Tüm şehrin kasvetli binaları geçiyor gözümün önünden, ardından da sonsuzluğa doğru uzanıyormuşçasına bitmek bilmeyen bir karanlık. Bir sürü insan var çevremde; hepsinin bir derdi, bir amacı var ama ben hiçbirisini tanımıyorum. Birbirinden habersiz onlarca insan bir arada... Dünyanın kısa bir filmi gibi, birbirinden habersiz milyonlarca insan bir arada yaşamıyor muyuz aslında? Rastgele tanıştığımız birkaçının hayat hikayesini öğrenebiliyor, yeterince şanslıysak da hayatımızın hikayesini onunla yazmaya başlayabiliyoruz. Ama ondan öncesinde, kolunun bile değmesinden rahatsız oluyorsun bir yabancıya, belki de rahatsız olduğun o kişi senin hayatının geri kalanın kalemini eline alacak kişidir. Nereden bilebiliriz ki? Belki de hikayeyi başlamamak üzere sona erdirip erdiremeyeceğini.Başımı tutunduğum demire yaslamış bir şekildeyken gözlerimi yavaşça aralamış ve bindiğim hâlinden çok daha kalabalık olmuş metronun içindeki insanları izlemeye başlamıştım. Küçük bir kız annesinin kolundan çekiştiriyordu inmek istermişcesine, büyüdüğü zaman kendinden izin almak isteyecekti inmek adına ama kendine dâhi izin veremeyecekti tahminimce. Keşke hep küçük kalabilseydim ve sıkılmamın sebebini başkalarına yükleyebilseydim.
Karşı koltukta gördüğüm sarı saçları özenle taranmış, siyah pantolonuyla uyumlu beyaz bir crop ve siyah bir mont giymiş kıza gözümün ilişmesiyle gülümsemiştim. Bu karanlık metroyu varlığıyla bile aydınlatabilirdi ve ben böyle hoş tesadüflere bayılırdım. Sarı saçlı kız Fu Yaning'di ve arkadan güzel şarkıların bize eşlik ettiği bir kafede Xiao tanıştırmıştı bizi. Ama ayrıldığımız günden beri onunla da görüşme fırsatım asla olmamıştı, kaybettiğimiz insanların bize bıraktığı güzel anılar ve kişiler buruk bir gülümseme armağan ederdi bize.
Ama biz hep buruk bir gülümsemedense akıldan çıkmayan bir hayal olarak kaldığımızı düşünürüz onlarda.
Biz de neyse, onlarda da odur ve o buruk gülümsenin ilerisine geçemeyiz.
Elimiz yalnız kalır, soğuk metro demirlerinde.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
still loving you |xiaorina
Fanfictionhâlâ ağladığım gecelerde aklıma gelen ilk isim olman normal mi?