Yolculuk

Yeni Bir Dünya Yeni Bir Hayat

Multimedyada Serra,
Yeni bir güne başlarken yine alarmın sesiyle gözlerimi araladım.Yine bir okul günüydü ve ben o okula gitmek istemiyordum. Annemin o tatlı sesiyle hafifçe gülümsedim.Formalarımı üzerime geçirirken bir yandan da söyleniyordum. Annemin kapıya dayanıp beni izlediğini görünce birden sustum. "Ne konuşuyorsun yine kendi kendine Serra bir günde söylenmeden işlerini hallet be kızım" deyince duraksayıp gerçekten niye kendi kendime konuşuyorum diye içimden geçirdim.''Kusura bakma anneciğim uyku sersemliği" deyip gönlünü alınca yanağına bir öpücük kondurup"Hemen çıkmam lazım yoksa çok geç kalacağım" diye annemden ayrıldıktan sonra çantamı alıp kendimi evden dışarı attım. Yazın yavaş yavaş yaklaştığını ötüşen kuş sesleri ve parlayan bir güneşle anladığımda gülümsedim. Nihayet yaz geliyordu ve okullar kapanıyordu. Ayrıca bununla birlikte önümüzde birde koca bir engel vardı SINAV... Evet 12.sınıfın sonunda bir sınava girecek ve geleceğimizi belirleyeceltik.  Saçmalıkk. 18 yaşındayım bugün. Evet bugün benim doğum günüm. Babam hayatta değil. Tek varlığım canım annem...
Ama maalesef onun işi için bu basık ve iğrenç şehirde yaşıyoruz.  Hayatımda oldum olası bina yığınlarını sevmedim sevmem de ne vardı ki bizi minik şirin kasabamızdan ayıracak geçinip giderdik diye düşünürken annem zıttını düşünerek beni bu bina ormanına -İstanbul'a- getirmişti. Ben yazın kasabaya döneriz diye plan yaparken annem" Ankara'yı yaz be kızıııım " diyordu. Bende saçma televizyondaki saçma reklamın taklidini yaparak" ne alakaa annağ" demiştim. Annem ufak bir kahkaha atıp konuyu kapattığı günden beri bu konu hakkında ne ben ne annem tek kelime ediyordu. Derken otobüsüm geldi. Ne vardı sabahın köründe okul koyacak, ne vardı otobüs bu kadar tıklım tıklım olacak diye düşünürken telefonumun titreşimiyle kendime geldim. Arayan 4 yıllık okuldan edindiğim tek arkadaş arkadaştan öte dost dosttan öte kardeşim Nehir'di. '' alo Serraaa"
-"Efendim Nehir neden ağlıyorsun"
-  "Serraa çabuk okula gel" deyince elim ayağıma dolaşmış heyecandan ne yapacağımı şaşırmıştımm. Otobüsten bir kaç durak önce inip hadi kızım Serra gücüne kuvvet deyip koşturmaya başladım . Nihayet okula vardığımda elleri ile yüzünü kapatmış hıçkırarak ağlayan Nehir'i görmüştüm. Hemen yanına gittim ve "anlat ne oldu" dedim. Başını kaldırıp etraftaki kalabalığı görüp tekrar ağlamaya başlayınca kalabalığa "dağılın" diye bağırdım. Dedikodu için her fırsatı değerlendiriyorlardı resmen. Nehir hıçkırıklarının arasında bir şeyler anlatmaya çalışırken ben ne dediğini anlayamıyor ve anlamaya çalışıyodum. "Nehir ağlama lütfen ve neler oluyor hemen anlat deyince suyundan bir yudum aldı ve anlatmaya başadı." Annem ve babam boşanıyorlar demiştim yaa...  Boşandılar ama dediğim gibi psikopat babam annemi mahkeme çıkışında yine dövünce curcuna çıkmış babam annemi bıçaklamış.  Şimdi o hapiste annem hastenede... Doktorlar  kimseyi yanına almıyorlar. Bende evden buraya geldim sen de gelir misin benimle" deyince başımı olumlu anlamda sallayıp sıkıca sarıldım. O benim annemden sonra en yakınımdı bu hayatta...  Bu zor gününde onu yalnız bırakmayacaktım tabii ki...  Koşarak okuldan çıktık. Anneme mesaj atıp haber verdikten sonra Nehirle durağa nihayet varmıştık otobüsümüz geldi, bindik, indik derken Nehir durmadan ağlıyordu.  Bende sürekli teselli cümleleri kuruyordum. Yoğun bakımın önünde geldiğimizde yüzü solmuş Gülşen teyzeye - Nehir'in annesi- baktığımda ben bile gözyaşlarıma engel olamamıştım. Nehirle sarılıp ağlaştıktan sonra bir doktorun bize doğru gelmeye başladığını görünce ayaklandık "Telaşa gerek yok hastamız günden güne iyiye gidiyor.  Fazla yormamak şartı ile yalnızca 5 dakika görüşebilirsiniz." dedi.  Teşekkür ettikten sonra Nehir yoğun bakım kıyafetlerini giymeye başladı. Annesinin yanına gider gitmez ellerine öpücükler koydu ve "Herkes cezasını çekecek" diye  fısıldadı.
--------------*---------------
Nasıl olmuşş yorumlarınızı ve oylarınızo bekliyorummm :) Yanlışlarım olmuş olabilir kusura  bakmayın ve belirtmekten çekinmeyin lütfen öpüyorum...