Moordvrouw: Blue Water

Deel 16: Sophie

"Sorry?" vraag ik aan Bram die me doordringend aankijkt. Hij trekt me weer naar zich toe en zoent me weer, ik maak los. Hij grijpt me weer beet, nu veel steviger ik voel dat hij m'n beha weer los wilt maken. "Bram stop eens, waar de fuck ben je mee bezig?" zeg ik, ik maak me weer los en loop naar achteren. Wéér loopt hij naar me toe. In een reflex sla ik hem op zijn wang, hard, heel hard. "Fuck!" schreeuwt hij terwijl hij zijn hand naar zijn gezicht brengt. Ik sprint de kamer uit en ren het gebouw uit, het is al laat in de avond. Ik ren en ren en ren. Op een gegeven moment stop ik om op adem te komen. "Fuck." zeg ik zachtjes terwijl ik met mijn handen op mijn bovenbenen leun. Dan hoor ik geritsel vanuit de bosjes. "Hallo?" vraag ik onzeker. Een koude hand bedekt mijn mond. Ik gil, what the fuck? Het lichaam dat aan de koude hand vast zit, trekt me de bosjes in. Ik spartel tegen, maar niks helpt. Mijn ogen worden bedekt met een blinddoek die strak achter mijn hoofd wordt vast geknoopt, ook bind de persoon een doek om mijn mond zodat ik niet kan schreeuwen. Ik ben bang, heel bang. De persoon knoopt mijn blousje los, die gooit hij weg. Mijn beha knoopt hij los. Ik weet dat het een man is door de grote harige handen. Hij begint nu ook mijn broek los te maken. Ik schreeuw het uit onder die doek en verdedig mezelf met alle kracht. Hij kruipt met zijn handen onder mijn beha. Ik ben zo bang. Pas na een paar seconden dringt het tot me door, ik word verkracht. Ik word gewoon fucking verkracht, wat is dit? De man gaat verder maar ik probeer me er niet te veel op te concentreren. Ik voel dat hij iets pakt. Hij snijdt in m'n buik en in m'n borst. "Au!" schreeuw ik, onverstaanbaar. Ik gil het uit. Op de een of andere manier krijg ik het voor elkaar om hem een klap te geven. Hij doet even niks, behalve mij vast houden. Dan pakt hij mijn wapen uit m'n holster. Nee! Hij houdt het ding tegen m'n hoofd. "Als jij gaat praten, dan ben je dood." Ik herken zijn stem, ik herken zijn stem heel goed zelfs. Hans. Ik knik bang. Dan begint hij me te slaan, zoals hij altijd deed. Hij slaat me in elkaar en het laatste wat ik voel is dat hij tegn mijn hoofd schopt, daarna voel ik niks meer.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Heyy, sorry dat ik het weer uit Sophie's oogpunt schrijf maar dat is veel beter voor het verloop van het verhaal.
Bijna 1500 views! Omfg.
Ik hoop dat jullie dit hoofdstuk leuk vonden! Ik zou het heel leuk vinden als jullie een reactie willen achter laten met wat jullie er van vinden 😊 Jullie reacties lezen is echt geweldig!
See youu
Xx Claire