Not Alone | jeonglix |

7

  Yanlış duyduğumu umarak sakin olmaya çalıştım.

Duvardaki tüfekler dikkatimi çekti. Neredeyse bir düzine vardı.

"Bu kadar tüfekle napıyorsunuz"

Sorduğum soruyla biraz duraksadı ardından duvara baktı.Paniklediği çok belliydi.

"Burda domuz çok olur, onlar için almıştım küçük bir tedbir sadece zaten içinde mermi yok sakinleştirici iğnelerden var, neyse siz rahatınıza bakın ben size sandviç hazırlayıp geliyorum"

Adam mutfağa gittiğinde olabildiğince kısık sesle

"yarın erkenden çıkalım" dedim

"Tekrar yürüyeceğimizi biliyorsun değil mi lix? imkanımız varken dinlenelim biraz, kahvaltıdan sonra gideriz"

"Nasıl bu kadar rahatsın hayret ediyorum cidden"

"Ya kasma bu kadar dinlenmene bak"

Cevap vericekken adam elinde iki tabakla birlikte yanımıza geldi.

"Alın bakalım çocuklar yedikten sonra yatarsınız"

Tabakları bize uzattıktan sonra tam karşımıza oturdu.

"yalnız gördüğünüz gibi ev küçük, üst katta sadece benim odam var birde evin  bodrumunda bir oda var orayı sizin gibi yolda kalan gençler için yapmıştım"

Kaç kişi gelir ki böyle tenha bir yere?

Jeongin hala kıtlıktan çıkmışcasına yemeye devam ederken ağzı dolu konuştu
"Sorun değil efendim"

"Güzel o zaman ben gidip biraz toplarım etrafı sizde inersiniz sonra"

"Tabi"

Aşağıya indiğinden emin olmak için her adımını izledim. Sonunda kapı açılma sesi geldi.

"Zıkkımlanmayı bırak da beni dinle bodrum katta oda ne arasın"

"Sen çok fazla korku filmi izledin galiba rahatla biraz sorun yok gel inelim hadi"

Ne olur ne olmaz diye jeonginin arkasından yürüyordum bir nevi yem olmuştu.

"Ah geldiniz mi"

Asla bodrum gibi değildi, oldukça yeni ve güzel mobilyalar vardı.

"Burayı yaparken baya uğraşmış olmalısınız" dedi jeongin

"Evet biraz uğraştırdı tabi ama değdi"

Bu çakma sarışını hiç gözüm tutmadı.

"Ben gideyim o zaman bir şeye ihtiyacınız olursa çekinmeden söyleyebilirsiniz"

"Tekrardan teşekkür ederiz efendim"

Bu da amma yalaka

Sonunda yalnız kalabilmiştik.

"Durumun garipliğinin farkında mısın"

"Paranoyaklaşma yine, yat dinlen biraz bulmuşsunuz yumuşacık yatağı yorulmadın mı"

Boş mezar bulsa girecek seviyede

"Bekle telefonum nerde, seninki yanında mı baksana "

Çıkmadan önce yanıma aldığıma eminim

"Lan benimki de yok"

"Çanta yukarıda kaldı onun içindedir belki dur oraya bakalım birde"

"Sen otur ben bakarım"

"Tamam"

"Hayır ben bakarım demeni beklemiştim"

"Canımı sokakta bulmadım jeongin bir şey olursa seninle oyalanırken kaçarım"

"Çok kötüsün cidden"

"Teşekkürler"

Jeongin merdivenlerden çıkarken adam kapıyı açtı. Elinde gördüğüm tüfeklerden biri vardı.

"Telefonlarınız bende, sende in aşağıya hemen"

"Tamam sakin ol iniyorum"

"Hayırdır bizi mi öldürüceksin"

"Felix sussana"

Arkama saklandı aptal

"Utan biraz şu hareketlere bak"

"Henüz değil, hazırlanmam gerek, aklından geçeni biliyorum bütün eşyalar duvara ve yere sabitlendi bana fırlatabileceğin hiçbir şey yok şansına küs"

"Şerefsiz seni, gazetede gördüğümüz sendin değil mi"

"Evet biraz ünlüyümdür de, çok konuşma otur şuraya"

"Çekil önümüzden gidicez"

"Tabi efendim başka bir arzunuz, iyi önce sevgilinden başlayalım sende gör ne kadar ciddi olduğumu"

Tüfeği jeongine çevirip tetiğe bastı.iğne direkt bacağına saplandı.

"Acıdı orospu çocuğu"

"Birazdan geçer merak etme, şimdi sıra sende"

Sadece tek parça halinde eve dönmek istiyorum.

♤♤♤♤
O kadar texting yazınca düz yazıyı unutmuşum... 🚬

İki yada üç bölüm sonra bu da finali görecek inşallah 🫂