Yaralı Kırlangıçlar

1.Bölüm

Selamün Aleyküm

Evet yanlış görmediniz. Yepyeni bir kurguyla geldim.

Severiz böyle süprizleri;)

Aslında hep aklımdaydı bu kurgu, bilirsiniz ben aklımda fazla bir şeyler kalsın istemem. Hemencecik yazayım herkesler okusun isterim.

Amma ve lakin, eğer hikayem beğenilirse ve gerek oy gerek yorumlarla büyük bir destek görürsem o zaman yazmaya devam edeceğim.

İnsan gerçekten bi raddeden sonra beğenilmeyen bir hikayeyi yazmak istemiyor.

☘

Diğer odadan gelen bağırma seslerini duymamak için kulaklarımı kapatmıştım ama...olmuyordu, ne yaparsam yapayım o sesleri bir şekilde duyuyordum. İşte bu yüzden akşam olsun o adam bu eve gelsin istemiyordum.

Her akşam aynı kavga.

Ama bir gün son verecektim bütün bu kavgalara... Umuyordum ki o gün geldiğinde bir şeyler için çok geç kalmamış olurdum.

Başımı yasladığım penceren dışarıyı izlemeye koyuldum. Hüzünle, yan binadaki kızın balkonda anne, babası ile gülüşerek yemek yemesini izliyordum.

Bir zamanlar bizim evimizde de böyle bol kahkahalı sofralar kurulurdu. Babamın o güzel eşsiz kahkahası bütün evi doldururdu. Evet bir zamanlar; babamın yaşadığı zamanlar... bizim evimizde yaşanılır bir evdi. Ama şimdi bırak yaşamayı, insanın bu evden kaçmaması için ya aklını yitirmiş olması lazımdı ya da... Bu evde yaşamaya hevesli olması. Ben annemin ya da benim bu evde yaşamaya mecburiyetten başka bir sebebi olduğunu zannetmiyordum.

Annemin dediğine göre, Kasım abi iyi bir adammış. Ama şu illeti içmeseymiş, zaten tek kusuru da içmesi demi! Mazerete bak.

Anneme birisi,iyi bir adamın nasıl olduğunu anlatsın. Zira kendileri beni asla dinlemiyor. Başımızı soktuğumuz bir çatımız varmış. Bu evden gidip nerede yaşayacakmışız.

Bir gün gelecek ve ben anneme, nerede nasıl yaşanırmış öğretecektim. O bir anne olarak bana yaşamayı öğretemedi. Bana sahip çıkamadı. O adamın beni dövmesine engel olmadı.

Aslında engel olamadı. Ne o adamın kendisine, ne de bana zarar vermesine engel olamadı. Olabilirdi. Eğer azıcık cesaret edebilseydi. Benim elimden tutup bu evden çıkabilseydi. Her şey bambaşka olabilirdi.

Olmalıydı.

Gün gelecekti. Olacaktı da!

Kendime sözüm olsun. Ben bu düzeni bozacağım!

Ben bu hayatı yeni baştan yazacak; yeni baştan yaşayacağım!

Belki zor olacak, uçup gittiğim bu kırık pencereden düşeceğim. Belki kanatlarım kırılacak... Belki hayat beni bir bilinmeze sürükleyecek.Belki de yeni bir pencere daha açılacak.

Elimden tutan o küçük kız cocuğu... Sana söz, bana uzattığın o eli tutup yaşamak için elimden geleni yapacağım.

Bana iyi gelmeyen, bana değer vermeyen herkesi arkamda bırakacağım.

Ama yapamam ki; gitsem bile, elbet bir gün onu almak için geri döneceğim.

☘

Bölüm sonu.

Evet kısacık bir başlangıç bölümü ile geldim.

Bölümün başında da dediğim gibi, bölümün devamı. Eğer hikayem beğenilir. Güzel bi oy ve yorum alırsa o vakit yazmaya devam edeceğim.

Kendinize iyi bakın.

Bi de içinizdeki o küçük kız çocuğuna.

Desteklerinizi bekliyorum. Şimdiden destek veren herkese çok ama çok teşekkür ediyorum.

İyi ki varsınız.

Bu hikayenin devamı diğer hesabımda yayımlanacaktır. Burada sadece tanıtım amaçlı yayımlanacaktır.. Diğer hesabım @zeynonunhayalleri34