~Sevdiğim Öğretmenim~

~17 Bölüm~

17 bölüm.
Ali ile denizin yanında sesizle yürüdük.El ele.
Eylül:Ne olucak şimdi?Ne düşünüyorsun şuan?
Ali:İyi ki herkes öğrendiler artık, bak şimdi birinin göreceği korkmayacağiz artık
Sonra ben oturmak istedim.
Eylül:Ali? Bak bu doğru değil, sen üniversiteye geri dönmelisin. Babandan af dile. Bak, sen öğretmek zorundasın.Ayaklarının üzerinde sağlam durabilmen için.
Ali:Ya ben niye af dileyeceğim Eylül? Sirf seni sevdim için?Asla olmayacak bu. Hayatım boyunca ne isterlerse yaptım. Yeter. Bu üniversitede de okumak istemedim,babamın şirketinde çalışmak de istemiyorum.
Eylül:Nerde istiyordun peki?
Ali:Bak şimdi komik olacak ama...senin gibi öğretmen olmak istiyorum
Eylül:Şaka yapiyorsun?
Ali:Hayir gerçek. Ama öte yandan iyi ki bu üniversitede gittim. Seni tanıdım
Eylül:Tamam, bu üniversitede okuyamabilirsin başka bul ama okumayı bırakma
Ali:Off tamam, çok uzattın ama
Eylül:Ali! Söz ver hadi
Ali:Söz aşkim söz. Şimdi çok acıktım sende muhtemelen gel bir şeyler yiyelim
Kafede otururken Ali cüzdanının olmadığını fark etti
Ali:Allah allah nerde o
Eylül:Ali noldu bir şey mi kaybettin?
Ali:cüzdanımı arabada unuttum galiba
Eylül:Tamam sorun değil ben ödeyeceğim
Ali:Olur mu öyle şey, sen bekler mısın ben arabaya bakayım
Eylül:Ya saçmalama otursana. Önemli değil benim para var
Ali:Tamam ama bu sadece bir kere
Eylül:Ay Ali sende sorun buldun. Afedersiniz, hesabı alabilir miyiz?
Garson:Tabi efendi

***
Eylül:Ee sen nereye şimdi? Ne yapacaksın?
Ali:Bilmem, belki bir otele kalacağım.
Eylül:Ali bizimle kal diyecektim ama..biliyorsun Özlem ile yaşiyorum, ona karşı biraz ayıp olacak
Ali:Ehh maalesef..yoksa seninle ayrılmadım
Eylül:Hadi görüşürüz..
Ali arabaya binene kadar bekledim, elimi salladım ve eve girdim.
Özlem:Eylüş sen mi geldin? Hoş geldin bugün erkencisin
Eylül:Sorma Özlem o kadar şey olduk ki
Özlem:Ne mesela? Anlat hemen
Eylül:Bütün üniversite beni ve Ali'yi öğrendi, müdür dahil
Özlem:Ne? Nasil öğrendiler peki
Eylül herşeyi anlattı
Özlem:Vay Ali'yi bak ya tam bir centilmen.
Eylül:Evet, benim için aileden vazgeçmeye hazır
Özlem:Aferin Ali'ye
Eylül:Aferin falan değil Özlem, bu çok kötü. O sanki kimse ve hiç birşey görmüyor gibi.
Benim yüzümden aile, herşey kaybedecek korkuyorum.öğrenmek bile istemiyor. O daha genç ama ben?
Özlem:Ya yaşlısın gibi konuşmayı bırak artık sende çok genç bir kere, 25 yaşındasın 40 değil
Eylül:Neyse ben duşa gideyim
Özlem:Ama ben güzel haberi söylemedim sana
Eylül:Vay anlat bakim
Özlem:Eylül ben iş buldum tebrik et beni
Eylül:Aa çok güzel tebrikler canım
Özlem:Sağol arkadaşım. Bak ben masayı hazırladım, şampanya de var kutlarım mi he?
Eylül:İyi olur
Özlem:Hala burda misin hadi çabuk duşa sonra oturalım.

