Chaos Within

3: The Unknown

KALIANNA HAYES

I resisted the urge to narrow my eyes at him. His stare is so intense that my senses are going haywire just having his ocean blue eyes piercing at me.

Hindi ko alam kung bakit ganiyan siya makatingin saakin, at sa totoo lang ay wala rin akong pakialam, ngunit kanina pa kasi siya kinakalabit ng katabi niya pero patuloy pa rin siyang nakatitig saakin.

What the hell is wrong with this guy?

Finally, humarap na siya sa katabi niya at nawala na ang mapanuring mga matang iyon.

Hindi ko mapigilang mapa-buntong hininga at haharap na sana muli sa bintana nang mahagip ng mga mata ko ang malalaking mga mata ni Chanti habang pabalik-balik ang tingin saaming dalawa ng bagong transferee.

Unfortunately, nakita niya ang ilang minutong titigan namin.

Chanti's mouth are agape like a fish, at nang makita ko siyang nagsimulang magtipa sa cellphone niya ay binalik ko na ang tingin ko sa bintana.

Just like what I've expected, my phone vibrates repeatedly, but I steadfastly ignored it. Nagpangalumbaba na lamang akong tumingin sa labas ng bintana at sa kalangitan.

Alam ko na iba na naman ang nasa isip ni Chantria, but this day is slowly becoming a tiresome one and I am already tired as it is.

Pumasok na ang first subject teacher namin at agad na nagsibalik sa kani-kanilang upuan ang mga estudyanteng pinagkakaguluhan si Tyl. I almost sigh in relief-dahil katabi ko siya ay halos maraming estudyante na rin ang dumidikit saakin, and I hate it.

I saw our teacher smiling at Tyl briefly before addressing the class, "As all of you already knew, we have two new transferee from Ivy Hills University. One of them transferred yesterday but we do not have enough time to introduce him to class. That's why please, the two of you, kindly introduce yourself here in front." Tumabi na ang teacher namin upang papuntahin sa gitna ang dalawang transferee.

Tyl stood up readily, while the other one remained seated.

Hindi ko mapigilan na mapataas ng kilay nang makita ko pa kung paano niya pinatong ang paa niya sa kaharap niya. Nilagay niya pa ang magkabila niyang kamay sa likod ng ulo niya at sumandal sa kaniyang upuan ng may ngisi sa mukha, ibang-iba sa seryoso niyang ekspresyon kanina habang nakatingin saakin.

"Mr. Camacho?" The teacher asks. Camacho?

"What, teach? Everybody knows me already. Kailangan pa ba yan?" His voice is not whining but it's close to one. Nirolyo ko ang mga mata ko nang ma-realize ko ang mga galawan niya. Great. Two loudmouths and a brat in this class.

Unlike me who find his actions very annoying and smug, nagtawanan naman ang mga kaklasmeyts ko na para bang nagbiro siya na sobrang nakakatawa.

Our teacher sighs. "Maraming estudyante ang absent kahapon, Mr. Camacho. It is necessary for you get acquainted to them and for some to know you more. So please get here in front."

Sa hindi ko malamang dahilan, saglit siya na napatingin saakin bago bumuntong hininga at tumayo na.

Napakurap-kurap naman ako. What? Why does he keeps on looking at me like that?

Pumunta siya ng harapan na para bang bigat na bigat siya sa katawan niya. Nang makarating siya ng tuluyan ay muli siyang humarap saamin at ngumisi, "My name is Samael Camacho, as you already knew"-he look pointedly at out teacher-"that's why let's get along well." Sabay kindat sa mga babaeng classmates namin na kanina pa nagbubulungan habang nakatingin sa kaniya. Agad din naman silang nagtilian.