“Maar natuurlijk, komt David ook?”
“Ja dat had ik toch al gezegd?”
“Ik wilde het gewoon nog een keer horen voor de zekerheid.”
“Voor de zekerheid? Je bent toch niet van plan wat ik denk dat je van plan bent te gaan doen vanavond.”
“Bye bye sweetie, tot vanavond.” En ze hing meteen de telefoon op.
____________________________
Hallo allemaal!
Ik weet het het is een kort en saai hoofdstuk. Tenminste ik vond het saai om te schrijven.
Maar binnenkort komt er weer een aan met veel drama.
Xxx Marloes
JE LEEST
gave of gek
Paranormal"L-L-Lu-Luna" stottert Christy. "Je droom" zegt Christy nog altijd in shock. Shit ze heeft helemaal gelijk ik moet David helpen! Luna krijgt soms vreemde dromen die ook werkelijk uitkomen. En nee dat zijn geen mooie dromen. Dan krijgt ze er een ove...
