(zawgyi)
"အန္တီတို႔ ေဂဟာက ကေလးေတြအတြက္ အျမဲ လာေရာက္ လွဴဒါန္းေပးတဲ့ သားတို႔ မိသားစုကို တကယ္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ကြယ္"
"ရပါတယ္ Mrs. Kim. ရာသီဥတုက ေတာ္ေတာ္ ေအးလာၿပီဆိုေတာ့ ကေလးေတြလည္း ေစာင္အထူေတြ လိုေနမွာ။ အခုလို ေႏြးေႏြးေထြးေထြးေလး ေနရေတာ့ အဆင္ေျပတာေပါ့။ မာမီက လိုအပ္တာ ရွိရင္ အခ်ိန္မေရြး ေျပာပါတဲ့။ အခုေတာင္ ကိုယ္တိုင္ လိုက္မလာႏိုင္လို႔ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတာ"
မိဘမဲ့ေဂဟာက ကေလးေတြကိုဆို သနားၿပီး ဂရုစိုက္ေပးတတ္တဲ့ မာမီက အခုလည္း ရာသီဥတု ပိုေအးလာလို႔ဆိုၿပီး ေဂဟာကို ေစာင္အထူေတြ ဝယ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို လာပို႔ခိုင္းလိုက္တယ္ေလ။
ေက်ာင္းဆင္းရင္ ေဂဟာကို သားအမိႏွစ္ေယာက္ အတူတူလာမလို႔ စီစဥ္ထားေပမယ့္ ထြက္လာခါနီးက်မွ အေရးႀကီးတဲ့ အလုပ္ကိစၥေပၚလာလို႔ဆိုၿပီး ကုမၸဏီကို သြားခဲ့ေတာ့ အခု ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္တည္း ေရာက္လာရျခင္း။
"အကုန္ လံုလံုေလာက္ေလာက္ ေထာက္ပံ့ေပးထားလို႔ ဘာမွ မလိုေတာ့ပါဘူး သားရယ္။ အခုေတာင္ လိုအပ္တာထက္ ပိုေနပါၿပီ"
အျပင္မွာ မိုးက မုန္းတိုင္းအလား သည္းႀကီးမဲႀကီးကို ရြာေနတာမို႔လို႔ မိုးစဲမွ ျပန္မယ္ဆိုၿပီး ေဂဟာမွဴး Mrs. Kim နဲ႔ စကား ေဖာင္ဖြဲ႕ေနတုန္းမွာပင္ ဝုန္းခနဲ ပြင့္လာတဲ့ တံခါး . .
ထို႔ေနာက္မွာပင္ တစ္ကိုယ္လံုး ရြဲရႊဲစိုကာ အထဲဝင္လာတဲ့ ေကာင္ေလးေၾကာင့္ Mrs. Kim ေရာ ကၽြန္ေတာ္ပါ ခ်က္ခ်င္း သူ႔အနား ထသြားမိ၏။
"Hyuck ဘယ္လို ျဖစ္တာလဲ? တစ္ကိုယ္လံုး စိုရႊဲလို႔"
"Mark hyung?"
ကၽြန္ေတာ့္ကို ေတြ႕ေတာ့ သရဲျမင္သလို အံ့ဩသြားဟန္။
"Donghyuck . . သားေလး အထုပ္အပိုးေတြနဲ႔ပါလား? ဘာျဖစ္ခဲ့တာလဲ?"
ထိုင္ခံုတစ္ခုမွာ ထိုင္ေစကာ ေဂဟာမွဴးက ခိုက္ခိုက္တုန္ေနတဲ့ သူ႔ကို တပတ္ေတြနဲ႔ ပတ္ေပးၿပီးေတာ့ ေမးသည္။
ၾကမ္းျပင္ကိုသာ ေငးၾကည့္ေနၿပီး အေတာ္ၾကာတဲ့အထိ ျပန္မေျဖတဲ့သူေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ေတြလည္း မတည္ၿငိမ္ႏိုင္ေတာ့၊ စိုးရိမ္ပူပန္လာ၏။
YOU ARE READING
something like love - light ver {markhyuck}
Fanfiction[completed] (zawgyi) ဒီခံစားခ်က္ေတြက ဘယ္ကို ဦးတည္ေနလဲဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ သိတယ္။ 'အခ်စ္' လူတိုင္းကို တစ္နည္းမဟုတ္တစ္နည္းနဲ႔ ေကာင္းေကာင္းႀကီး ဒုကၡေပးတဲ့ အရာေပါ့။ အဲ့တာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ မခ်စ္ခ်င္ဘူး။ သူ႔ကို ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္မိခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ပထမဆံုး...