***
Ali ve İsmail deniz yakınındaki bir bankta
İsmail:Niye bir şey söylemedim Eylül hocayla birliktesin
Ali:Söylemek istedim ama biliyorsun duvarların da kulakları var, biz gizli çekiyorduk
İsmail:O ne demek şimdi ben bir kez bile sırlarını anlattım mı birine?
Ali:Ya öyle değil
İsmail:Sana güvenmiyorum İsmail söyle ve bitti gitti!
Ali:Salak misin oğlum sana güveniyorum tabi. Sen benim en iyi dostum ama..Eylül çok utaniyor
İsmail:Niye ki
Ali:Bilmiyorum. Belki benden daha yetişkin o yüzden
İsmail:Ama baya öğrenci gibi görüyor. Hatırlasana o ilk kez üniversiteye geldi biz öğrenci sandık😂
Ali:Evet..
İsmail:Kaç yaşında o?
Ali:25.
İsmail:Fark büyük değil ki. Sen gerçekten mi onu seviyorsun? Ya da eskiden gibi bir kaç ya sonra sıkılıyorsun
Ali:Çok..
İsmail:Ee ne yapacaksın, baban çok kızdı sana eve dönmeyecek misin?
Ali:İsmail ben karar verdim Eylül ile yaşamak istiyorum. Ama bir ev almak lazim
İsmail:Ne?! Kendine gel oğlum. Aile ve üniversite ne olacak peki?
Ali:Üniversiteyi bırakıyorum
İsmail:Saçmalama Ali ne demek bırakacağım, Eylül hoca asla kabul etmeyecek bunu
Ali:Edecek edecek. Bak İsmail bana yardım et baba kartlarımı engelledi ve beni parasiz bıraktı
İsmail:Benim de bu kadar para yok oğlum..biliyorsun ben çok zengin değilim ki hem ev için yetmez
Ali:Biliyorum kardeşim biliyorum. Senden bunu istemiyorum zaten. Sen evime gidebilir misin, benim para vardı eğer baba almadı tabi, ama sen yine de bak. Benim odamda kasada olmalı. Bir bahane bul ve gir bana para getir.
İsmail:Off Ali of, tamam yarın geleceğim.
Ali:Yarın değil yarın değil oğlum, şimdi git
İşmail:Akşam akşam mi ne diyeceğim ben?
Ali:ya bir şey söyle işte kitap defter falan unuttum ne bileyim bul birşey hadi
İsmail:İyi tamam,haber bekle
Ali:Sağol kardeşim! He İsmail? Şifre 2525***
~1 saat sonra~
İsmail:Allo Ali para aldım geliyorum şimdi. Kolay olmadı tabi
Ali:Affferin be! Benim aslan parçası gel bekliyorum
~Ertesi gün~
Sabah.Eylül telefon sesinden uyandı
Eylül:Allo Ali?
Ali:Günaydın uykucu. Kalk artık biz bugün birlikte kahvaltı yapmak istedik, unuttun mu?
Eylül:Hayir unutmadım. İstersen bana gel burda yiyelim?
Ali:Anlaştik hocam, geliyorum
Eylül:deli😂
Bir saat olmadı Ali geldi. Kapiyi açtim. Papatya buketi ile Ali duruyordu
Eylül:Merhaba. Aa papatya çok güzel, unutmadın demek
Ali:Senin hakkında hiç bir şey unutmam.
Ali Eylülün dudaklarına öpücük bıraktı:Günaydın
Eylül:Günaydın. Hadi geç kahvaltı hazır
Ali:Ellerine sağlık güzel görünüyor.
Eylül:Afiyet olsun
Ali:Arkadaşın yok mu?
Eylül:Özlem mi? O işe. Benim de iş bulmak lazım aslında
Ali:Eylül? Bugün akşam birlikte geçirelim mi?Sana sürprizim var
Eylül:Hangi sürpriz?
Ali:Akşam görüceksin az sabır
***
Erdal:Aptal Ali. Hayatını nasıl mahvediyor bilmiyor daha
Burcu:Erdal, acaba biz de biraz abartmıyor muyuz? Kiz yaşli bir kadin değil ki, o da genç bir kiz, tamam o Ali'nin öğretmen, ama Ali de artık okulda öğrenmiyor. Ali reşit oldu.
Erdal:Ne önemi var Burcu, tamam o da genç bir kiz ama ben onu mu diyorum? Ali onun yüzünden kafasını kaybetti üniversiteyi bıraktı.Başka kizlarla böle değildi. Nerde şimdi ne yapıyor belli değil.Hem para yok
Burcu:Neden o zaman tüm parayı aldın he?Ali böyle geri dönecek mi saniyorsın? Oh oğlum nolur eve gel. Hepsi senin yüzünden Erdal. Ne gerek vardı tüm üniversiteye kıza rezil etmek? Eğer Ali'ye bir şey olursa seni asla affetmem!
Erdal:Burcu yapma
Burcu:Bırak.
~Akşam~
Ali Eylülü yeni eve götürdü.
Eylül:Ali, bu kimin evi? Neden buraya geldik?
Ali:Al
Eylül:Anahtar mi bu?
Ali:Aynen. Gel. Gel içeri girelim
Eylül:A-anlamadım
Ali:Eylül, ben bu ev bizim için aldım.Seninle ayrı kalmak istemiyorum artik, bak benimle yaşacak mısın?
Eylül:Ben ne diyeceğimi bilmiyorum şuan...
Ali:Evet de, hadi nolur. Sonra evleneceğiz zaten, seni bırakmak niyetim yok!
Eylül:...
Ali:Ee? Cevap?
Eylül:Tamam. Kabul ediyorum
Ali:Gerçekten mi?
Ali Eylül'e gülümseyerek elleriyle yüzünü avuçladı
Ali:Ben en en mutlu insanım şimdi!