bu şehrin panoları |3

36 10 1
                                    



Arkadaşlarımla ayrıldıktan sonra evime doğru adımlamaya başlamıştım, zaten ne varsa bu yalnızlığımın adımlarında vardı. Kalbimin melodisi, ruhumun hüznüne dönüşüyordu yavaşça her bir adımda. Mashiro'nun karıştırarak dağıttığı kaküllerime rüzgarın da el atmasına izin veriyordum. Sokaklar şimdi boştu, sabahkinin aksine ve benim kalbim bir hoştu, senin değmeyen ellerinle.

Derin bir nefes vermiş, ellerimi ceplerimdeki yerleriyle buluşturmuştum. Beyaz tenim kat kat daha beyaz oluyordu bu soğuk havalarda. Mavi gökyüzü, en soğuk esintilerini bu dümdüz hâlindeyken veriyordu ve gün ne kadar aydınlık olursa olsun onu karartacak sebepler hep bu havalarda bulunuyordu. Özlem, ne kadar karşılık bulabilirdi duygularıma karşılık orası kesinlikle meçhuldü. Ama yalnızlığı iliklerime kadar hissettiğimden emindim.

Kulaklarıma dolan araba kornasıyla düşüncelerimden sıyrılıp başımı kaldırmış ve neredeyse ezilmek üzere olduğumun farkına vararak karşıya geçmiştim. Bazen o kadar dalgın oluyordum ki çevremde neler olup bittiğini dahi anlayamıyordum. Karşımda duran büyük reklam afişini fark etmemiş olmam gibi...

" Xiaoting... Shen Xiaoting... "

Kendi kendime defalarca ismini tekrarlamaya başlamıştım yine, bozuk bir plak gibi. Kalbimin her sokağında olduğu gibi, şehrin de her sokağındaydı benim güzel yüzlü sevgilim. Benim olmaktan uçup gideli çok olmuştu gerçi ve ortada karşılıksız bir sevgi olduğu da kesindi. Gözlerimin altındaki çeşmeler yavaşça açılıyor, tüm sularını camdan kürelerimin içini doldurmaya başlıyorlardı. Pembeleşmiş yanakları parlıyor, gözleri hiç olmadığı kadar mutlu bakıyordu kameraya. Kahverengi saçları omuzlarından aşağıya dökülüyordu ve ince parmakları krem kutusunu ellerimden daha sıkı kavrıyordu. Elleri ellerimde olsaydı gitmemesi adına sımsıkı tutardım.

İnan ki Shen Xiaoting, ben senin beni bıraktığın gün kendimi de şu uçsuz bucaksız şehrin boş bir sokağında terk ettim. Şimdi bu şehrin tüm panolarında sen varsın, terk edilmiş ruhumsa bu panolar arasında kendini bulmaya çalışıyor umutsuzca. Ruhum uzatsa elini sonsuza, gözlerinin içindeki ışıltı bir yıldız olup yol gösterir mi acaba?

Evimin yolunu bulabileceğimden bile şüpheliyken ben.

Evimin yolunu bulabileceğimden bile şüpheliyken ben

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
still loving you |xiaorinaHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin