"Jeongin sana bir şey göstermem gerek"
Fotoğrafını açıp telefonu uzattım.
"Yani? Ne var bunda"
"Gazeterde ki yazan haberlere bak"
Yakınlaştırıp incelemeye başladı. Okudukça yüz ifadesi çok hızlı değişiyordu, ne hissettiğini anlamak pek mümkün değildi. Ben ise stresten tırnaklarımı yemeye başlamıştım bile. (afied bal)
Jeongin telefonu bana geri uzatırken yüzünde dehşete düşmüş bir ifade vardı.
endişeli ve sinirli bir ses tonuyla
"Nereye getirdin bizi" dedi.
"Özür dilerim" Bu saatten sonra anca özür dileyebilirdim zaten.
Bu onu daha da sinirlendirmiş olacaktı ki hışımla oturduğu yerden kalkıp yanıma geldi.
Kolumdan tutup sarsmaya başladı.
"ÖZÜR DİLEMEN NEYİ DEĞİŞTİRİR SENİN BU APTAL DOĞA SEVDAN YÜZÜNDEN BURADA ÖLECEĞİZ"
Haklıydı, hepsi benim yüzümdendi.
"BİTTİ DUYDUN MU ARTIK BU APTALLIĞINA DAHA FAZLA KATLANMAK İSTEMİYORUM"
"Sadece güzel vakit geçirelim istemiştim"
"çık artık hayal dünyandan, ağlama birde karşımda, şimdi git içeriden el fenerleriyle haritayı al o bizi bulmadan önce gidelim burdan"
~~~~~~~~~
Ben burayı unutmuşum cüs boyum kadar kısa bir bölüm oldu bu arada ✍🏻
Jeongin biraz şerefsiz çıktı ama 🤬
Dur kardeşim oy vermeden geçme ☝🏻
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Not Alone | jeonglix |
Teen Fictionfelix, sevgilisi jeonginle kamp yapmak için gittikleri ormanda yalnız olmadıklarını fark eder.
