Asel her zamanki gibi sessiz bir şekilde yemekhanenin yolunu tutmuştu. Yaşadığı olaylar onu baya etkilemişti. Çekingen bir hale bürünmüştü. Nereye baktığı ne düşündüğü pek belli değildi. Dalıp gitmişti ayrı bir dünyaya, aniden Adile hanımın sesine irkilmişti.
-Asel kızım ne yemek istersin?
Hiç bir şekilde cevap vermeden öylece Adile hanımın yüzüne bakıyordu. Anlamıştı onun konuşmayacağım tabağa bir kaç kaşık yemek koyduktan sonra tabağı Asel e vermişti.
-Hadi geç bakalım yerine
Ağır ağır yerine geçmek için yürüyordu. Gözlerinden belliydi. Başka şeyleri düşündüğü. Tam yerine geçecekti. Ama o esnada yere düşmüştü. Ne olduğunu anlamamıştı. Ancak arkasına döndüğünde biri daha yerdeydi. Sersemlemiş bir şekilde yerden kalkan çocuk Asel in yanına gelmişti. Ve
-Özür dilerim. Gerçekten seni farketmedim. Bir yerin acıyor mu?
Ne olduğunu daha yeni anlamaya başlayan Asel in ağzından
- Önemli değil. Senin bir şeyin var mı?
Neler oluyordu? Asel yetimhaneye geldiğinden beri ilk defa konuşmuştu.
Onu konuşturmayı başaran kişide kimdi?
Telaşlı bir şekilde Asel in yanına gelen Adile hanım
-İyi misin kızım? Kim yaptı bunu
Bir anda tüm çocukların parmağı onu işaret ediyordu. Korkmuştu olanlar karşısında. Naif bir sesle Adile hanım
- Yiğit, kuzum biraz daha dikkatli olmalısın.
Bunları duyan Asel ufak bir tebessümle gülmüştü. Aradığı arkadaşını bulmuştu. Adeta yüzünde güller açmıştı.
Adile hanım Asel i yerinden kaldırıp. Sandalyenin birine otutturdu. Eli burkulmuştu. Adile hanım odasından krem almaya gideceğini söylemişti. Asel e burada beklemesini söyledi. Asel Kafasını sallayarak onayladı. Adile hanım üst kata çıkmıştı. Bu esnada Asel in omzuna biri dokunmuştu. Sanırım Adile hanım gelmişti. Arkasını döndüğünde karşısında duran kişi Yiğitti. Elinde bir tabak yemek ve peçete vardı. Asel in karşısına oturmuştu. Asel elini tutuyordu.
-Elinde bir şey mi var? Asel
-Hıhı elim acıyor biraz
Bu duruma çok üzülen Yiğit eline kaşığı alıp Asel e yemeğini yedirmeye başlamıştı. Hem yemeğini yediriyor. Hem de peçeteyle Asel in ağzını siliyordu. Bu olayları hiç bir ses çıkarmadan karşıdan izleyen Adile hanım duygulanmıştı. Asel in yemeğini bitirmesini bekledi.
1 kaç dakika sonra yemeği bitmişti. Yiğit ise
-Tekrardan özür dilerim Asel bir ihtiyacın olduğunda ben her zaman burdayım.
Gülen bir yüz ifadesi ile Asel
-Teşekkür ederim Yiğit
Arkadan bir ses
- Asel hadi odamıza gidelim.
-Görüşürüz Yiğit benim artık gitmem gerek.
-Görüşürüz Asel tekrar gel
-Geleceğim
Mutlu ve heyecanlı bir şekilde Adile hanımın elini tutmuştu. Uyumak in odasına çıkmıştı. Yatağına uzandı. Ve kısa bir sürede uyuya kaldı.
Onca zor günlerin ardından artık yeni bir arkadaşı vardı. Bundan sonra tüm zorluklara karşı yanında çok iyi bir dostu vardı. Artık onunda bu dünyada arkadaşı olmuştu. Umarım hayat onları hiç ayırmaz.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
"Yağız&Asel"
RomanceHayatımın her dakikası onsuz geçmezken hiç onsuz aşkı düşünebilir miydim?